การใช้ยาปฎิชีวนะระยะสั้นเทียบกับระยะยาวสำหรับภาวะปอดอักเสบในโรงพยาบาลในผู้ป่วยหนักวัยผู้ใหญ่ที่รักษาตัวในหอผู้ป่วยวิกฤต

คำถามของการทบทวนวรรณกรรม
เราตรวจสอบหลักฐานจากการทดลองแบบ randomised controlled trials (RCTs) ที่เปรียบเทียบผลของการใช้ยาปฏิชีวนะระยะสั้นกับระยะยาวสำหรับผู้ป่วยหนักที่มีภาวะปอดอักเสบในโรงพยาบาล (HAP)

ที่มาและความสำคัญของปัญหา
ภาวะปอดอักเสบในโรงพยาบาลเป็นสาเหตุหลักของการติดเชื้อในโรงพยาบาลในหอผู้ป่วยวิกฤติ (ICU) มีหลายปัจจัยที่ทำให้ผู้ป่วยหนักมีแนวโน้มมีภาวะปอดอักเสบ ในช่วงนี้ปัจจัยที่สุดคือการใส่ท่อช่วยหายใจร่วมกับใช้เครื่องช่วยหายใจ ดังนั้นผู้ป่วยไอซียูส่วนใหญ่ที่เป็น HAP มีอาการปอดอักเสบที่เรียกว่าภาวะปอดอักเสบที่เกิดจากการใช้เครื่องช่วยหายใจ (VAP)

มีความกังวลว่าการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะในระยะยาวโดยไม่จำเป็น อาจทำให้เกิดการดื้อยาปฏิชีวนะ ซึ่งอาจยากในการวินิจฉัย รักษาและอาจทำให้มีค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้น ในทางกลับกัน การให้ยาปฎิชีวนะสั้นเกินไปเสี่ยงต่อการรักษาล้มเหลว

ลักษณะของการศึกษา
หลักฐานจากข้อมูลล่าสุดในเดือนมิถุนายน 2015 เรารวบรวม RCTs 6 เรื่อง มีผู้ป่วย 1088 ราย การศึกษาใช้วิธีการที่แตกต่างกันมาก เราพบว่ามีงานวิจัยเพียงชิ้นเดียวที่ได้ทำการสำรวจระยะเวลาของการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะสำหรับผู้ป่วยไอซียูที่มี HAP แต่ไม่มีการใช้เครื่องช่วยหายใจ

ผลการศึกษาที่สำคัญ
สำหรับผู้ป่วยที่มี VAP การค้นพบหลักของเราคือมีการใช้ยาปฏิชีวนะ 7 หรือ 8 วัน มีความสัมพันธ์กับการลดลงโดยรวมในการบริหารยาปฏิชีวนะและลดการกลับมาเป็นซ้ำของภาวะปอดอักเสบจากการดื้อยาเทียบกับการให้ยาปฎิชีวนะ 10 ถึง 15 วัน นอกจากนี้ยังสามารถทำได้โดยไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการเสียชีวิต อย่างไรก็ตามในกรณีที่ VAP เกิดจากเชื้อโรคบางชนิด (non-fermenting Gram-negative bacillus) ซึ่งอาจยากต่อการกำจัดด้วยยาปฏิชีวนะ ความเสี่ยงของการเกิดภาวะปอดอักเสบจะสูงขึ้นหลังจากการรักษาระยะสั้น

การศึกษาเรื่องหนึ่ง พบว่าสำหรับผู้ป่วยที่มีความเป็นไปได้ที่จะเป็น HAP (แต่มีความน่าจะเป็นต่ำ) การใช้ยาระยะสั้น (3 วัน) ดูเหมือนจะมีโอกาสต่ำต่อการดื้อยาหรือการติดเชื้อจากการดื้อยา

คุณภาพของหลักฐาน
คุณภาพของหลักฐานสำหรับผลลัพธ์หลักอยู่ในระดับต่ำถึงปานกลาง เหตุผลหลักที่คุณภาพไม่สูงคือ มีจำนวนการศึกษาน้อยและลักษณะผู้ป่วย, intervention ระหว่างการศึกษาแต่ละเรื่องและผลลัพธ์ที่มีการรายงานมีความแตกต่างกัน

ข้อสรุปของผู้วิจัย: 

จากจำนวนการศึกษาน้อยและคำนิยามของปอดอักเสบที่ไม่เหมือนกัน เราสรุปได้ว่าสำหรับผู้ป่วยที่มี VAP ที่ไม่ได้ติดเชื้อจาก NF-GNB การใช้ยาปฎิชีวนะระยะสั้น (7 หรือ 8 วัน) ดูเหมือนจะไม่เพิ่มความเสี่ยงของผลทางคลินิกที่ไม่พึงประสงค์และอาจลดการดื้อยาเมื่อเทียบกับการใช้ระยะเวลานาน (10 ถึง 15 วัน) อย่างไรก็ตามสำหรับผู้ป่วยที่มี VAP เนื่องจาก NF-GNB ดูเหมือนจะมีความเสี่ยงสูงที่จะติดเชื้อซ้ำหลังจากการรักษาระยะสั้น การค้นพบเหล่านี้ ไม่แตกต่างจากการทบทวนวรรณกรรมครั้งก่อนของเราและสอดคล้องกับแนวทางปฏิบัติอย่างกว้างในปัจจุบัน มีข้อมูลไม่กี่อย่างจาก RCTs ที่เปรียบเทียบระยะเวลาของการรักษาในผู้ป่วย HAP ที่ไม่ได้ใช้เครื่องช่วยหายใจ แต่จากการศึกษาใน HAP เพียงเรื่องเดียวในผู้มีความน่าจะเป็นต่ำต่อภาวะปอดบวมตาม CPIS พบว่าการให้ยาระยะสั้น (3 วัน) ดูเหมือนจะไม่สัมพันธ์กับผลทางคลินิกที่แย่ลงและอาจลดความเสี่ยงของการติดเชื้อซ้ำหรือการดื้อยา

อ่านบทคัดย่อฉบับเต็ม
บทนำ: 

ภาวะปอดอักเสบในโรงพยาบาลเป็นสาเหตุหลักของการติดเชื้อในโรงพยาบาลในหอผู้ป่วยวิกฤติ (ICU) อย่างไรก็ตาม แนวปฎิบัติในปัจจุบันสำหรับรักษาภาวะปอดอักเสบในโรงพยาบาล (HAP) ใช้มาหลายปีและการวินิจฉัยภาวะปอดอักเสบในผู้ป่วยที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ (VAP) ได้รับความสนใจอย่างมากในปัจจุบัน ระยะเวลาที่เหมาะสมในการใช้ยาปฏิชีวนะสำหรับ HAP ในช่วงวิกฤตมีความไม่แน่นอน

วัตถุประสงค์: 

เพื่อประเมินประสิทธิภาพของการใช้ยาปฏิชีวนะระยะสั้นและระยะยาวสำหรับ HAP ในผู้ใหญ่ที่ป่วยหนักรวมทั้งผู้ป่วยที่เป็น VAP

วิธีการสืบค้น: 

เราค้นหาใน CENTRAL (2015, ฉบับที่ 5), MEDLINE (1946 ถึง มิถุนายน 2015), MEDLINE in-process และ non-indexed citations อื่น ๆ (5 มิถุนายน 2015), EMBASE (2010 ถึง มิถุนายน 2015), LILACS (1982 ถึงมิถุนายน 2015) และ Web of Science (1955 ถึง มิถุนายน 2015)

เกณฑ์การคัดเลือก: 

เราพิจารณา randomised controlled trials (RCTs) ที่เปรียบเทียบระยะเวลา “สั้น” กับ “นาน” ที่ใช้ยาปฏิชีวนะในการรักษา HAP (รวมถึงผู้ป่วยที่มี VAP) ในผู้ป่วยวัยผู้ใหญ่ระยะวิกฤต

การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล: 

ผู้ประพันธ์ 2 คนทำการดึงข้อมูลและประเมินความเสี่ยงของการเกิดอคติ เราติดต่อผู้วิจัย หากต้องการข้อมูลเพิ่มเติม

ผลการวิจัย: 

เรารวบรวมการศึกษาที่เกี่ยวข้อง 6 เรื่อง มีผู้เข้าร่วม 1088 คน ซึ่งรวมถึงการศึกษาใหม่ 2 เรื่องที่เผยแพร่หลังจากการตีพิมพ์ครั้งก่อนหน้า (2011) มีความหลากหลายอย่างมากในเรื่องลักษณะของผู้เข้าร่วม, เกณฑ์ที่ใช้ในการวินิจฉัยภาวะปอดอักเสบ, intervention และผลลัพธ์ที่มีการรายงาน เราไม่พบหลักฐานที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่มีความน่าจะเป็นสูงต่อการเป็น HAP ที่ไม่ใช้เครื่องช่วยหายใจ สำหรับผู้ป่วยที่เป็น VAP โดยรวมการใช้ยาปฎิชีวนะระยะสั้น 7 หรือ 8 วันเทียบกับระยะนาน 10 ถึง 15 วัน เพิ่มวันปลอดยาปฏิชีวนะ 28 วัน (การศึกษา 2 เรื่อง; N = 431;mean difference (MD) 4.02 days; 95% confidence interval (CI) 2.26 ถึง 5.78) และลดการเกิดซ้ำของ VAP จากเชื้อดื้อยาหลายชนิด (การศึกษา 1 เรื่อง; N = 110; odds ratio (OR) 0.44; 95% CI 0.21 ถึง 0.95) ไม่มีการเสียชีวิตและการกลับมาเป็นซ้ำอื่น ๆ อย่างไรก็ตาม ในกรณีของ VAP โดยเฉพาะจากเชื้อ non-fermenting Gram-negative bacilli (NF-GNB) มีการกลับมาเป็นซ้ำอย่างรุนแรงหลังให้ยาระยะสั้น (การศึกษา 2 เรื่อง, N = 176; OR 2.18; 95% CI 1.14 ถึง 4.16) แม้ว่าผลลัพธ์เรื่องการเสียชีวิตมีความแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญ การศึกษาหนึ่ง พบว่าการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะสามวันในผู้ป่วยที่สงสัยว่าเป็น HAP แต่ม ีClinical Pulmonary Infection Score (CPIS) ต่ำ สัมพันธ์กับการลดลงอย่างมีนัยสำคัญของความเสี่ยงต่อ superinfection หรือการดื้อยาเทียบกับระยะเวลามาตรฐาน (ระยะเวลานาน)

บันทึกการแปล: 

แปลโดย เพียงจิตต์ ธารไพรสาณฑ์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เมื่อวันที่ 27 มิถุนายน 2020

Tools
Information