رفتن به محتوای اصلی

مزایا و خطرات ورزش‌درمانی برای درمان هذیان (دلیریوم) در بخش مراقبت‌های ویژه چیست؟

پیام‌های کلیدی

  • به دلیل فقدان شواهد قوی، مزایا و خطرات ورزش‌درمانی در درمان دلیریوم در مقایسه با عدم درمان یا مراقبت‌های معمول، مشخص نیست. ورزش‌درمانی می‌تواند به کاهش مدت زمان دلیریوم کمک کند، طول مدت بستری را در بخش‌های مراقبت‌های ویژه کوتاه کند و ممکن است هیچ عارضه جانبی مضری را ایجاد نکند. بااین‌حال، انجام تحقیقات بیشتری در این زمینه ضروری است.

  • مطالعات آینده باید با هدف تائید این یافته‌ها و بررسی این موضوع انجام شوند که ورزش‌درمانی می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد، شدت دلیریوم را کاهش دهد، و عملکرد شناختی (نحوه یادگیری، به‌خاطر سپردن و درک اطلاعات توسط فرد) را تقویت کند یا خیر. آن‌ها هم‌چنین باید ورزش‌درمانی را با دیگر درمان‌ها، مانند داروها، مقایسه کنند.

دلیریوم چیست؟

دلیریوم یک بیماری شایع است که بسیاری از بیماران را در بخش‌های مراقبت‌های ویژه درگیر می‌کند. دلیل دقیق این موضوع کاملا مشخص نیست. بیماران در بخش مراقبت‌های ویژه ممکن است تغییراتی را در وضعیت روانی معمول خود نشان دهند، در توجه کردن مشکل داشته باشند، به شیوه‌ای نامنظم فکر کنند، یا سطح هوشیاری‌شان تغییر کند. همه این موارد معمولا ظرف چند ساعت یا چند روز پس‌از بستری شدن در ICU اتفاق می‌افتند و به سرعت تغییر کرده یا بدتر می‌شوند، همه این موارد بدون دلیل طبی است. بروز دلیریوم در بخش مراقبت‌های ویژه می‌تواند بر درمان و بهبودی بیماران تاثیر بگذارد. دلیریوم در بخش مراقبت‌های ویژه می‌تواند باعث ایجاد اضطراب، ترس، احساس درماندگی یا آشفتگی در خانواده‌های بیماران شود، و نیاز به اطمینان خاطر دارند که دلیریوم در این محیط یک اتفاق شایع و موقتی است.

دلیریوم در بخش مراقبت‌های ویژه چگونه درمان می‌شود؟

ما می‌توانیم دلیریوم را در بخش مراقبت‌های ویژه از طریق ترکیبی از روش‌های غیردارویی و دارویی درمان کنیم. رویکردهای غیردارویی بر ایجاد یک محیط حمایتی تمرکز دارند که به بیماران کمک می‌کنند تا به طور موثرتری بهبود یابند. این موارد شامل اطمینان از این است که آن‌ها می‌دانند ساعت چند است و کجا هستند، تشویق به ملاقات با خانواده، اطمینان از خواب کافی، مدیریت هرگونه دردی که ممکن است داشته باشند و تشویق به انجام حرکات ملایم برای کمک به فعال ماندن و بازیابی استقلال آن‌ها می‌شود. هم‌چنین مهم است که مهارکننده‌های فیزیکی استفاده نشده و مصرف داروهای آرام‌بخش محدود شود، زیرا این داروها می‌توانند نشانه‌ها را بدتر کنند. در صورت نیاز به مصرف دارو، پزشکان ممکن است داروهای ضدروان‌پریشی یا آنتی‌سایکوتیک را برای کمک به مدیریت آشفتگی یا پریشانی شدید تجویز کنند. بااین‌حال، این داروها با دقت و فقط در صورت نیاز استفاده می‌شوند.

ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟

هدف ما آن بود که بدانیم ورزش‌درمانی برای بهبود موارد زیر بهتر از مراقبت‌های استاندارد، عدم درمان، یا دارو است یا خیر.

  • طول دوره دلیریوم برای افراد بستری در بخش مراقبت‌های ویژه.

  • کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دلیریوم که تحت درمان با ورزش قرار می‌گیرند.

  • اینکه به کاهش کل زمان بستری در بیمارستان، طول دوره بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، و میزان مرگ‌ومیر کمک می‌کند یا خیر.

  • عوارض جانبی منفی ناشی از ورزش‌درمانی وجود داشته باشد.

ما چه‌کاری را انجام دادیم؟

ما به دنبال مطالعاتی بودیم که ورزش‌درمانی را در مقابل مراقبت‌های استاندارد، عدم درمان یا دارودرمانی در افرادی که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری شده و دچار دلیریوم شدند، بررسی کردند.

نتایج مطالعات را مقایسه و خلاصه کرده، و سطح اعتماد خود را به شواهد، بر اساس عواملی مانند روش‌های انجام و حجم نمونه مطالعه، رتبه‌بندی کردیم.

ما به چه نتایجی رسیدیم؟

ما چهار مطالعه را شامل 491 فرد مبتلا به دلیریوم که در بخش مراقبت‌های ویژه بستری بودند، یافتیم. این مطالعات مزایای ورزش‌درمانی را در مقابل مراقبت‌های معمول یا عدم درمان مقایسه کردند. هیچ مطالعه‌ای ورزش‌درمانی را با دارودرمانی مقایسه نکرد.

ورزش‌درمانی ممکن است به کاهش مدت زمان دلیریوم کمک کند و احتمالا طول دوره بستری در بخش‌های مراقبت‌های ویژه را کوتاه می‌کند. ورزش‌درمانی ممکن است هیچ عارضه جانبی مضری را ایجاد نکند. بااین‌حال، هیچ‌یک از مطالعات کیفیت زندگی یا شدت دلیریوم را بررسی نکردند. هیچ‌یک از مطالعات وارد‌شده، ورزش‌درمانی را با داروها مقایسه نکردند.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟

ما به شواهد مربوط به استفاده از ورزش‌درمانی برای کاهش مدت زمان دلیریوم بدون عوارض جانبی ناخواسته اعتماد کمی داریم، زیرا همه مطالعات داده‌هایی را در مورد همه مواردی که به آن‌ها علاقه‌مند بودیم ارائه نکردند، این امکان وجود دارد که افراد در مطالعات از نوع درمانی که دریافت می‌کردند آگاه بودند، و شواهد بر اساس موارد کمی بنا شد.

اعتماد ما به شواهدی که از استفاده از ورزش‌درمانی برای درمان دلیریوم به منظور بهبود طول مدت بستری در بخش مراقبت‌های ویژه حمایت می‌کنند، فقط در حد متوسط است. این عدم قطعیت ناشی از نگرانی‌هایی است که افراد در این مطالعات ممکن است از نوع درمانی که دریافت کردند، مطلع بوده باشند. علاوه‌بر این، همه مطالعات داده‌های مربوط به تمام جنبه‌های مورد نظر ما را ارائه ندادند.

شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟

شواهد تا 12 جولای 2024 به‌روز است.

اهداف

ارزیابی مزایا و خطرات ورزش‌درمانی برای درمان دلیریوم در بزرگسالان بسیار بدحال بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (intensive care unit; ICU)، در مقایسه با عدم انجام مداخله، مراقبت‌های معمول یا هرگونه درمان دارویی.

روش‌های جست‌وجو

ما تا 12 جولای 2024 در پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE؛ Embase؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL)؛ PsycINFO و پایگاه‌های اصلی ثبت کارآزمایی و هم‌چنین در استنادات، جست‌وجو کردیم.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

در بزرگسالانی که پس‌از بستری در ICU دچار دلیریوم تشخیص داده می‌شوند، ورزش‌درمانی ممکن است مدت زمان دلیریوم را کاهش دهد، احتمالا طول مدت بستری در ICU را کم می‌کند، و ممکن است منجر به بروز هیچ عارضه جانبی نشود. هیچ‌یک از مطالعات وارد‌شده، کیفیت زندگی مرتبط با سلامت یا شدت دلیریوم را گزارش نکردند، و هیچ مطالعه‌ای ورزش‌درمانی را با درمان دارویی مقایسه نکرد. سطح قطعیت شواهد، پائین تا متوسط بود.

برای ارزیابی تاثیرات ورزش‌درمانی بر درمان دلیریوم در ICU، به انجام مطالعات بیشتری نیاز داریم. این مطالعات جدید باید محدودیت‌های موجود را در مطالعات واردشده در این مرور، به‌ویژه با در نظر گرفتن حجم نمونه‌های بزرگتر، برطرف کنند. مطالعات آینده هم‌چنین باید بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، شدت دلیریوم، و عملکرد شناختی تمرکز داشته باشند. آن‌ها هم‌چنین باید ورزش‌درمانی را با درمان‌های کمکی موجود در محیط بالینی، مانند درمان‌های دارویی با انتشار بالا، مقایسه کرده و بر سنین مختلف جمعیت، زیرگروه‌های دلیریوم و وضعیت دمانس از قبل موجود، متمرکز باشند.

حمایت مالی

این مرور کاکرین، منبع حمایت مالی اختصاصی نداشت.

ثبت

پروتکل (2024): doi.org/10.1002/14651858.CD015830

یادداشت‌های ترجمه

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

استناد
Garegnani L, Ivaldi D, Burgos MA, Varela LB, Díaz Menai S, Rico S, Giménez ML, Escobar Liquitay CM, Franco JVA. Exercise therapy for the treatment of delirium in the intensive care unit. Cochrane Database of Systematic Reviews 2025, Issue 8. Art. No.: CD015830. DOI: 10.1002/14651858.CD015830.pub2.

استفاده ما از cookie‌ها

ما برای کارکردن وب‌گاه از cookie‌های لازم استفاده می‌کنیم. ما همچنین می‌خواهیم cookie‌های تجزیه و تحلیل اختیاری تنظیم کنیم تا به ما در بهبود آن کمک کند. ما cookie‌های اختیاری را تنظیم نمی کنیم، مگر این‌که آنها را فعال کنید. با استفاده از این ابزار یک cookie‌ روی دستگاه شما تنظیم می‌شود تا تنظیمات منتخب شما را به خاطر بسپارد. همیشه می‌توانید با کلیک بر روی پیوند «تنظیمات Cookies» در پایین هر صفحه، تنظیمات cookie‌ خود را تغییر دهید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد cookie‌هایی که استفاده می‌کنیم، صفحه cookie‌های ما را ملاحظه کنید.

پذیرش تمامی موارد
پیکربندی کنید