ยาแบบมุ่งเป้าสำหรับการรักษามะเร็งไตที่แพร่กระจาย

คำถามของการทบทวนวรรณกรรม

การรักษาด้วยยาแบบมุ่งเป้าสำหรับผู้ป่วยมะเร็งไตที่แพร่กระจายไปแล้วมีประสิทธิภาพเพียงใดเมื่อเทียบกับการรักษาด้วยยาอื่น ๆ

ความเป็นมา

ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมามะเร็งไตระยะแพร่กระจายจะมีการรักษาด้วยยากลุ่มหนึ่งซึ่งเรียกว่าการรักษาแบบมุ่งเป้าโดยออกฤทธิ์ในระดับโมเลกุล อย่างไรก็ตามในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาได้เห็นการเกิดขึ้นของยากลุ่มใหม่ที่มีสารยับยั้งการตรวจภูมิคุ้มกันซึ่งใช้ประโยชน์จากระบบภูมิคุ้มกัน (เรียกว่าภูมิคุ้มกันบำบัด) มีการใช้ยากลุ่มนี้บางตัวร่วมกับการรักษาอื่น การทบทวนนี้ประเมินว่าการรักษาแบบมุ่งเป้ามีประสิทธิผลเพียงใดเมื่อเปรียบเทียบกับการบำบัดแบบมุ่งเป้าอื่น สารยับยั้งภูมิคุ้มกัน หรือการใช้ยาเหล่านี้ร่วมกัน

ลักษณะของการศึกษา

เรารวบรวมการศึกษาที่ผู้ป่วยมีโอกาสได้ยารักษาแบบมุ่งเป้าหรือยาแบบอื่นๆที่รายงานในวรรณกรรมทางการแพทย์จนถึง 18 มิถุนายน 2020 การศึกษาส่วนใหญ่ตรวจสอบผลต่อการเติบโตของมะเร็งไต (เรียกว่าการลุกลาม) การอยู่รอด (อายุขัย) และผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ที่ร้ายแรง

ผลลัพธ์ที่สำคัญ

เราพบงานวิจัย 18 ชิ้นที่ตอบคำถามบทวิจารณ์ของเรา ผู้เข้าร่วมที่รวมอยู่ในการทดลองเหล่านี้มีการแพร่กระจาย (มะเร็งที่แพร่กระจายไปยังส่วนอื่น ๆ ของร่างกาย) หรือมะเร็งระยะลุกลามที่ไม่สามารถผ่าตัดออกได้ เรารายงานการเปรียบเทียบล่าสุดซึ่งสำคัญที่สุดสำหรับแพทย์และผู้เข้าร่วม

1. Pazopanib เทียบกับ sunitinib (การรักษาแบบมุ่งเป้าเทียบกับการรักษาแบบมุ่งเป้า)

Pazopanib อาจทำให้การลุกลามของโรค การมีชีวิตอยู่และผลแทรกซ้อนที่ไม่พึงประสงค์ร้ายแรงต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลยเมื่อเทียบกับ sunitinib

2. Sunitinib เทียบกับ avelumab และ axitinib (ยารักษาแบบมุ่งเป้าเทียบกับภูมิคุ้มกันบำบัด + ยารักษาแบบมุ่งเป้า)

Sunitinib ก่อให้เกิดการลุกลามของโรคมากขึ้น แต่อัตราการตายหรือผลแทรกซ้อนที่ไม่พึงประสงค์ต่างกันน้อยมากหรืออาจไม่ต่างกันเลยเมื่อเทียบกับ avelumab และ axitinib

3. Sunitinib เทียบกับ pembrolizumab และ axitinib (ยารักษาแบบมุ่งเป้าเทียบกับภูมิคุ้มกันบำบัด + ยารักษาแบบมุ่งเป้า)

Sunitinib อาจส่งผลให้เกิดการลุกลามของโรคและการเสียชีวิตได้มากขึ้น แต่อาจลดผลแทรกซ้อนที่ไม่พึงประสงค์เล็กน้อยเมื่อเทียบกับ pembrolizumab และ axitinib

4. Sunitinib เทียบกับ nivolumab และ ipilimumab (การบำบัดแบบมุ่งเป้าเทียบกับการใช้ภูมิคุ้มกันบำบัดร่วมกัน)

Sunitinib อาจส่งผลให้เกิดการลุกลามของโรคและผลแทรกซ้อนที่ไม่พึงประสงค์อย่างรุนแรงเมื่อเทียบกับ nivolumab และ ipilimumab Sunitinib ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตมากขึ้นเมื่อเทียบกับการใช้ยา nivolumab ร่วมกับ ipilimumab

ความเชื่อมั่นของหลักฐาน

ความแน่นอนของหลักฐานสำหรับผลลัพธ์ส่วนใหญ่อยู่ในระดับต่ำถึงสูงซึ่งหมายความว่ามีความไม่แน่นอนเกี่ยวกับสิ่งที่ค้นพบอยู่บ้าง อย่างไรก็ตามมีข้อมูลเพียงพอที่เราจะสรุปได้ชัดเจนว่าควรใช้ยาเหล่านี้อย่างไรในการจัดการผู้ป่วยมะเร็งไตที่แพร่กระจาย

ข้อสรุปของผู้วิจัย: 

จากหลักฐานที่มีความแน่นอนต่ำถึงสูงการใช้ยาสารยับยั้งจุดตรวจภูมิคุ้มกันหลายชนิดดูเหมือนจะดีกว่าการบำบัดแบบกำหนดเป้าหมายแบบตัวแทนเดี่ยวในแง่ของ PFS และ OS และมี AE ดี การใช้ยาแบบกำหนดเป้าหมายแบบตัวเดียวบางรายการแสดงให้เห็นถึงผลลัพธ์ด้านเนื้องอกวิทยาที่คล้ายคลึงกันหรือดีขึ้นเมื่อเทียบกับวิธีอื่น ๆ พบความแตกต่างเล็กน้อยสำหรับ AE ภายในกลุ่มนี้ ความแน่นอนของหลักฐานแตกต่างกันไปตั้งแต่มากไปน้อยและการเปรียบเทียบทั้งหมดขึ้นอยู่กับการทดลองครั้งเดียว

อ่านบทคัดย่อฉบับเต็ม
บทนำ: 

มีการทดลองเปรียบเทียบแบบสุ่มควบคุมหลายครั้ง (RCTs) ซึ่งรวมถึงการใช้สารยับยั้งไทโรซีนไคเนส (TKIs) ร่วมกับสารยับยั้งจุดตรวจภูมิคุ้มกันนับตั้งแต่มีการตีพิมพ์ Cochrane Review เกี่ยวกับการบำบัดแบบมุ่งเป้าหมายสำหรับมะเร็งเซลล์ไตระยะแพร่กระจาย (mRCC) ในปี 2551 บทวิจารณ์นี้แสดงถึงการอัปเดตของบทวิจารณ์เดิม

วัตถุประสงค์: 

เพื่อประเมินผลของการบำบัดแบบมุ่งเป้าสำหรับ clear cell mRCC ในผู้ป่วยที่ไม่ได้รับการบำบัดมาก่อน

วิธีการสืบค้น: 

เราทำการค้นหาอย่างครอบคลุมโดยไม่มีข้อ จำกัด เกี่ยวกับภาษาหรือสถานะการเผยแพร่ วันที่สืบค้นล่าสุดคือ 18 มิถุนายน 2020

เกณฑ์การคัดเลือก: 

เรารวบรวมการทดลองที่มีการควบคุมแบบสุ่มคัดเลือกผู้ป่วยที่มี clear cell mRCC ที่ไม่ได้รับการรักษาก่อนหน้านี้ โดยการศึกษาจะต้องมีการใช้สารยับยั้งไทโรซีนไคเนส (TKIs)

การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล: 

ผู้เขียนบทวิจารณ์สองคนประเมินการศึกษาที่รวมไว้อย่างอิสระและดึงข้อมูลสำหรับผลลัพธ์หลัก: การไม่มีการลุกลามของตัวโรค (PFS) การรอดชีวิตโดยรวม (OS) และเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ที่ร้ายแรง (SAEs) และผลลัพธ์รอง: คุณภาพชีวิตที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพ (QoL) อัตราการตอบสนองและเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์เล็กน้อย (AEs) เราทำการวิเคราะห์ทางสถิติโดยใช้ random-effects model และประเมินคุณภาพของหลักฐานโดยใช้ GRADE

ผลการวิจัย: 

เรารวมการรายงาน RCT 18 รายการกับผู้เข้าร่วม 11,590 คนที่สุ่มตัวอย่างจากการเปรียบเทียบ 18 ครั้ง บทคัดย่อนี้มุ่งเน้นไปที่ผลลัพธ์หลักของการเปรียบเทียบที่เลือก

1. Pazopanib เทียบกับ sunitinib

Pazopanib อาจส่งผลให้ PFS แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลยเมื่อเทียบกับ sunitinib (อัตราส่วนความเป็นอันตราย (HR) 1.05, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0.90 ถึง 1.23; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 1110 คนหลักฐานความแน่นอนต่ำ) จากความเสี่ยงเหตุการณ์ควบคุม 420 ต่อ 1,000 ในการทดลองครั้งนี้ที่ 12 เดือนจะมีผู้เข้าร่วมที่พบ PFS น้อยลง 18 คน (95% CI 76 น้อยกว่าถึง 38 มากขึ้น) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Pazopanib อาจส่งผลใหอัตราการมีชีวิตโดยรวมมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลยเมื่อเทียบกับ sunitinib (HR 0.92, 95% CI 0.80 ถึง 1.06; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 1110 รายหลักฐานที่มีความแน่นอนต่ำ) จากความเสี่ยงของเหตุการณ์ควบคุมที่ 550 ต่อ 1,000 ในการทดลองครั้งนี้ที่ 12 เดือนจะมีผู้เข้าร่วมที่มีการรอดชีวิตเพิ่มขึ้น 27 คน (95% CI น้อยกว่าถึง 70 มากกว่า) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Pazopanib อาจส่งผลให้ SAEs แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลยเมื่อเทียบกับ sunitinib (อัตราส่วนความเสี่ยง (RR) 1.01, 95% CI 0.94 ถึง 1.09; 1 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 1102 คน; หลักฐานที่มีความแน่นอนต่ำ) จากความเสี่ยงเหตุการณ์ควบคุมที่ 734 ต่อ 1,000 ในการทดลองนี้จะมีผู้เข้าร่วมที่พบ SAE เพิ่มขึ้น 7 คน (95% CI 44 น้อยกว่าถึง 66 มากขึ้น) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน

2. Sunitinib เทียบกับ avelumab และ axitinib

Sunitinib อาจลด PFS เมื่อเทียบกับ avelumab และ axitinib (HR 1.45, 95% CI 1.17 ถึง 1.80; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 886 คนหลักฐานที่มีความแน่นอนปานกลาง) จากความเสี่ยงเหตุการณ์การควบคุมที่ 550 ต่อ 1,000 ในการทดลองครั้งนี้ที่ 12 เดือนจะมีผู้เข้าร่วม 130 คนที่พบ PFS น้อยลง (95% CI น้อยลง 209 ถึงน้อยลง 53) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Sunitinib อาจส่งผลต่อการมีชีวิตโดยรวมมีความแตกต่างเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลย (HR 1.28, 95% CI 0.92 ถึง 1.79; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 886 คนหลักฐานที่มีความแน่นอนต่ำ) จากความเสี่ยงของเหตุการณ์ควบคุมที่ 890 ต่อ 1,000 ในการทดลองครั้งนี้ที่ 12 เดือนจะส่งผลใหอัตราการรอดชีวิตโดยรวมน้อยลง 29 ราย (95% CI น้อยลง78 ราย ถึงมากขึ้น 8 ราย) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Sunitinib อาจส่งผลให้ SAEs ไม่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยหรือแทบไม่มีเลย (RR 1.01, 95% CI 0.93 ถึง 1.10; 1 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 873 คน; หลักฐานที่มีความแน่นอนต่ำ) จากความเสี่ยงของเหตุการณ์ควบคุมที่ 705 ต่อ 1,000 ในการทดลองนี้จะพบ SAE เพิ่มขึ้นอีก 7 รายการ (95% CI น้อยลง 49 รายถึงมากขึ้น 71 ราย) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน

3. Sunitinib เทียบกับ pembrolizumab และ axitinib

Sunitinib อาจลด PFS เมื่อเทียบกับ pembrolizumab บวก axitinib (HR 1.45, 95% CI 1.19 ถึง 1.76; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 861 คนหลักฐานความแน่นอนปานกลาง) จากความเสี่ยงเหตุการณ์ควบคุมที่ 590 ต่อ 1,000 ในการทดลองครั้งนี้ที่ 12 เดือน พบว่าผู้เข้าร่วมมี PFS น้อยกว่า 125 คน (95% CI น้อยกว่า 195 ถึง 56 คน) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Sunitinib อาจลด OS (HR 1.90, 95% CI 1.36 ถึง 2.65; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 861 คนหลักฐานความแน่นอนปานกลาง) จากความเสี่ยงเหตุการณ์ควบคุมที่ 880 ต่อ 1,000 พบว่าอัตราการรอดชึวิตที่ 12 เดือนน้อยลง 96 ราย (95% CI น้อยลง 167 ราย ถึงน้อยลง 40 ราย) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Sunitinib อาจลด SAE เมื่อเทียบกับ pembrolizumab และ axitinib (RR 0.90, 95% CI 0.81 ถึง 1.02; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 854 คนมีหลักฐานความแน่นอนต่ำ) แม้ว่า CI จะมีความเป็นไปได้ที่จะไม่มีผลกระทบก็ตาม จากความเสี่ยงเหตุการณ์การควบคุมที่ 604 ต่อ 1,000 ในการทดลองนี้พบว่ามี SAE น้อยลง 60 รายการ (95% CI น้อยลง 115 รายการถึงมากขึ้น 12 รายการ) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน

4. Sunitinib กับ nivolumab และ ipilimumab

Sunitinib อาจลด PFS เมื่อเทียบกับ nivolumab และ ipilimumab (HR 1.30, 95% CI 1.11 ถึง 1.52; 1 การศึกษา ผู้เข้าร่วม 847 คน หลักฐานที่มีความแน่นอนต่ำ) จากความเสี่ยงเหตุการณ์การควบคุมที่ 280 ต่อ 1,000 ในการทดลองนี้พบว่ามี PFS น้อยลง 89 รายที่ 30 เดือน (95% CI น้อยลง136 รายถึงน้อยลง 37 ราย) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Sunitinib ลด OS (HR 1.52, 95% CI 1.23 ถึง 1.89; 1 การศึกษา, ผู้เข้าร่วม 847 คน; หลักฐานที่มีความแน่นอนสูง) จากความเสี่ยงเหตุการณ์ควบคุม 600 ต่อ 1,000 ในการทดลองครั้งนพบว่ามี OS น้อยลง 140 รายที่ 30 เดือน (95% CI 219 น้อยลงเหลือ 67 น้อยลง) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน Sunitinib อาจเพิ่ม SAEs (RR 1.37, 95% CI 1.22 ถึง 1.53; 1 การศึกษาผู้เข้าร่วม 1082 คนหลักฐานที่มีความแน่นอนปานกลาง) จากความเสี่ยงเหตุการณ์ควบคุมที่ 457 ต่อ 1,000 ในการทดลองนีพบว่ามี SAE เพิ่ม 169 รายการ (95% CI เพิ่ม 101 ถึง 242 รายการ) ต่อผู้เข้าร่วม 1,000 คน

บันทึกการแปล: 

แปลโดย นพ.ศุภณัฐ ลุมพิกานนท์ ภาควิชาศัลยศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น

Tools
Information