Wprowadzenie

Wysiłkowe nietrzymanie moczu to bezwiedny wypływ moczu podczas kaszlu, śmiania się, kichania lub ćwiczeń. Problem ten może być spowodowany uszkodzeniem mięśni podtrzymujących pęcherz. Około jedna trzecia dorosłych kobiet może mieć problem z nietrzymaniem moczu, a w tej grupie jedna trzecia może wymagać leczenia chirurgicznego. Znaczna część dochodów chorych kobiet i ich rodzin może być przeznaczana na leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu.

Gdy metody niechirurgiczne, takie jak: ćwiczenia mięśni dna miednicy (okolice podstawy brzucha ) lub leki nie są już skuteczne, można przeprowadzić zabieg chirurgiczny mający na celu uniesienie i podtrzymania szyi pęcherza tak, aby zapobiec nietrzymaniu moczu. Igłowe (przezpochwowe; przyp. tłum.) podwieszenie polega na założeniu szwów między pochwą a ścianą brzucha.

Charakterystyka badań

Niniejszy przegląd obejmuje 10 badań i 375 kobiet, u których przeprowadzono sześć rodzajów igłowego podwieszenia pęcherza moczowego i porównano z 489 kobietami, u których stosowano inne leczenie. Większość badań była mała lub niskiej jakości, co powoduje, że wyniki są mniej wiarygodne.

Główne wyniki

Więcej kobiet zostało wyleczonych po zabiegach przeprowadzonych drogą brzuszną (otwartą; przyp. tłum.) takich jak kolposuspencja (84%) w porównaniu z przezpochowym podwieszeniem szyi pęcherza (71%): dotyczy to zarówno kobiet wcześniej operowanych, jak i nieoperowanych z tego powodu. Nie stwierdzono wystarczających danych pozwalających na ocenę ryzyka powikłań oraz dokonania porównania igłowego podwieszania szyi pęcherza z innymi zabiegami operacyjnymi. Nie porównywano igłowego podwieszenia pęcherza moczowego z leczeniem zachowawczym, takim jak: ćwiczenia dna miednicy lub leczenie farmakologiczne. Podsumowując, przezpochwowe podwieszanie szyi pęcherza moczowego wydaje się być mniej skutecznie niż operacje otwarte w nietrzymaniu moczu. Nie ma wystarczających danych naukowych pozwalających na porównanie tej interwencji z innymi schematami leczenia.