پیامهای کلیدی
-
ما نمیدانیم که آموزش کمکهای اولیه (first aid training) برای افراد عادی یا غیرمتخصص (laypeople) (افرادی که آموزش رسمی مراقبتهای سلامت را ندیدهاند) پیامدهای سلامت را در افراد دریافتکننده کمکهای اولیه، کیفیت کمکهای اولیه ارائهشده، یا رفتار یاریرسان (شامل ارائه کمکهای اولیه به شخص دیگر) ارائهدهندگان غیرمتخصص کمکهای اولیه را بهبود میبخشد یا خیر.
-
آموزش کمکهای اولیه برای افراد عادی احتمالا سطح دانش، مهارتها و خود-کارآمدی (self-efficacy) (باور فرد به توانایی خود در ارائه کمکهای اولیه) کمکهای اولیه را در کوتاهمدت (ظرف یک ماه پساز آموزش) افزایش میدهد. بااینحال، ما در مورد تاثیر آن بر تمایل آنها برای کمک در کوتاهمدت اطلاعی را به دست نیاوردیم.
-
تحقیقات آینده باید بر جنبههای مهم برای تصمیمگیرندگان تمرکز کنند، مانند:
-
استانداردسازی پرسشنامهها و دیگر اقدامات برای ارزیابی دانش، مهارتها و نگرشها در زمینه کمکهای اولیه؛
-
بررسی تاثیرات آموزش در طولانیمدت، از جمله هزینهها و هرگونه عوارض جانبی احتمالی؛ و
-
تعیین تاثیر آموزش کمکهای اولیه در کشورهایی با درآمد پائین و متوسط رو به پائین.
-
آموزش کمکهای اولیه چیست؟
کمکهای اولیه شامل ارائه مراقبتهای اولیه به فرد بیمار یا مجروح است. آموزش کمکهای اولیه یک فعالیت یادگیری (مثلا دوره یا برنامه) با اهداف یادگیری تعریفشده برای بهبود دانش، مهارتها، یا نگرشها در مورد ارائه کمکهای اولیه است.
ما به دنبال چه یافتهای بودیم؟
هدف ما آن بود که بدانیم آموزش کمکهای اولیه برای افراد عادی (افرادی که آموزش رسمی مراقبتهای سلامت را ندیدهاند) بهتر از نوع دیگری از آموزش یا عدم آموزش کمکهای اولیه برای بهبود موارد زیر است یا خیر:
-
سلامت افرادی که کمکهای اولیه را دریافت میکنند؛
-
کیفیت کمکهای اولیه ارائهشده؛
-
رفتار افرادی که در شرایط اضطراری واقعی با نیاز به ارائه کمکهای اولیه مواجه میشوند («رفتار یاریرسان»)؛ و
-
دانش، مهارتها، خود-کارآمدی (باور فرد به توانایی خود در ارائه کمکهای اولیه) کمکهای اولیه، و تمایل به کمک در افراد عادی که آموزش کمکهای اولیه را دیدهاند.
ما همچنین خواستیم در مورد هزینههای آموزش کمکهای اولیه برای افراد عادی و اینکه عوارض جانبی وجود دارند یا خیر، بدانیم.
ما چهکاری را انجام دادیم؟
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که آموزش کمکهای اولیه سلامت جسمانی را در افراد عادی در مقایسه با نوع دیگری از آموزش (مانند کمکهای اولیه سلامت روان یا پیشگیری از HIV) یا عدم آموزش بررسی کردند. نتایج مطالعات یافتشده را ترکیب کرده، و میزان اطمینان خود را به شواهد بر اساس عواملی مانند روشهای انجام و حجم نمونه مطالعه، ارزیابی کردیم.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
ما 36 مطالعه را با 15,657 نفر بدون آموزش رسمی در حوزه مراقبتهای سلامت پیدا کردیم. هفده مطالعه شامل بزرگسالان، و 19 مطالعه کودکان یا نوجوانان را بررسی کردند. مطالعات در کشورهای مختلف جهان انجام شدند. بیشتر آنها در کشورهایی با درآمد بالا یا متوسط صورت گرفتند (نیمی از مطالعات در ایالات متحده آمریکا انجام شدند) اما فقط دو مطالعه در یک کشور با درآمد پائین (نیجریه) انجام شدند.
هیچ مطالعهای شواهدی را در مورد تاثیر آموزش کمکهای اولیه بر پیامدهای سلامت افراد دریافتکننده کمکهای اولیه یا کیفیت کمکهای اولیه ارائهشده را در موقعیتهای اضطراری واقعی ارائه نکرد. یک مطالعه، با 3070 نفر، رفتار یاریرسان افراد عادی را بررسی کرد، اما دادههای کافی را برای تصمیمگیری در مورد اینکه رفتار یاریرسان آنها تحت تاثیر آموزش کمکهای اولیه قرار میگیرد یا خیر، ارائه نداد.
در مقایسه با نوع دیگری از آموزش یا عدم آموزش، در کوتاهمدت (ظرف یک ماه پساز آموزش)، آموزش کمکهای اولیه برای افراد عادی احتمالا میزان کمکهای اولیه شرکتکنندگان را افزایش میدهد:
-
دانش (8 مطالعه، 3515 شرکتکننده)؛
-
مهارتها (12 مطالعه، 3063 شرکتکننده)؛ و
-
خود-کارآمدی (2 مطالعه، 285 شرکتکننده).
بااینحال، ما در مورد تاثیر آموزش کمکهای اولیه بر تمایل به کمکرسانی در کوتاهمدت (2 مطالعه، 1083 شرکتکننده) اطلاعی نداریم.
محدودیتهای شواهد چه هستند؟
ما مطمئن نیستیم که آموزش کمکهای اولیه، رفتار یاریرسان را افزایش میدهد، زیرا شواهد فقط از یک مطالعه به دست آمدند و فرصتهای کمی برای کمکرسانی وجود داشت. ما نسبتا مطمئن هستیم که سطح دانش، مهارتها و خود-کارآمدی افراد عادی در زمینه کمکهای اولیه در کوتاهمدت با آموزش کمکهای اولیه بهبود مییابند. بااینحال، همه مطالعات به وضوح گزارش ندادند که افراد را بهصورت تصادفی برای دریافت آموزش اختصاص دادند یا خیر، برخی از افراد در مطالعات ممکن است میدانستند که آموزش کمکهای اولیه را دریافت کردند یا خیر، و اطلاعات کمی در مورد چگونگی عملکرد ابزار مختلف اندازهگیری وجود دارد. ما به شواهد مربوط به افزایش تمایل به کمکرسانی اطمینان نداریم. شرکتکنندگان ممکن است احساس وظیفه کرده باشند که بگویند پساز آموزش تمایل بیشتری برای کمک کردن داشتند، زیرا این کار «درست» بوده، اما مطالعات کافی برای تائید این نتیجه وجود نداشت.
شواهد تا چه زمانی بهروز است؟
شواهد تا دسامبر 2024 بهروز است.
مطالعه چکیده کامل
اهداف
هدف اصلی، ارزیابی تاثیرات آموزش کمکهای اولیه برای افراد عادی در مقایسه با نوع دیگری از آموزش یا عدم آموزش، بر پیامدهای سلامت افراد دریافتکننده کمکهای اولیه، کیفیت کمکهای اولیه ارائهشده، و رفتار یاریرسان افراد ارائهدهنده کمکهای اولیه است.
اهداف ثانویه عبارت بودند از ارزیابی تاثیرات آموزش کمکهای اولیه برای افراد عادی در مقایسه با نوع دیگری از آموزش یا عدم ارائه آموزش بر پیامدهای آموزشی مرتبط با کمکهای اولیه، از جمله دانش، مهارتها، خود-کارآمدی (self-efficacy)، و تمایل به کمک، و عوارض جانبی.
روشهای جستوجو
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase، چهار بانک اطلاعاتی دیگر و دو پایگاه ثبت کارآزماییها را، همراه با بررسی منابع و استنادات، جستوجو کردیم. وبسایتهای سازمانها، مجلات، و مجموعه مقالات کنفرانسها را بهصورت دستی جستوجو کردیم. تاریخ آخرین جستوجو 16 دسامبر 2024 بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
مرور ما هیچ مطالعهای را پیدا نکرد که تاثیرات آموزش کمکهای اولیه را با عدم آموزش کمکهای اولیه بر پیامدهای سلامت افراد دریافتکننده کمکهای اولیه یا کیفیت کمکهای اولیه ارائهشده مقایسه کرده باشد. دادههای کافی برای نتیجهگیری در مورد تاثیر مداخله بر رفتار یاریرسان وجود نداشت. با این وجود، در کوتاهمدت، آموزش کمکهای اولیه احتمالا کسب دانش، مهارتها و خود-کارآمدی را افزایش میدهد. اما شواهد مربوط به تاثیر آن بر تمایل به کمکرسانی در کوتاهمدت بسیار نامشخص است.
حمایت مالی
این مرور کاکرین هیچ بودجه اختصاصی نداشت، اما توسط منابع داخلی بنیاد تحقیقات علمی صلیب سرخ بلژیک-فلاندرز (Foundation for Scientific Research of the Belgian Red Cross-Flanders) پشتیبانی شد.
ثبت
پروتکل مطالعه از این طریق قابل دسترسی است: doi.org/10.1002/14651858.CD015538 .
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.