پیامهای کلیدی
-
ما شواهد کافی را با کیفیت خوب برای نتیجهگیریهای قابل اعتماد در مورد مزایا و خطرات مداخلات مختلف استراحت حین کار برای پیشگیری از بروز نشانهها و اختلالات عضلانیاسکلتی (شرایطی که بر استخوانها، مفاصل، عضلات و بافتهای همبند تاثیر میگذارند) در کارمندان سالم پیدا نکردیم.
-
یک مطالعه نشان داد استراحتهای بیشتر حین کار در مقایسه با استراحت نکردن بیشتر حین کار ممکن است شدت درد عضلانیاسکلتی کمر را میان کارمندان اداری کاهش دهند، اما شواهد بسیار نامطمئن است.
-
برای ارائه تخمینهای بهتر از مزایا و خطرات بالقوه مداخلات مختلف استراحت حین کار در پیشگیری از بروز نشانهها و اختلالات عضلانیاسکلتی، انجام مطالعات بزرگتری مورد نیاز است. مطالعات آینده باید افرادی را نیز در نظر بگیرند که در مشاغلی غیر از دفتر کار هستند.
اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار چه هستند؟
اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار، طیف وسیعی از شرایطی هستند که استخوانها، مفاصل، عضلات و بافتهای همبند را تحت تاثیر قرار میدهند. آنها یک مشکل عمده برای کارمندان، کارفرمایان و کل جامعه هستند. تعداد کارمندانی که از اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار رنج میبرند، زیاد است. برای مثال، در بریتانیا در سالهای 2021 تا 2022 تخمین زده میشود که اختلالات عضلانیاسکلتی حدود 27% از کل بیماریهای مرتبط با کار را تشکیل داده و منجر به 6.6 میلیون روز کاری ازدسترفته میشوند.
مداخلات استراحت حین کار چگونه میتوانند به پیشگیری از بروز اختلالات عضلانیاسکلتی کمک کنند؟
نشستن یا ایستادن در یک وضعیت برای مدت طولانی یک عامل خطر برای ابتلا به اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار بهشمار میآیند. برنامههای مختلف استراحت حین کار احتمالا دورههای طولانی حجم کار تکراری یا یکنواخت را که طی آن کارمندان ممکن است حالتهای بدنی ایستا یا نامناسبی را اتخاذ کنند، قطع یا کاهش میدهند. مدت زمان استراحت حین کار و اینکه فعال است (مثلا انجام یک فعالیت ذهنی یا جسمی خاص) یا غیرفعال نیز میتوانند از عوامل مهم باشند. مطالعات متعددی برای بررسی این موضوع انجام شدهاند که تغییر برنامه استراحت حین کار، یا طول مدت یا محتوای آن، میتوانند به کاهش خطر ابتلا به اختلالات عضلانیاسکلتی کمک کنند یا خیر.
ما به دنبال چه یافتهای بودیم؟
ما خواستیم دریابیم که فراوانیها، مدت زمان و انواع مختلف استراحتهای حین کار میتوانند از بروز نشانههای عضلانیاسکلتی مرتبط با کار میان کارمندان سالم پیشگیری کنند یا خیر. ما کارمندانی را سالم در نظر گرفتیم که هنگام ورود در مطالعه، هیچگونه شکایت عضلانیاسکلتی نداشتند.
ما چهکاری را انجام دادیم؟
بانکهای اطلاعاتی پزشکی را تا 31 می 2024 جستوجو کردیم تا مطالعاتی را بیابیم که در آنها شرکتکنندگان بهطور تصادفی به گروههای مختلف اختصاص یافتند تا مداخلات استراحت حین کار را که با هدف پیشگیری از بروز اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار انجام شدند، بررسی کنند. ما از سیستمی به نام GRADE برای قضاوت در مورد قابلیت اطمینان شواهد استفاده کردیم.
ما به چه نتایجی رسیدیم؟
ما نه مطالعه را یافتیم که در مجموع شامل 626 کارمند بودند، که تقریبا همه آنها کارمند اداری بودند (98%). بیشتر کارمندان زن بودند (حداقل 75%). طول دوره مداخلات بین یک روز و شش ماه متغیر بود.
تاثیر فراوانیهای مختلف استراحت حین کار
هفت مورد از نه مطالعه فراوانیهای مختلف استراحت حین کار را ارزیابی کردند. ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت میان استراحتهای بیشتر حین کار و نداشتن استراحت بیشتر حین کار در تاثیر آنها بر شروع جدید درد عضلانیاسکلتی یا شدت ناراحتی عضلانیاسکلتی وجود داشته باشد، اگرچه شواهد بسیار نامطمئن است. با این حال، استراحتهای بیشتر حین کار در مقایسه با نداشتن استراحت بیشتر حین کار ممکن است شدت درد عضلانیاسکلتی کمر را کاهش دهند، اگرچه شواهد این امر نیز بسیار نامشخص است.
اینکه استراحتهای بیشتر حین کار با تناوب بیشتر اعمال شوند یا با تناوب کمتر، ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر شدت ناراحتی عضلانیاسکلتی داشته باشد، اما شواهد بسیار نامطمئن است.
تاثیر انواع مختلف استراحت حین کار
سه مورد از نه مطالعه انواع مختلف استراحت حین کار را ارزیابی کردند. استراحتهای فعال حین کار (مثلا فعالیت بدنی کمشدت مانند حرکات کششی) یا استراحتهای شناختی حین کار (مانند فعالیت ذهنی همچون آرامش یا ذهنآگاهی) در مقایسه با استراحتهای غیرفعال حین کار، ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر شدت خستگی عضلانیاسکلتی داشته باشند، اما شواهد بسیار نامطمئن است. بهطور مشابه، استراحتهای فعال حین کار در مقایسه با استراحتهای شناختی حین کار ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر شدت خستگی عضلانیاسکلتی داشته باشند، اما شواهد قطعی نیست.
محدودیتهای شواهد چه هستند؟
سطح اطمینان به این شواهد، بسیار پائین است. سه دلیل اصلی برای این امر وجود داشت: مطالعات بسیار کوچک بودند؛ مطالعات محتوای استراحت حین کار را به روشهای مختلفی به کارمندان ارائه دادند؛ و پیامدهای کلیدی براساس گزارشهای شخصی شرکتکنندگان در مطالعه بودند. بنابراین، برای ارزیابی تاثیرات مداخلات مختلف استراحت حین کار در محل کار، نیاز به انجام مطالعاتی با کیفیت بالا و حجمنمونه بزرگتر وجود دارد. چنین مطالعاتی میتوانند بینشهای واضحتری را در مورد مزایای بالقوه تغییر برنامه، مدت یا محتوای استراحت حین کار برای مشاغلی که نیاز به حرکات تکراری دارند، همچنین هرگونه آسیب احتمالی ناشی از این مداخلات، ارائه دهند. مطالعاتی را که یافتیم بر کارمندان اداری متمرکز بودند؛ در مطالعات آینده، مداخلات مربوط به استراحت حین کار باید افرادی را که در انواع دیگر مشاغل کار میکنند، در نظر داشته باشند. مطالعات آینده همچنین میتوانند بررسی کنند که ترکیب استراحتهای حین کار با دیگر مداخلات، مانند آموزش یا مشاوره ارگونومیک (یعنی طراحی محیط کار و وظایف بر اساس نیازهای فردی کارمند)، میتواند به پیشگیری از ایجاد اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار کمک کند یا خیر.
این شواهد تا چه زمانی بهروز است؟
این مطالعه، مرور قبلی ما را که در سال 2019 منتشر شد، بهروزرسانی میکند. شواهد براساس جستوجوهایی است که تا می 2024 ادامه داشتند.
مطالعه چکیده کامل
اختلالات اسکلتیعضلانی مرتبط با کار، گروهی از اختلالات عضلانیاسکلتی هستند که یکی از شایعترین اختلالات مرتبط با مرخصی شغلی را در سراسر دنیا تشکیل میدهند. اختلالات عضلانیاسکلتی مسوول 21% تا 28% از روزهای غیبت از کار در سال 2017/2018 در هلند، آلمان و انگلیس هستند. مداخلات متعددی وجود دارند که ممکن است در مقابله با شیوع بالای اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار بین کارگران موثر باشند، مانند مداخلات جسمانی، شناختی و سازمانی. در این مرور، بر اعمال وقفههای کاری به عنوان معیار پیشگیری اولیه تمرکز داریم، که نوعی مداخله سازمانی به شمار میآید.
اهداف
بررسی اثربخشی مداخلات مختلف استراحت حین کار برای پیشگیری از بروز نشانهها یا اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار در کارمندان سالم، در مقایسه با مداخلات متداول یا جایگزین.
روشهای جستوجو
ما تا 31 می 2024، کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده را در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ PsycINFO؛ SCOPUS؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov و WHO ICTRP جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را از مداخلات اعمال وقفه در کار برای پیشگیری از بروز نشانهها و اختلالات عضلانیاسکلتی مرتبط با کار میان کارگران وارد کردیم. مطالعات در صورتی واجد شرایط بودند که مداخلات در زمینه بررسی فراوانی، مدت زمان و/یا نوع اعمال وقفه در کار، در مقایسه با مداخله مرسوم یا جایگزین اعمال وقفه در کار، انجام شدند. ما فقط مطالعاتی را وارد کردیم که در آنها جمعیت مورد بررسی شامل کارگران سالم و بزرگسال، بدون داشتن شکایتهای عضلانیاسکلتی در طول ورود به مطالعه، بدون محدودیتهای جنسی یا شغلی، بودند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از اختلالات عضلانیاسکلتی که جدیدا تشخیص داده شده باشند، درد، ناراحتی و خستگی عضلانیاسکلتی گزارش شده توسط شرکتکننده، و بهرهوری یا عملکرد کار. ما تغییرات حجم کار را به عنوان پیامد ثانویه در نظر گرفتیم.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور بهطور مستقل از هم عناوین، خلاصهها و متن کامل مقالات را برای واجد شرایط بودن غربالگری کرده، دادهها را استخراج کرده، و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. برای بهدست آوردن اطلاعات بیشتر مورد نیاز، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم. در جایی که امکان داشت، متاآنالیز را انجام دادیم، و کیفیت کلی شواهد را برای هر پیامد از هر مقایسه با استفاده از پنج معیار درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردیم.
نتایج اصلی
ما شش مطالعه (373 کارگر) را، چهار RCT با طراحی موازی، یک RCT با طراحی متقاطع، و یک RCT با ترکیبی از طراحی موازی و متقاطع، وارد کردیم. حداقل 295 شرکتکننده زن و حداقل 39 مورد مرد بودند؛ جنسیت 39 شرکتکننده در کارآزمایی مشخص نبود. این مطالعات فراوانیهای مختلف اعمال وقفه در کار (پنج مطالعه) و انواع مختلف وقفه کاری (دو مطالعه) را بررسی کردند. هیچ یک از مطالعات مدت زمانهای مختلف وقفه کاری را بررسی نکردند. ما همه مطالعات را با خطر بالای سوگیری قضاوت کردیم. کیفیت شواهد برای پیامدهای اولیه درد، ناراحتی و خستگی عضلانیاسکلتی گزارش شده توسط شرکتکننده در سطح پائین بود؛ سطح کیفیت شواهد برای پیامدهای اولیه بهرهوری و عملکرد کار بسیار پائین بود. این مطالعات در اروپا یا آمریکای شمالی انجام شدند، هیچ یک از کشورهای با درآمد پائین تا متوسط در این میان جایی نداشتند. یک مطالعه نتوانست در آنالیز دادهها گنجانده شود، زیرا جزئیات نتایج گزارش نشد.
تغییر در فراوانی وقفههای کاری
شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که نشان میدهد اعمال وقفههای بیشتر در کار، در مقایسه با عدم اعمال وقفههای بیشتر، ممکن است تأثیر قابل توجهی بر درد، ناراحتی یا خستگی عضلانیاسکلتی نداشته باشد (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.08-؛ 95% CI؛ 0.35- تا 0.18؛ سه مطالعه؛ 225 شرکتکننده). اعمال وقفههای بیشتر، در مقایسه با عدم اعمال وقفههای بیشتر در کار، ممکن است تأثیر مثبتی بر بهرهوری یا عملکرد کار نداشته باشد (SMD: -0.07؛ 95% CI؛ 0.33- تا 0.19؛ سه مطالعه؛ 225 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).
ما شواهدی را با کیفیت پایین یافتیم که اعمال وقفههای بیشتر در کار، در مقایسه با استفاده از وقفههای کاری در صورت نیاز (یعنی استفاده از وقفههای کوچک به صلاحدید خود فرد)، نمیتوانند تأثیر قابل توجهی بر درد، ناراحتی و خستگی عضلانیاسکلتی گزارش شده توسط شرکتکننده داشته باشد (MD؛ 1.80 در مقیاس 100-میلیمتر VAS؛ 95% CI؛ 41.07- تا 64.37؛ یک مطالعه؛ 15 شرکتکننده). شواهدی با کیفیت بسیار پائین وجود دارد که وقفههای بیشتر در کار در مقایسه با اعمال وقفههای کاری در صورت نیاز، ممکن است تأثیر مثبتی بر بهرهوری یا عملکرد کار داشته باشند (MD؛ 542.5 کلمه تایپ شده در هر جلسه ضبط 3 ساعته؛ 95% CI؛ 177.22 تا 907.78؛ یک مطالعه؛ 15 شرکتکننده).
فراوانی بیشتر اعمال وقفه اضافی در کار در مقایسه با فراوانی کمتر اعمال وقفه اضافی در کار احتمالا تأثیر قابل توجهی بر درد، ناراحتی و خستگی عضلانیاسکلتی گزارش شده توسط شرکتکننده ندارد (MD؛ 11.65 در مقیاس 100-میلیمتر VAS؛ 95% CI؛ 41.07- تا 64.37؛ یک مطالعه؛ 10 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین). شواهدی را با کیفیت بسیار پائین یافتیم که فراوانی بیشتر اعمال وقفه اضافی در کار در مقایسه با فراوانی کمتر اعمال وقفه اضافی در کار، ممکن است تأثیر قابل توجهی بر بهرهوری یا عملکرد کار نداشته باشند (MD؛ 83.00- کلمه تایپ شده در هر جلسه ضبط 3 ساعته؛ 95% CI؛ 305.27- تا 139.27؛ یک مطالعه؛ 10 شرکتکننده).
تغییر در طول مدت وقفههای کاری
هیچ کارآزماییای شناسایی نشد که تأثیر دورههای مختلف وقفههای کاری را ارزیابی کرده باشد.
تغییر در نوع وقفههای کاری
ما شواهدی را با کیفیت پائین یافتیم که وقفههای فعال، در مقایسه با وقفههای منفعل، نمیتوانند تأثیر قابل توجهی بر درد، ناراحتی و خستگی عضلانیاسکلتی گزارش شده توسط شرکتکننده داشته باشد (MD؛ 0.17- در مقیاس NRS؛ 1 تا 7؛ 95% CI؛ 0.71- تا 0.37؛ یک مطالعه؛ 153 شرکتکننده).
وقفههای آرامسازی در مقایسه با وقفههای فیزیکی در کار احتمالا تأثیر قابل توجهی بر درد، ناراحتی یا خستگی عضلانیاسکلتی گزارش شده توسط شرکتکننده ندارد (MD؛ 0.20 در مقیاس NRS؛ 1 تا 7؛ 95% CI؛ 0.43- تا 0.82؛ یک مطالعه؛ 97 شرکتکننده؛ شواهد با کیفیت پائین).
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهد در مورد تاثیر استراحتهای بیشتر حین کار بر شدت درد عضلانیاسکلتی کمر و گردن و بر بهرهوری کار بسیار نامطمئن است. شواهد در مورد تاثیر انواع مختلف استراحتهای حین کار بر نشانههای عضلانیاسکلتی تازه تشخیص داده شده و بر شدت نشانههای عضلانیاسکلتی بسیار نامشخص است. برای تعیین اثربخشی دفعات، مدت زمانها و انواع مختلف استراحتهای حین کار میان کارمندان برای پیشگیری از ایجاد اختلالات و نشانههای عضلانیاسکلتی، انجام مطالعات بیشتر با کیفیت بالا، با حجمنمونه بسیار بزرگتر نسبت به مطالعات موجود در این مرور مورد نیاز است. علاوهبر این، مطالعات باید جمعیتهای کارمندی را غیر از کارمندان اداری در نظر بگیرند.
حمایت مالی
این بهروزرسانی مرور کاکرین با بودجه داخلی و توسط منابع سازمانی تامین مالی شد.
ثبت
مرور اصلی (2019): https://doi.org/10.1002/14651858.CD012886.pub2
پروتکل اصلی (2017): https://doi.org/10.1002/14651858.CD012886
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
ین مرور کاکرین در ابتدا به زبان انگلیسی منتشر شد. مسوولیت صحت ترجمه بر عهده تیم ترجمه است که آن را تهیه کرده است. روند ترجمه با دقت انجام شده و از فرآیندهای استاندارد برای تضمین کنترل کیفیت پیروی میکند. با این حال، در صورت عدم تطابق، ترجمههای نادرست یا نامناسب، متن اصلی انگلیسی معتبر است.
