نقش مهار کننده‌های انتخابی باز-جذب سروتونین در مدیریت درمانی انزال زودرس

سوال مطالعه مروری

ما می‌خواستیم بدانیم داروهایی که مهار کننده‌های انتخابی باز-جذب سروتونین (selective serotonin re-uptake inhibitors; SSRIs) نامیده شده و اغلب برای درمان افسردگی تجویز می‌شوند، می‌توانند به مردانی که زودتر از زمان مطلوب خود انزال را تجربه می‌کنند، کمک کنند تا سرعت وقوع آن را کاهش دهند یا خیر.

پیشینه

انزال زودرس (premature ejaculation)، یک مشکل شایع میان مردان است و زمانی رخ می‌دهد که انزال زودتر از آنچه یک مرد یا شریک جنسی او تمایل دارند طی رابطه جنسی رخ دهد، دیده می‌شود؛ این وضعیت ممکن است باعث نارضایتی و بروز مشکلاتی در رابطه شود. SSRIها، داروهایی هستند که اغلب برای کمک به درمان انزال زودرس تجویز می‌شوند، اما نمی‌دانیم که آنها واقعا چقدر خوب عمل کرده و چه اثرات ناخواسته‌ای می‌توانند ایجاد کنند.

ویژگی‌های مطالعه

شواهد را تا 1 می 2020 بررسی کردیم. ما 31 مطالعه را با حضور 8254 مرد یافتیم. این مطالعات، SSRIها را با دارونما (placebo) (یک قرص با مواد غیر-فعال) مقایسه کردند.

نتایج کلیدی

SSRIها در مقایسه با دارونما احتمالا رضایت جنسی را در مردان مبتلا به انزال زودرس بهبود می‌بخشند. آنها همچنین می‌توانند حس کنترل را بر انزال بهبود بخشیده و نارضایتی و مشکلات رابطه را کاهش ‌دهند. با این حال، ممکن است عوارض جانبی را بیشتر کنند.

کیفیت شواهد

کیفیت شواهد را برای SSRIها در کمک به احساس تغییر در مردان به دنبال درمان، رضایت از رابطه جنسی، و احساس کنترل بر انزال، در سطح متوسط ارزیابی کردیم. کیفیت شواهد در مورد عوارض جانبی دارو نیز در حد متوسط بود. این نتایج به این معنی است که ارزیابی ما احتمالا نزدیک به واقعیت است. با این حال، شواهد در مورد بهبود مشکلات رابطه و زمان لازم تا وقوع انزال، از قطعیت اندکی برخوردار است. به این معنی که تاثیر واقعی درمان روی این دو موضوع می‌تواند متفاوت با نتایج این مرور باشد. این امر ممکن است ناشی از ضعف‌ها و تنوع‌ها در مطالعات مورد بررسی ما باشد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

به نظر می‌رسد درمان با SSRI در مقایسه با دارونما برای PE به‌طور قابل‌ توجهی تعدادی از پیامدهای مهم را از نظر بیمار مانند بهبود نشانه‌ها، رضایت از رابطه جنسی و کنترل قابل درک بر انزال بهبود می‌بخشد. اثرات نامطلوب‌ عبارتند از افزایش مختصر در موارد ترک درمان به دلیل بروز عوارض جانبی همچنین افزایش قابل‌ توجه در نرخ عوارض جانبی. مشکلات تاثیرگذار بر قطعیت شواهد پیامدها، محدودیت‌ها و عدم دقت بودند.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

انزال زودرس (premature ejaculation; PE)، یک مشکل شایع میان مردان است و زمانی رخ می‌دهد که انزال زودتر از آنچه یک مرد یا شریک جنسی او تمایل دارند طی رابطه جنسی رخ دهد، دیده می‌شود؛ این وضعیت ممکن است باعث نارضایتی و بروز مشکلاتی در رابطه شود. مهار کننده‌های انتخابی باز-جذب سروتونین (selective serotonin re-uptake inhibitors; SSRIs)، که معمولا به عنوان داروهای ضد-‌افسردگی تجویز می‌شوند، برای درمان این وضعیت مورد استفاده قرار می‌گیرند.

اهداف: 

ارزیابی تاثیرات SSRIها در درمان PE در مردان بالغ.

روش‌های جست‌وجو: 

جست‌وجوی جامعی را با استفاده از چندین بانک اطلاعاتی (کتابخانه کاکرین؛ MEDLINE؛ Embase؛ Scopus؛ CINAHL)، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، و سایر منابع علمی خاکستری، تا 1 می 2020 انجام دادیم. هیچ محدودیتی را از نظر زبان یا وضعیت انتشار مقاله اعمال نکردیم.

معیارهای انتخاب: 

فقط کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (کارآزمایی‌های گروه موازی و متقاطع) را وارد کردیم که در آنها برای مردان مبتلا به PE، داروهای SSRI یا دارونما (placebo) تجویز شد. ما همچنین، «عدم درمان» را به عنوان یک مقایسه کننده واجد شرایط در نظر گرفتیم، اما هیچ مطالعه مرتبطی را در این زمینه پیدا نکردیم.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌های مطالعات وارد شده را طبقه‌بندی و استخراج کردند. پیامدهای اولیه عبارت بودند از تغییر درک شده از سوی شرکت‌کننده با درمان، رضایت از رابطه جنسی و خروج از مطالعه به دلیل بروز عوارض جانبی. پیامدهای ثانویه شامل کنترل درک شده از سوی فرد بر انزال، دیسترس شرکت‌کننده در مورد PE، عوارض جانبی و زمان تاخیر انزال داخل واژینال (intravaginal ejaculatory latency time; IELT) بودند. تجزیه‌وتحلیل‌های آماری با استفاده از مدل اثرات-تصادفی (random-effects model) انجام شدند. قطعیت شواهد را بر اساس درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) رتبه‌بندی کردیم.

نتایج اصلی: 

ما 31 مطالعه را شناسایی کردیم که در آنها 8254 شرکت‌کننده به‌طور تصادفی SSRIها یا دارونما را دریافت کردند.

پیامدهای اصلی: درمان با SSRI در مقایسه با دارونما احتمالا نشانه‌های PE درک شده را از سوی خود فرد (تعریف شده با درجه‌بندی «بهتر» یا «خیلی بهتر») بهبود می‌بخشد (RR: 1.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.66 تا 2.23؛ شواهد با قطعیت متوسط). براساس 220 شرکت‌کننده در هر 1000 گزارش بهبودی با دارونما، این عدد متناظر است با 202 مرد بیشتر در هر 1000 مورد (95% CI؛ 145 مورد بیشتر تا 270 مورد بیشتر) که با بهبود نشانه‌ها با SSRIها مواجه شدند.

درمان با SSRI در مقایسه با دارونما احتمالا رضایت از ارتباط جنسی را بهبود می‌بخشد (تعریف شده با درجه‌بندی «خوب» یا «بسیار خوب»؛ RR: 1.63؛ 95% CI؛ 1.42 تا 1.87؛ شواهد با قطعیت متوسط). بر اساس 278 شرکت‌کننده در هر 1000 گزارش بهبود رضایت با دارونما، این عدد متناظر است با 175 نفر بیشتر (117 نفر بیشتر تا 242 نفر بیشتر) در هر 1000 مرد که رضایت بیشتری را از رابطه جنسی با SSRIها کسب کردند.

درمان با SSRI در مقایسه با دارونما ممکن است باعث توقف درمان به دلیل بروز عوارض جانبی شود (RR: 3.80؛ 95% CI؛ 2.61 تا 5.51؛ شواهد با قطعیت پائین). بر اساس 11 مورد انصراف از درمان در هر 1000 شرکت‌کننده با دارونما، این عدد متناظر است با 30 مورد مرد بیشتر در هر 1000 (95% CI؛ 17 مورد بیشتر تا 49 مورد بیشتر) مورد قطع درمان به دلیل بروز عوارض جانبی ناشی از SSRIها.

پیامدهای ثانویه: درمان با SSRI در مقایسه با دارونما احتمالا موجب بهبود کنترل درک شده از سوی شرکت‌کنندگان بر انزال می‌شود (تعریف شده با درجه‌بندی «خوب» یا «بسیار خوب») (RR: 2.29؛ 95% CI؛ 1.72 تا 3.05؛ شواهد با قطعیت متوسط). با فرض این که 132 نفر در هر 1000 شرکت‌کننده درک کنند به حداقل کنترل خوب رسیده‌اند، این عدد متناظر است با 170 مورد بیشتر (95 مورد بیشتر تا 270 مورد بیشتر) که حداقل کنترل خوبی را با SSRIها گزارش می‌دهند.

SSRI احتمالا دیسترس را در مورد PE کاهش می‌دهد (تعریف شده با درجه‌بندی «اندکی» یا «اصلا») (RR: 1.54؛ 95% CI؛ 1.26 تا 1.88؛ شواهد با قطعیت متوسط). براساس 353 مورد در هر 1000 شرکت‌کننده که سطوح دیسترس کمی را گزارش می‌دهند، این عدد متناظر است با 191 مورد مرد بیشتر (92 نفر بیشتر تا 311 نفر بیشتر) در هر 1000 گزارش ‌کننده سطوح پائین پریشانی با SSRIها.

درمان با SSRI در مقایسه با دارونما احتمالا عوارض جانبی را افزایش می‌دهد (RR: 1.71؛ 95% CI؛ 1.48 تا 1.99؛ شواهد با قطعیت متوسط). بر اساس 243 مورد عارضه جانبی در هر 1000 نفر در مردان دریافت کننده دارونما، این عدد متناظر است با 173 مورد بیشتر (117 نفر بیشتر تا 241 نفر بیشتر) از مردانی که با SSRIها دچار یک عارضه جانبی می‌شوند.

درمان با SSRI در مقایسه با دارونما ممکن است IELT را افزایش دهد (تفاوت میانگین (MD): 3.09 دقیقه طولانی‌تر؛ 95% CI؛ 1.94 طولانی‌تر تا 4.25 طولانی‌تر؛ شواهد با قطعیت پائین).

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information