ما 63 کارآزمایی را شامل 7760 زن وارد کردیم. محققان آنتی‌اکسیدان‌های خوراکی را، شامل: ترکیب‌هایی از آنتی‌اکسیدان‌ها، N-استیل‌سیستئین (N-acetylcysteine)، ملاتونین (melatonin)، L-آرژینین (L-arginine)، میو-اینوزیتول (myo-inositol)، کارنیتین (carnitine)، سلنیوم (selenium)، ویتامین E، ویتامین B کمپلکس، ویتامین C، ویتامین D + کلسیم، CoQ10، و اسیدهای چرب چندگانه غیراشباع امگا-3، در برابر دارونما، عدم درمان/درمان استاندارد یا آنتی‌اکسیدان دیگر، مقایسه کردند. منابع مالی فقط توسط 27 مورد از 63 کارآزمایی وارد شده گزارش شد.

به دلیل وجود شواهدی با کیفیت بسیار پائین، مطمئن نیستیم که آنتی‌اکسیدان‌ها میزان تولد زنده را در مقایسه با دارونما یا عدم درمان/درمان استاندارد بهبود می‌بخشند (نسبت شانس (OR): 1.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.36 تا 2.43؛ P < 0.001؛ %29 = I²؛ 13 RCT؛ 1227 زن). این موضوع نشان می‌دهد که میان زنان نابارور با میزان مورد انتظار تولد زنده معادل 19%، این میزان بین زنانی که از آنتی‌اکسیدان‌ها استفاده می‌کنند بین 24% و 36% خواهد بود.

شواهدی با کیفیت پائین حاکی از آن هستند که آنتی‌اکسیدان‌ها ممکن است میزان بارداری بالینی را در مقایسه با دارونما یا عدم درمان/درمان استاندارد بهبود ببخشند (OR: 1.65؛ 95% CI؛ 1.43 تا 1.89؛ P < 0.001؛ %63 = I²؛ 35 RCT؛ 5165 زن). این نشان می‌دهد که در میان زنان نابارور با میزان مورد انتظار بارداری بالینی معادل 19%، این میزان بین زنان مصرف‌کننده آنتی‌اکسیدان‌ها بین 25% و 30% خواهد بود. ناهمگونی در سطح نسبتا بالایی بود.

به‌طور کلی 28 کارآزمایی حوادث جانبی مختلفی را در متاآنالیز گزارش کردند. این شواهد نشان می‌دهند که استفاده از آنتی‌اکسیدان‌ها هیچ تفاوتی را بین این گروه‌ها در میزان سقط جنین ایجاد نمی‌کنند (OR: 1.13؛ 95% CI؛ 0.82 تا 1.55؛ P = 0.46؛ %0 = I²؛ 24 RCT؛ 3229 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). هم‌چنین هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در میزان بارداری چندقلویی بین گروه‌ها وجود نداشت (OR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.56؛ P = 0.99؛ %0 = I²؛ 9 RCT؛ 1886 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). هم‌چنین هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت در میزان اختلالات دستگاه گوارش بین گروه‌ها به دست نیامد (OR: 1.55؛ 95% CI؛ 0.47 تا 5.10؛ P = 0.47؛ %0 = I²؛ 3 RCT؛ 343 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). شواهدی با کیفیت پائین حاکی از آن هستند که هیچ تفاوتی نیز در میزان بارداری خارج رحمی بین گروه‌ها وجود نداشت (OR: 1.40؛ 95% CI؛ 0.27 تا 7.20؛ P = 0.69؛ %0 = I²؛ 4 RCT؛ 404 زن).

در مقایسه آنتی‌اکسیدان در برابر آنتی‌اکسیدان، شواهدی با کیفیت پائین هیچ تفاوتی را از ارتباط دوز پائین‌تر ملاتونین با افزایش میزان تولد زنده در مقایسه با دوز بالاتر ملاتونین نشان نمی‌دهند (OR: 0.94؛ 95% CI؛ 0.41 تا 2.15؛ P = 0.89؛ %0 = I²؛ 2 RCT؛ 140 زن). این نشان می‌دهد که، میان زنان نابارور با میزان مورد انتظار تولد زنده معادل 24%، این میزان در زنانی که از دوز پائین‌تر ملاتونین استفاده می‌کنند، در مقایسه با زنانی که از دوز بالاتر آن استفاده می‌کنند، بین 12% و 40% خواهد بود. مشابه با بارداری بالینی، هیچ شواهدی مبنی بر وجود تفاوت بین گروه‌ها در میزان این عوارض بین دوز پائین‌تر و بالاتر ملاتونین وجود نداشت (OR: 0.94؛ 95% CI؛ 0.41 تا 2.15؛ P = 0.89؛ %0 = I²؛ 2 RCT؛ 140 زن).

سه کارآزمایی با مقایسه آنتی‌اکسیدان در برابر آنتی‌اکسیدان، سقط جنین را گزارش کردند (دو کارآزمایی از دوزهایی از ملاتونین استفاده کردند و یک کارآزمایی N-استیل‌سیستئین (N-acetylcysteine) را در برابر L-کارنیتین (L-carnitine) مقایسه کرد). در هر دو کارآزمایی انجام شده با ملاتونین هیچ موردی از سقط جنین مشاهده نشد. بارداری چندقلویی و اختلالات دستگاه گوارش گزارش نشدند، و بارداری خارج رحمی فقط در یک کارآزمایی، بدون هیچ گونه عارضه‌ای گزارش شد. این مطالعه در مقایسه N-استیل‌سیستئین با L-کارنیتین، میزان تولد زنده را گزارش نکرد. شواهدی با کیفیت بسیار پائین، هیچ شواهدی را از وجود تفاوت در بارداری بالینی نشان نمی‌دهند (OR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.33 تا 2.00؛ 1 RCT؛ 164 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). شواهدی با کیفیت پائین، حاکی از وجود تفاوت در میزان سقط جنین نبودند (OR: 1.54؛ 95% CI؛ 0.42 تا 5.67؛ 1 RCT؛ 164 زن؛ شواهد با کیفیت پائین). این مطالعه، بارداری چندقلویی، اختلالات دستگاه گوارش یا بارداری خارج رحمی را گزارش نکرد.

کیفیت کلی شواهد به دلیل خطر جدی سوگیری (bias) همراه با گزارش‌دهی ضعیف روش‌ها، عدم دقت و تناقض، محدود شد.