ما 74 کارآزمایی (5983 کودک) را وارد کردیم.

در زمان تکمیل درمان، زنگ‌های هشدار‌ دهنده ممکن است تعداد شب‌های با رختخواب خیس را در یک هفته در مقایسه با کنترل یا عدم درمان کاهش دهند (تفاوت میانگین (MD): 2.68-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.59- تا 0.78-؛ 4 کارآزمایی؛ 127 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین). شواهدی با کیفیت پائین نشان می‌دهند که تعداد کودکان بیشتری ممکن است به زنگ‌های هشدار‌ دهنده در مقایسه با درمان کنترل یا عدم درمان پاسخ کامل (14 شب متوالی با رختخواب خشک) بدهند (RR: 7.23؛ 95% CI؛ 1.40 تا 37.33؛ 18 کارآزمایی‌؛ 827 کودک) و احتمالا تعداد کودکان بیشتری پس از درمان خشک باقی می‌مانند (RR: 9.67؛ 95% CI؛ 4.74 تا 19.76؛ 10 کارآزمایی‌؛ 366 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین).

در زمان تکمیل درمان، مطمئن نیستیم که تفاوتی میان زنگ‌های هشدار‌ دهنده و دارونما (placebo) در تعداد شب‌های با رختخواب خیس در یک هفته وجود داشته باشد (MD: -0.96؛ 95% CI؛ 2.32- تا 0.41؛ 1 کارآزمایی؛ 47 کودک؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). زنگ‌های هشدار‌ دهنده در مقایسه با داروهای دارونما ممکن است موجب شوند که تعداد بیشتری از کودکان به پاسخ‌ درمانی کامل دست یابند (RR: 1.59؛ 95% CI؛ 1.16 تا 2.17؛ 2 کارآزمایی‌؛ 181 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین). هیچ کارآزمایی‌ای که به مقایسه هشدار‌ دهنده‌ها با دارونما پرداخت، تعداد کودکانی را که رختخواب‌شان پس از پایان درمان خشک باقی ماند، گزارش نکردند.

زنگ‌های هشدار‌ دهنده کد-کلمه (code-word) در مقایسه با زنگ‌های هشدار دهنده کنترل، احتمالا تعداد کودکانی را که به پاسخ کامل درمانی هنگام تکمیل درمان دست می‌یابند، اندکی افزایش می‌دهند (RR: 1.11؛ 95% CI؛ 0.97 تا 1.27؛ 1 کارآزمایی؛ 353 کودک؛ شواهد با کیفیت متوسط)، اما احتمالا تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در تعداد کودکانی دیده می‌شود که رختخواب‌شان پس از پایان درمان خشک باقی می‌ماند (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.05؛ شواهد با کیفیت متوسط). وجود شواهدی با کیفیت بسیار پائین به این معنی است که ما مطمئن نیستیم تفاوت‌هایی در اثربخشی درمان میان انواع مختلف زنگ‌های هشدار‌ دهنده وجود دارد یا خیر.

در زمان تکمیل درمان، زنگ‌های هشدار‌ دهنده در مقایسه با مداخلات رفتاری (بیدار کردن از خواب، آموزش مثانه، آموزش بستر خشک، و استفاده از نمودار ستاره به همراه جوایز) ممکن است تعداد شب‌های با رختخواب خیس را در یک هفته کاهش داده (MD: -0.81؛ 95% CI؛ 2.01- تا 0.38؛ شواهد با کیفیت پائین) و می‌توانند تعداد کودکانی را که به پاسخ‌دهی درمانی کامل دست می‌یابند، افزايش دهند (RR: 1.77؛ 95% CI؛ 0.98 تا 3.19؛ شواهد با کیفیت پائین) و احتمالا به میزان اندکی تعداد کودکانی را که رختخواب‌شان پس از پایان درمان خشک باقی می‌ماند، افزایش می‌دهند (RR: 1.39؛ 95% CI؛ 0.81 تا 2.41؛ شواهد با کیفیت پائین).

شواهد مربوط به زنگ‌های هشدار‌ دهنده در مقایسه با دسموپرسین (desmopressin) در تعداد شب‌های با رختخواب خیس در یک هفته (MD: -0.64؛ 95% CI؛ 1.77- تا 0.49؛ 4 کارآزمایی؛ 285 کودک) و تعداد کودکانی که در زمان تکمیل درمان، پاسخ کامل درمانی را نشان دادند (RR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.36؛ 12 کارآزمایی؛ 1168 کودک)، کیفیتی پائین داشتند، که این مساله، مضرات و مزایای احتمالی را می‌پوشاند. زنگ‌های هشدار‌ دهنده در مقایسه با دسموپرسین، احتمالا تعداد کودکانی را كه پس از درمان با رختخواب خشک باقی می‌مانند، اندکی افزايش می‌دهد (RR: 1.30؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.84؛ 5 کارآزمایی؛ 565 کودک؛ شواهد با کیفیت متوسط).

در پایان درمان، مطمئن نیستیم که بین زنگ‌های هشدار‌ دهنده و داروهای سه‌حلقه‌ای‌ها تفاوتی از نظر تعداد شب‌های با رختخواب خیس در یک هفته، تعداد کودکانی که پاسخ‌دهی درمانی کامل داشتند یا تعداد کودکانی که رختخواب‌شان پس از پایان درمان خشک باقی ماند، وجود دارد یا خیر، زیرا کیفیت شواهد بسیار پائین است.

با توجه به وجود شواهدی با کیفیت بسیار پائین، درباره تفاوت‌ها در اثربخشی میان زنگ‌های هشدار‌ دهنده و درمان شناختی رفتاری، روان‌درمانی، هیپنوتراپی و محدودیت رژیم غذایی، مطمئن نیستیم.

زنگ هشدار دهنده به علاوه دسموپرسین، در مقایسه با مونوتراپی دسموپرسین، ممکن است تعداد شب‌های با رختخواب خیس را در یک هفته کاهش دهد (MD: -0.88؛ 95% CI؛ 0.38- تا 1.38-؛ 2 کارآزمایی؛ 156 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین). زنگ‌های هشدار‌ دهنده به علاوه دسموپرسین، در مقایسه با فقط تجویز دسموپرسین، می‌توانند تعداد کودکانی را که به پاسخ‌ درمانی کامل دست می‌یابند (RR: 1.32؛ 95% CI؛ 1.08 تا 1.62؛ 5 کارآزمایی؛ 359 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین) و تعداد کودکانی را که رختخواب‌شان پس از پایان درمان، خشک باقی می‌ماند (RR: 2.33؛ 95% CI؛ 1.26 تا 4.29؛ 2 کارآزمایی؛ 161 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین) افزایش دهد.

زنگ هشدار دهنده به همراه آموزش رختخواب خشک ممکن است در مقایسه با آموزش رختخواب خشک به‌تنهایی، باعث افزایش تعداد کودکانی شود که به پاسخ درمانی کامل دست می‌یابند (RR: 3.79؛ 95% CI؛ 1.85 تا 7.77؛ 1 کارآزمایی؛ 80 کودک؛ شواهد با کیفیت پائین). به دلیل فاصله اطمینان زیاد، معلوم نیست که تفاوتی در تعداد کودکانی که پس از پایان درمان با رختخواب خشک باقی می‌مانند، وجود دارد یا خیر (RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.15 تا 2.12؛ شواهد با کیفیت پائین). به دلیل وجود شواهدی با کیفیت بسیار پائین، در مورد هر گونه تفاوتی در اثربخشی بین زنگ هشدار دهنده به علاوه آموزش مثانه در برابر آموزش مثانه به‌تنهایی، نامطمئن هستیم.

از میان 74 کارآزمایی، 17 مورد یک یا چند عارضه جانبی را گزارش کردند، نه مورد به هیچ موردی از وقوع عارضه جانبی اشاره نکردند و در 48 مورد صحبتی از عارضه جانبی به میان نیامد. عوارض جانبی منتسب به زنگ‌های هشدار دهنده شامل بیدار نشدن کودک، زنگ زدن بدون دفع ادرار، بیدار کردن دیگران، ایجاد ناراحتی، ترساندن کودک و دشواری در استفاده از آنها بودند. عوارض جانبی مداخلات بازوی مقایسه، عبارت بودند از خونریزی از بینی، سردرد و درد شکمی.

احتمالا افزایش مختصری در میزان عوارض جانبی بین هشدار کد-کلمه و هشدار استاندارد وجود دارد (RR: 1.34؛ 95% CI؛ 0.75 تا 2.38؛ شواهد با کیفیت متوسط)، هر چند که ما اطمینان نداریم، زیرا فاصله اطمینان گسترده است. زنگ‌های هشدار‌ دهنده در مقایسه با دسموپرسین، احتمالا تعداد کودکانی را كه دچار عوارض جانبی می‌شوند، کاهش می‌دهند (RR: 0.38؛ 95% CI؛ 0.20 تا 0.71؛ 5 کارآزمایی؛ 565 کودک؛ شواهد با کیفیت متوسط). وجود شواهدی با کیفیت بسیار پائین بدان معنی است که نمی‌توانیم مطمئن باشیم میزان بروز عوارض جانبی برای زنگ‌های هشدار‌ دهنده نسبت به سایر درمان‌ها کمتر است یا خیر.