เหตุใดคำถามนี้จึงสำคัญ
ต้อหินและต้อกระจกเป็นปัญหาระดับโลกที่อาจส่งผลกระทบต่อสถานการณ์ทางเศรษฐกิจและสังคมของบุคคล การสูญเสียการมองเห็นจากโรคต้อหินเป็นอย่างถาวร เนื่องจากความดันลูกตาที่เพิ่มขึ้นในโรคต้อหินจะทำลายเส้นประสาทตาที่ส่งสัญญาณจากตาไปยังสมอง เป้าหมายหลักของการรักษาโรคต้อหินคือการลดความดันดังกล่าว ทั้งนี้เพื่อลดการดำเนินโรคให้ช้าลง

แม้ว่าการรักษาด้วยยาและเลเซอร์จะมีประสิทธิภาพในการรักษาโรคต้อหิน แต่จำเป็นต้องทำการผ่าตัดที่เรียกว่า trabeculectomy เมื่อการรักษาข้างต้นไม่สามารถหยุดการดำเนินโรคซึ่งจะมีผลต่อการมองเห็นได้ โดยจะทำรูเล็ก ๆ ที่ตาขาวเพื่อระบายน้ำส่วนเกินในลูกตา เมื่อผู้ที่เคยได้รับการผ่าตัด trabeculectomy ต้องเข้ารับการผ่าตัดต้อกระจก แพทย์มักจะใช้ยาเพิ่มเติมเพื่อช่วยลดการสร้างพังผืดที่มากเกินไป เนื่องจากพังผืดจะปิดกั้นรูระบายน้ำและส่งผลให้ไม่สามารถควบคุมความดันลูกตาได้

ในการทบทวนนี้ เราหาผู้ป่วยที่ผ่าตัด trabeculectomy ที่ทำงานได้ดีและกำลังเข้ารับการผ่าตัดต้อกระจกและได้รับยาเพิ่มเติม (5-fluorouracil, mitomycin C หรือ anti-vascular endothelial growth factor) เทียบกับผู้ที่ไม่ได้รับยาเพิ่มเติม

เราสืบค้นและประเมินหลักฐานอย่างไร
เราค้นหาการศึกษาแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม (การศึกษาทางคลินิกซึ่งผู้คนถูกสุ่มให้อยู่ในกลุ่มการรักษาหนึ่งในสองกลุ่มขึ้นไป) เนื่องจากการศึกษาเหล่านี้ให้หลักฐานเกี่ยวกับผลของการรักษาได้ชัดเจนที่สุด เราวางแผนที่จะรวมผลการศึกษาที่รวบรวมได้เพื่อตอบคำถามวิจัยของเรา

เราพบอะไร
เราไม่พบการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมที่ตรงตามเกณฑ์การคัดเลือกของเรา

หมายความว่าอย่างไร
เราบอกไม่ได้ว่าการรักษาเพิ่มเติมระหว่างการผ่าตัดต้อกระจกช่วยเพิ่มโอกาสที่รูระบายน้ำจะยังคงเปิดอยู่หรือไม่ เนื่องจากยังไม่มีหลักฐานในขณะนี้ หากในอนาคตมีการศึกษาเรื่องนี้เพิ่มเติมจะทำให้เกิดประโยชน์มากขึ้น

การทบทวนวรรณกรรมนี้ทันสมัยแค่ไหน
หลักฐานของการทบทวนวรรณกรรม Cochrane นี้เป็นปัจจุบันถึงเดือนเมษายน 2021