การให้นมอย่างช้าๆ เพื่อป้องกัน necrotising enterocolitis ในทารกน้ำหนักแรกเกิดต่ำมาก

คำถามของการทบทวนวรรณกรรม

การจำกัดอัตราการเพิ่มการให้นมที่ทารกน้ำหนักแรกเกิดต่ำมากได้รับในแต่ละวันในช่วงสองสามสัปดาห์แรกหลังคลอดจะช่วยลดความเสี่ยงของปัญหาลำไส้รุนแรงได้หรือไม่

ความเป็นมา

คลอดก่อนกำหนดมาก (คลอดก่อนกำหนดมากกว่า 8 สัปดาห์) หรือน้ำหนักแรกเกิดต่ำมาก (น้ำหนัก < 1500 กรัมเมื่อแรกเกิด) ทารกแรกเกิดมีความเสี่ยงที่จะเป็นโรคลำไส้ผิดปกติอย่างรุนแรงที่เรียกว่า necrotising enterocolitis (ที่ลำไส้กลายเป็นอักเสบและตาย) มีการคิดว่าวิธีหนึ่งในการป้องกันภาวะนี้อาจเป็นการจำกัดการให้นมที่ทารกได้รับในแต่ละวันในช่วงสองสามสัปดาห์แรกหลังคลอด

ลักษณะของการศึกษา

เราค้นหาการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม (การศึกษาประเภทหนึ่งที่ผู้เข้าร่วมได้รับการสุ่มให้เป็น 1 ใน 2 กลุ่มการรักษาหรือมากกว่า) โดยเปรียบเทียบอัตราการเพิ่มของนมที่ป้อนให้กับทารกแรกเกิดที่คลอดก่อนกำหนดหรือน้ำหนักแรกเกิดต่ำมากแบบช้าเมื่อเทียบกับอัตราที่เร็วกว่า เรารวบรวม 14 การทดลอง ที่เกี่ยวข้องกับทารกทั้งหมด 4033 คน (ทารก 2804 คนเข้าร่วมใน 1 การทดลองขนาดใหญ่) การค้นหาเป็นข้อมูลล่าสุด ณ เดือนตุลาคม 2020

ผลลัพธ์สำคัญ

การวิเคราะห์แบบรวมของการทดลองที่รวมเข้าด้วยกันแสดงให้เห็นว่าการให้เพิ่มปริมาณการให้อาหารแบบช้าอาจไม่ส่งผลต่อความเสี่ยงของการเกิด necrotising enterocolitis หรือการเสียชีวิต (หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง)

ผลลัพธ์ที่สำคัญและความเชื่อมั่นของหลักฐาน

การเพิ่มปริมาณอาหารที่ให้อย่างช้าๆ อาจไม่ช่วยลดความเสี่ยงของการเกิด necrotising enterocolitis หรือการเสียชีวิตก่อนออกจากโรงพยาบาลสำหรับทารกที่คลอดก่อนกำหนดหรือน้ำหนักแรกเกิดต่ำมาก

ข้อสรุปของผู้วิจัย: 

ข้อมูลการทดลองที่มีอยู่ระบุว่าการเพิ่มปริมาณการให้อาหารอย่างช้า (เพิ่มขึ้นถึงวันละ 24 มล./กก.) เมื่อเทียบกับอัตราที่เร็วกว่าอาจไม่ลดความเสี่ยงต่อ NEC การเสียชีวิต หรือการแพ้อาหารในทารกคลอดก่อนกำหนดหรือทารกที่เป็นโรค VLBW การเพิ่มปริมาณการให้อาหารในอัตราที่ช้าอาจเพิ่มความเสี่ยงของการติดเชื้อที่แพร่กระจายได้เล็กน้อย

อ่านบทคัดย่อฉบับเต็ม
บทนำ: 

การให้อาหารทางลำไส้ในระยะแรกเป็นปัจจัยเสี่ยงที่อาจปรับเปลี่ยนได้สำหรับภาวะ necrotising enterocolitis (NEC) ในทารกที่คลอดก่อนกำหนดหรือน้ำหนักแรกเกิดต่ำมาก (VLBW) การศึกษาเชิงสังเกตแนะนำว่าระบบการให้อาหารแบบอนุรักษ์นิยม ซึ่งรวมถึงการเพิ่มปริมาณอาหารอย่างช้าๆ จะช่วยลดความเสี่ยงของ NEC อย่างไรก็ตาม ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าการให้เพิ่มการให้อาหารอย่างช้าๆ อาจทำให้การให้อาหารทางลำไส้ได้เต็มที่ช้าลงหรือไม่ และอาจเกี่ยวข้องกับการเจ็บป่วยจากการติดเชื้อจากการได้รับสารอาหารทางหลอดเลือดเป็นเวลานานหรือไม่

วัตถุประสงค์: 

เพื่อประเมินผลของการเพิ่มปริมาณการให้อาหารอย่างช้าต่อความเสี่ยงของ NEC การตาย และการเจ็บป่วยอื่นๆ ในทารกคลอดก่อนกำหนดหรือทารก VLBW

วิธีการสืบค้น: 

เราสืบค้นใน CENTRAL (2020 ฉบับที่ 10) Ovid MEDLINE (1946 ถึงตุลาคม 2020), Embase via Ovid (1974 ถึงตุลาคม 2020), ฐานข้อมูล Maternity and Infant Care (MIDIRS) (1971 ถึงตุลาคม 2020), CINAHL (1982 ถึงตุลาคม 2020 ) และฐานข้อมูลการทดลองทางคลินิกและรายการอ้างอิงของบทความที่ดึงมาได้สำหรับการทดลองที่เข้าเกณฑ์

เกณฑ์การคัดเลือก: 

เรารวบรวม randomised หรือ quasi-randomised controlled trials ที่ประเมินผลของการเพิ่มแบบช้า (สูงสุด 24 มล./กก./วัน) เทียบกับอัตราการเพิ่มที่เร็วขึ้นของปริมาณอาหารที่ให้ต่อความเสี่ยงของ NEC ในทารกคลอดก่อนกำหนดหรือทารก VLBW

การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล: 

ผู้ประพันธ์การทบทวนวรรณกรรม 2 คนประเมินคุณภาพการทดลองแยกจากกัน ดึงข้อมูล และสังเคราะห์ผลโดยใช้ risk ratio (RR), risk difference (RD) และ mean difference เราใช้แนวทาง GRADE เพื่อประเมินความเชื่อมั่นของหลักฐาน ผลลัพธ์ที่สนใจ ได้แก่ NEC การตายจากทุกสาเหตุ การแพ้อาหาร และการติดเชื้อที่แพร่กระจาย

ผลการวิจัย: 

เรารวบรวม 14 การทดลอง ที่เกี่ยวข้องกับทารกทั้งหมด 4033 คน (ทารก 2804 คนเข้าร่วมใน 1 การทดลองขนาดใหญ่) ไม่มีการทดลองใดที่ปิดบังพ่อแม่ ผู้ดูแล หรือผู้วิจัย ความเสี่ยงของการมีอคติต่ำ ทารกส่วนใหญ่เป็นทารกคลอดก่อนกำหนดหรือ VLBW ที่มีน้ำหนักแรกเกิดที่เหมาะสมกับอายุครรภ์ ประมาณ 1 ใน 3 ของทารกทั้งหมดคลอดก่อนกำหนดมากหรือน้ำหนักแรกเกิดต่ำมาก (ELBW) และประมาณ 1 ใน 5 มีขนาดเล็กสำหรับอายุครรภ์ การเจริญเติบโตที่จำกัด หรือมีความผิดปกติ ที่ระบุโดย absent or reversed end-diastolic flow velocity in the foetal umbilical artery การทดลองมักจะกำหนดการเพิ่มอย่างช้าๆ เป็นการเพิ่มทีละ 15 ถึง 24 มล./กก. ต่อวัน และการเพิ่มที่เร็วเป็นการเพิ่มทีละ 30 ถึง 40 มล./กก. ต่อวัน

Meta-analysis แสดงให้เห็นว่าการเพิ่มปริมาณอาหารแบบช้าอาจมีผลต่อความเสี่ยงของ NEC เพียงเล็กน้อยหรือไม่มี (RR 1.06, ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0.83 ถึง 1.37; RD 0.00, 95% CI −0.01 ถึง 0.02; 14 การทดลอง, ทารก 4026 คน; หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นปานกลาง) หรือการเสียชีวิตจากทุกสาเหตุก่อนออกจากโรงพยาบาล (RR 1.13, 95% CI 0.91 ถึง 1.39; RD 0.01, 95% CI −0.01 ถึง 0.02; 13 การทดลอง, ทารก 3860 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลาง) Meta-analysis ชี้ว่าการเพิ่มปริมาณการให้แบบช้าอาจเพิ่มการแพ้อาหารเล็กน้อย (RR 1.18, 95% CI 0.95 ถึง 1.46; RD 0.05, 95% CI −0.02 ถึง 0.12; 9 การทดลอง ทารก 719 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ) และอาจเพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อแบบแพร่กระจายเล็กน้อย (RR 1.14, 95% CI 0.99 ถึง 1.31; RD 0.02, 95% CI −0.00 ถึง 0.05; 11 การทดลอง, ทารก 3583 คน; หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ)

บันทึกการแปล: 

ผู้แปล ศ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เมื่อ 31 สิงหาคม 2021

Tools
Information