คำถามของการทบทวนวรรณกรรม
เราตรวจสอบหลักฐานเพื่อดูว่าการเพิ่มโปรตีนพิเศษเสริมลงในน้ำนมมนุษย์เมื่อเทียบกับการไม่มีโปรตีนเพิ่มเติม เลี้ยงทารกคลอดก่อนกำหนด จะมีการเจริญเติบโต ไขมันในร่างกาย โรคอ้วน ปัญหาเกี่ยวกับหัวใจ น้ำตาลในเลือดสูงและการพัฒนาสมองที่ดีขึ้นโดยไม่มีผลข้างเคียงที่สำคัญ .
ความเป็นมา
การได้โปรตีนทีไม่เพียงพอในช่วงแรกของชีวิตทารกคลอดก่อนกำหนดอาจส่งผลให้การเจริญเติบโตและพัฒนาการไม่ดี ทารกที่คลอดก่อนกำหนดต้องการโปรตีนมากกว่าทารกที่คลอดครบกำหนด นมแม่มีประโยชน์มากสำหรับทารกที่คลอดก่อนกำหนด (ก่อน 37 สัปดาห์) แต่ปริมาณโปรตีนมีความแปรปรวน และอาจไม่ตรงตามความต้องการทางโภชนาการของทารกที่คลอดก่อนกำหนดที่เติบโตอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเพื่อให้เป็นไปตามความต้องการโปรตีนที่สูงขึ้นและเพื่อส่งเสริมสุขภาพที่ดีและการพัฒนาในระยะยาว อาจมีการเพิ่มโปรตีนเพิ่มเติมในรูปแบบของการเสริมลงในน้ำนมแม่ที่บีบออกมาสำหรับทารกที่คลอดก่อนกำหนด
ลักษณะของการศึกษา
เราพบการทดลองแบบสุ่ม 6 รายการ (การทดลองที่ทารกแต่ละคนมีโอกาสเท่ากันที่จะได้รับการรักษาอย่างใดอย่างหนึ่ง) ซึ่งเกี่ยวข้องกับทารกที่คลอดก่อนกำหนด 204 คน การสืบค้นล่าสุดถึงเดือนสิงหาคม 2019
ผลลัพธ์หลัก
หลักฐานคุณภาพต่ำแสดงให้เห็นว่าการเพิ่มโปรตีนเสริมลงในนมแม่ช่วยเพิ่มอัตราการเพิ่มน้ำหนักในระยะสั้น (การทดลอง 5 รายการ) การเพิ่มความยาว (การทดลอง 4 รายการ) และการเติบโตของศีรษะ (การทดลอง 4 รายการ) หลักฐานคุณภาพต่ำจากการทดลอง 1 รายการไม่ได้แสดงความแตกต่างที่ชัดเจนในอัตราการเติบโตของความหนาของผิวหนัง (การวัดไขมันใต้ผิวหนัง) ระหว่างกลุ่มที่เสริมและไม่ได้รับการเสริม หลักฐานที่มีคุณภาพต่ำมากจากการทดลอง 1 รายการรายงานว่าทารกที่ได้รับโปรตีนเพิ่มเติม อยู่ในโรงพยาบาลนานขึ้นในขณะที่หลักฐานคุณภาพต่ำมากจากการทดลอง 4 รายการพบว่าความเข้มข้นของยูเรียไนโตรเจนในเลือดสูงขึ้น (การวัดการทำงานของไตและการสลายโปรตีน) ในทารกเหล่านี้เมื่อเทียบกับ ผู้ที่ไม่ได้รับโปรตีนเพิ่มเติม หลักฐานที่มีคุณภาพต่ำมากจากการทดลอง 1 รายการชี้ให้เห็นว่าการเพิ่มโปรตีนลงในนมแม่ที่บีบออกมา ไม่ได้เพิ่มความเสี่ยงต่อการเกิด necrotising enterocolitis (การอักเสบของลำไส้) หรือการไม่สามารถรับอาหารได้ หรือเปลี่ยนแปลงความเข้มข้นของอัลบูมินในซีรัมอย่างชัดเจน (การวัดระดับโปรตีนในเลือด) . ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลของการเพิ่มโปรตีนพิเศษในน้ำนมมนุษย์ต่อการเจริญเติบโตในระยะยาว ไขมันในร่างกาย โรคอ้วน น้ำตาลในเลือดสูงหรือพัฒนาการของสมอง
บทสรุป
การเพิ่มโปรตีนพิเศษในนมมนุษย์สำหรับทารกที่คลอดก่อนกำหนดอาจเพิ่มการเจริญเติบโตในระยะสั้น อย่างไรก็ตามผลกระทบต่อระยะเวลาในการพักรักษาตัวในโรงพยาบาล การไม่สามารถให้อาหารได้ และการทำให้เกิด necrotising enterocolitis ไม่แน่นอนเนื่องจากข้อจำกัดของข้อมูลและหลักฐานคุณภาพต่ำมาก ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลกระทบต่อสุขภาพและการพัฒนาในภายหลัง หรือผลกระทบในบริบทที่มีทรัพยากรต่ำ
เนื่องจากปัจจุบันการเสริมโปรตีนของน้ำนมมนุษย์มักทำเป็นส่วนประกอบของสารเสริมอาหารหลายชนิด ดังนั้นการศึกษาในอนาคตจึงควรเปรียบเทียบปริมาณโปรตีนที่แตกต่างกันในอาหารเสริมหลายองค์ประกอบ และออกแบบเพื่อประเมินผลกระทบต่อระยะเวลาในการนอนโรงพยาบาล ความปลอดภัย การเจริญเติบโตระยะยาว ไขมันในร่างกาย โรคอ้วน น้ำตาลในเลือดสูงและการพัฒนาสมอง
หลักฐานคุณภาพต่ำแสดงให้เห็นว่าการเสริมโปรตีนของน้ำนมมนุษย์ที่เลี้ยงทารกคลอดก่อนกำหนดช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตในระยะสั้น อย่างไรก็ตาม ขนาดตัวอย่างที่เล็ก ความแม่นยำต่ำ และหลักฐานคุณภาพต่ำมากเกี่ยวกับระยะเวลาในการนอนโรงพยาบาล การไม่สามารถรับการป้อนอาหาร และ necrotising enterocolitis ทำให้ไม่สามารถมีข้อสรุปใด ๆ เกี่ยวกับผลลัพธ์เหล่านี้ ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลลัพธ์หลังออกจากโรงพยาบาล การค้นพบของเราอาจไม่สามารถใช้ได้โดยทั่วไปสำหรับบริบทที่มีทรัพยากรต่ำ เนื่องจากไม่มีการศึกษาใดที่รวมไว้ในบริบทเหล่านี้
เนื่องจากปัจจุบันการเสริมโปรตีนของน้ำนมมนุษย์มักทำเป็นส่วนประกอบของสารเสริมอาหารหลายชนิด ดังนั้นการศึกษาในอนาคตจึงควรเปรียบเทียบปริมาณโปรตีนที่แตกต่างกันในอาหารเสริมหลายองค์ประกอบ และออกแบบเพื่อประเมินผลกระทบต่อระยะเวลาในการนอนโรงพยาบาล ความปลอดภัย รวมทั้งการเจริญเติบโตระยะยาว ส่วนประกอบของร่างกาย ระบบหัวใจและการเผาผลาญ และการพัฒนาสมอง
ทารกที่คลอดก่อนกำหนดต้องการปริมาณโปรตีนสูงเพื่อให้มีการเจริญเติบโตและพัฒนาการที่เพียงพอ แม้ว่าการให้นมแม่จะมีประโยชน์มากมายสำหรับประชากรกลุ่มนี้ แต่ปริมาณโปรตีนมีความแปรปรวนสูง และไม่เพียงพอที่จะรองรับการเติบโตอย่างรวดเร็วของทารก ครั้งนี้เป็นการปรับปรุงการทบทวนวรรณกรรมของ Cochrane ในปี 2020 ที่ตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1999
เพื่อตรวจสอบว่าน้ำนมมนุษย์ที่เสริมโปรตีนเมื่อเทียบกับน้ำนมมนุษย์ที่ไม่ได้เสริม ที่ป้อนให้กับทารกที่คลอดก่อนกำหนด ช่วยเพิ่มการเจริญเติบโต องค์ประกอบของร่างกาย ผลลัพท์ด้านการเผาผลาญและหัวใจ และพัฒนาการทางระบบประสาทโดยไม่มีผลเสียที่สำคัญ
เราใช้การสืบค้นตามมาตรฐานของ Cochrane Neonatal Review Group เพื่อค้นหา Cochrane Central Register of Controlled Trials (CENTRAL 2019 ฉบับที่ 8) ใน Cochrane Libraryและ MEDLINE ผ่าน PubMed เมื่อ 23 สิงหาคม 2019 นอกจากนี้ยังค้นหาฐานข้อมูลการทดลองทางคลินิก และรายการอ้างอิงของบทความที่ได้มา สำหรับการทดลองแบบสุ่มที่มีการควบคุม และการทดลองแบบกึ่งสุ่ม
RCT ที่เผยแพร่และไม่ได้เผยแพร่จะมีสิทธิ์ได้รับคัดเลือก หากใช้วิธีการสุ่มหรือกึ่งสุ่มในการจัดสรรทารกคลอดก่อนกำหนดที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลซึ่งได้รับนมจากมนุษย์ไปสู่การเสริมโปรตีนเพิ่มเติมหรือไม่ได้เสริม
ผู้ประพันธ์การทบทวนวรรณกรรม 2 คน คัดลอกข้อมูล ประเมินความเสี่ยงของอคติและคุณภาพของหลักฐานในระดับผลลัพธ์ด้วยวิธีการ GRADE โดยเป็นอิสระ เราทำ meta-analysis โดยใช้อัตราส่วนความเสี่ยง (RR) สำหรับข้อมูล dichotomous และค่าความแตกต่างเฉลี่ย (MD) สำหรับข้อมูลต่อเนื่องโดยมีช่วงความเชื่อมั่น 95% ตามลำดับ (CIs) เราใช้ fixed efect model และได้วางแผนที่จะสำรวจสาเหตุที่เป็นไปได้ของความแตกต่างกันโดย subgroup or sensitivity analyses
เรารวม 6 RCTs ซึ่งเกี่ยวข้องกับทารกที่คลอดก่อนกำหนด 204 คน ความเสี่ยงของอคติสำหรับโดเมนในระเบียบวิธีส่วนใหญ่ไม่ชัดเจนเนื่องจากมีรายงานรายละเอียดไม่เพียงพอ หลักฐานคุณภาพต่ำแสดงให้เห็นว่าการเสริมโปรตีนในนมมนุษย์อาจเพิ่มอัตราการเติบโตของน้ำหนักในโรงพยาบาล (MD 3.82 ก. / กก. / วัน, 95% CI 2.94 ถึง 4.7; 5 RCTs, ทารก 101 คน; I² = 73%) ความยาว (MD 0.12 ซม. / สัปดาห์ 95% CI 0.07 ถึง 0.17; 4 RCTs ทารก 68 คน; I² = 89%) และเส้นรอบวงศีรษะ (MD 0.06 ซม. / สัปดาห์ 95% CI 0.01 ถึง 0.12; 4 RCTs; ทารก 68 คน; I² = 84%) การเสริมโปรตีนอาจทำให้ต้องนอนโรงพยาบาลนานขึ้น (MD 18.5 วัน, 95% CI 4.39 ถึง 32.61; 1 RCT, ทารก 20; คนหลักฐานคุณภาพต่ำมาก) หลักฐานที่มีคุณภาพต่ำมาก หมายความว่าผลของการเสริมโปรตีนต่อความเสี่ยงของการไม่รับอาหาร (RR 2.70, 95% CI 0.13 ถึง 58.24; 1 RCT, ทารก 17 คน) หรือ necrotising enterocolitis (RR 1.11, 95% CI 0.07 ถึง 17.12; 1 RCT, ทารก 76 คน) ยังคงไม่แน่นอน ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับผลของการเสริมโปรตีนต่อผลลัพธ์ของพัฒนาการทางระบบประสาท
แปลโดย ศ.นพ. ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 18 ตุลาคม 2020