Dzieci i młodzież uchodźcza, które osiedliły się w krajach o wysokich dochodach, są narażone na problemy związane ze zdrowiem psychicznym z powodu wielu wyzwań przed migracją, w jej trakcie i po migracji.

Kluczowe wnioski

Dotychczasowe dowody są niewystarczające, zarówno pod względem ilości jak i jakości, aby móc zalecić, które interwencje należy stosować w praktyce. Konieczna jest ocena istniejących już programów wsparcia zdrowia psychicznego oraz działań skierowanych do dzieci uchodźczych i osób ubiegających się o azyl w celu poszerzania wiedzy na temat wspierania zdrowia psychicznego w tej grupie populacji.

Czego chcieliśmy się dowiedzieć?

Naszym celem była ocena dowodów dotyczących promocji zdrowia psychicznego, profilaktyki i leczenia wśród dzieci i młodzieży uchodźczej w krajach o wysokim dochodzie. Niektóre programy lub interwencje mogą skupiać się na promocji zdrowia psychicznego (w celu jego poprawy) poprzez budowanie społeczności i wsparcie społeczne, z kolei inne mogą zajmować się leczeniem problemów zdrowia psychicznego za pomocą indywidualnej opieki specjalistycznej.

Co zrobiliśmy?

Szukaliśmy badań w internetowych bazach i rejestrach danych w dniu 23 lutego 2021 r.

Do przeglądu włączono badania dowolnego typu, pod warunkiem, że dotyczyły one dzieci lub młodzieży uchodźczej w wieku 18 lat lub młodszych i oceniały interwencję środowiskową w zakresie zdrowia psychicznego w kraju o wysokim dochodzie.

Co ustaliliśmy?

Do przeglądu włączono 38 badań różnego typu, o różnej charakterystyce uczestników i różnych interwencjach. 3 spośród włączonych do przeglądu badań to badania z randomizacją (RCT), w których losowo decyduje się o sposobie leczenia danej grupy badanych i które zazwyczaj dostarczają najbardziej wiarygodnych wyników na temat efektów leczenia. Wykorzystaliśmy te badania w celu określenia skuteczności interwencji środowiskowych oraz ich akceptowalności, na podstawie występowania zdarzeń niepożądanych.

Jakie są ograniczenia wynikające z niniejszych wyników badań?

Występowały istotne ograniczenia związane z jakością badań włączonych do przeglądu. Nie odnaleźliśmy dowodów oceniających akceptowalność interwencji. Dane dotyczące skuteczności, odnoszące się do objawów schorzeń zdrowia psychicznego, cierpienia psychicznego i zachowania, pochodzące z 3 badań, nie wykazały żadnych różnic w zakresie skuteczności między grupą badaną i kontrolną w postaci listy oczekujących (w której interwencja terapeutyczna była realizowana dopiero po zakończeniu leczenia przez grupę badaną).