سوال مطالعه مروری: ما شواهد مربوط به استفاده از آدرنالین را همراه با لیدوکائین در جراحی انگشتان دست و پا مرور کردیم.
پیشینه: جراحی روی انگشتان دست و پا اغلب در افراد تحت بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. برای طولانی شدن اثر بی‌حس کننده موضعی، به آن آدرنالین اضافه می‌شود. با این حال، در صورت استفاده از آدرنالین در اعضایی از بدن با شریان‌های انتهایی، یعنی عروقی که تنها منبع خون آن عضو خاص به شمار می‌آیند، مثلا انگشتان دست و پا، رعایت احتیاط توصیه می‌شود. آدرنالین می‌تواند شریان‌ها را منقبض کرده و خون‌رسانی را به آن اندام‌ها کاهش دهد، در نتیجه عوارضی را ایجاد می‌کند. ما می‌خواستیم دریابیم که شواهدی برای حمایت از این آموزش متداول در دسترس هست یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه: این شواهد تا نوامبر 2014 به‌روز است. ما مطالعات انجام شده را روی کودکان (بیشتر از 28 روز و کمتر از 18 سال) و بیماران بزرگسال (18 سال یا بالاتر) از هر دو جنس وارد کردیم که تحت عمل جراحی انگشتان دست و پا (digits) با بلوک‌های عصبی به کمک آدرنالین و لیدوکائین قرار گرفتند.
نتایج کلیدی: ما چهار مطالعه واجد شرایط را با 167 شرکت‌کننده یافتیم.
یک مطالعه کوچک مدت زمان بی‌حسی را گزارش کرد و نشان داد که آدرنالین مدت بی‌حسی را طولانی می‌کند، اما کیفیت شواهد پائین بود.
هیچ مطالعه‌ای گزارشی را در مورد عوارض جانبی مانند ایسکمی دور از محل تزریق یا آنالیز هزینه با استفاده از آدرنالین با لیدوکائین ارائه نکرد.
مدت زمان تسکین درد پس از جراحی توسط یک مطالعه گزارش شد، اما داده‌های موجود برای تجزیهوتحلیل یافته‌ها کافی نبودند.
دو مطالعه گزارش کرد که خونریزی حین جراحی با استفاده از آدرنالین به همراه لیدوکائین کاهش یافت. با توجه به نتایج ما، انتظار داریم 17.2 مورد از هر 100 بیماری که آدرنالین با لیدوکائین دریافت می‌کنند (بین 8.7 تا 29.8 بیمار)، در مقایسه با 49 بیمار که لیدوکائین ساده دریافت می‌کنند، طی جراحی خونریزی داشته باشند؛ با این حال، کیفیت شواهد پائین بود، و تحقیقات بیشتر به احتمال بسیار زیادی بر اعتماد ما به این برآورد تأثیر می‌گذارد.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد هم برای مدت زمان بی‌حسی و هم خونریزی حین جراحی با استفاده از آدرنالین همراه با لیدوکائین، پائین است. برای اثبات فواید افزودن آدرنالین به لیدوکائین، انجام تحقیقات بیشتری لازم است.
از اطلاعات محدود موجود، شواهد کافی برای توصیه به استفاده از یا اجتناب از کاربرد آدرنالین در بلوک‌های عصب دیجیتال به دست نیامد. شواهد ارائه شده در این مرور نشان می‌دهد که افزودن آدرنالین به لیدوکائین ممکن است مدت زمان بی‌حسی را طولانی کرده و خطر خونریزی را حین جراحی کاهش دهد، اگرچه کیفیت شواهد پائین است. نیاز به انجام کارآزمایی‌های بزرگ که بر سایر پیامدهای مهم مانند عوارض جانبی، آنالیز هزینه، و مدت زمان تسکین درد پس از جراحی متمرکز باشند، احساس می‌شود.
جراحی روی انگشتان دست و پا یک پروسیجر معمول در جراحی اورژانس و جراحی‌های سرپایی است. آدرنالین ترکیب شده با لیدوکائین می‌تواند مدت زمان بلوک عصب دیجیتال (digital nerve) را افزایش داده و کمک کند تا یک محیط جراحی بدون خونریزی ایجاد شود. طولانی شدن تسکین درد پس از جراحی احتمالا احتیاج بیمار را به داروهای ضد درد کاهش داده و باعث تسریع در بازتوانی دست خواهد شود. به‌طور معمول، به‌دلیل نگرانی از اسپاسم شریانی، ایسکمی و ایجاد گانگرن در محل دیستال به مکان تزریق دارو، از استفاده از آدرنالین در محل‌های آناتومیک با شریان‌های انتهایی مانند انگشتان دست و پا (digits)، پنیس و لاله گوش، خودداری می‌شود.
ارزیابی ایمنی و اثربخشی استفاده از آدرنالین (با هر درجه‌ای از رقیق‌سازی) در ترکیب با لیدوکائین (با هر درجه‌ای از رقیق‌سازی) برای بلوک اعصاب دیجیتال.
پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 11, 2014)، MEDLINE via Ovid SP (1966 تا 18 نوامبر 2014)، و Embase via Ovid SP (1980 تا 18 نوامبر 2014) را جست‌وجو کردیم. ما همچنین وب‌سایت‌های خاصی را، مانند www.indmed.nic.in؛ www.cochrane-sadcct.org؛ و http://www. Clinical trials.gov بررسی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که به مقایسه استفاده از آدرنالین با لیدوکائین و لیدوکائین ساده در بیمارانی پرداختند که تحت جراحی انگشتان دست و پا (digits) قرار گرفتند. پیامدهای اولیه ما مدت زمان پیامدها، پیامدهای جانبی مانند ایسکمی دیستال به محل تزریق و آنالیز هزینه‌ها بودند. پیامدهای ثانویه، عبارت بودند از مدت زمان تسکین درد پس از جراحی و کاهش خونریزی در طول جراحی.
ما از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار بنیاد همکاری کاکرین (Cochrane Collaboration) استفاده کردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم جزئیات متدولوژی کارآزمایی و داده‌های پیامد را از گزارش‌های همه کارآزمایی‌های واجد شرایط برای ورود، استخراج کردند. ما همه آنالیزها را بر اساس قصد درمان (intention-to-treat) انجام دادیم. هنگامی که هیچ شواهدی از ناهمگونی قابل توجه بین مطالعات به دست نیامد، از مدل اثر ثابت استفاده شد و زمانی که احتمال ناهمگونی وجود داشت، از مدل اثر ثابت استفاده کردیم.
این مرور 4 RCT را با 167 شرکت‌کننده وارد کرد. خطر سوگیری (bias) در مطالعات وارد شده بالا بود، زیرا هیچ یک از آنها روش تصادفی‌سازی، پنهانسازی تخصیص یا کورسازی را گزارش نکردند. فقط یک کارآزمایی پیامد اولیه ما را که طول مدت بی‌حسی بود، ذکر کرد. تفاوت میانگین (MD) در طول مدت بی‌حسی با استفاده از آدرنالین با لیدوکائین 3.20 ساعت (95% فاصله اطمینان (CI): 2.48 تا 3.92 ساعت؛ یک RCT؛ 20 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) گزارش شد. هیچ کارآزمایی‌ای گزارش عوارض جانبی را مانند ایسکمی دیستال به محل تزریق، و هیچ کارآزمایی‌ای آنالیز هزینه را ارائه نکرد. مدت زمان تسکین درد پس از جراحی توسط یک مطالعه گزارش شد، اما داده‌های موجود برای تجزیهوتحلیل یافته‌ها کافی نبودند. دو کارآزمایی پیامد ثانویه کاهش خونریزی را در طول جراحی گزارش کردند.
خونریزی حین جراحی در 9 نفر از 52 شرکت‌کننده گروه آدرنالین با لیدوکائین، در مقایسه با 25 نفر از 51 شرکت‌کننده گروه لیدوکائین ساده مشاهده شد. خطر نسبی (RR) خونریزی در گروه آدرنالین با لیدوکائین 0.35 (95% CI؛ 0.19 تا 0.65؛ دو RCT؛ 103 شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت پائین) بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.