سوال مطالعه مروری
ما ارزیابی کردیم که اعمال مداخله در جهت کاهش مصرف الکل در مقایسه با انواع دیگر مداخله (یا عدم مداخله)، تأثیر بیشتری بر کاهش فشار خون در افراد مبتلا به فشار خون بالا و مصرف الکل دارد یا خیر.
پیشینه
فشار خون بالا با افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی، و مرگ‌ومیر همراه است. نوشیدن زیاد مشروبات الکلی خطر قلبی‌عروقی را افزایش می‌دهد و با مشکلات قلبی و عروقی همراه است. برخی مطالعات رابطه بین مصرف الکل و فشار خون بالا را تأیید کرده‌اند.
برخی مطالعات پیش از این بررسی کرده‌اند که مصرف الکل چگونه می‌تواند بر فشار خون تأثیر بگذارد. با این حال، هنوز مشخص نیست که مداخلات در جهت کاهش مصرف الکل، می‌توانند فشار خون را نیز اصلاح کنند یا تاثیری ندارند.
تاریخ جستوجو
ما شواهد را تا جون 2020 جستوجو کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما یک کارآزمایی را با 269 شرکت‌کننده وارد کردیم که به مدت 24 ماه پیگیری شدند. ما داده‌ها را برای تعیین تفاوت‌ها در فشار خون، تعداد مرگ‌ومیر و بیماری‌های جدی بین گروهی از افراد دریافت کننده کمک روان‌شناختی در جهت کاهش مصرف الکل و افرادی که این کمک را دریافت نکردند، ارزیابی کردیم.
نتایج کلیدی
بر اساس این اطلاعات محدود، اگرچه آن دسته از شرکت‌کنندگانی که کمک روان‌شناختی را دریافت کردند، قادر به کاهش بیشتر در مصرف الکل نسبت به افرادی بدون چنین کمکی بودند، هیچ تفاوتی را در تعداد مرگ‌ومیر، کل مشکلات قلبی و کل مشکلات عروقی میان این دو گروه درمانی پیدا نکردیم. ما همچنین هیچ تفاوتی را در کاهش فشار خون نیافتیم. اطلاعات مربوط به کیفیت زندگی یا عوارض جانبی جدی در دسترس نبودند.
قطعیت شواهد
ما فقط یک مطالعه مرتبط را پیدا کردیم که به سوال ما پاسخ داد. قطعیت شواهد به دست آمده از این مطالعه تکی، پائین یا بسیار پائین ارزیابی شد. برای ارزیابی تأثیر کاهش مصرف الکل بر فشار خون، باید کارآزمایی‌های طولانی‌مدت بیشتری انجام شوند.
اعمال مداخله برای کاهش مصرف الکل در مقایسه با یک مداخله کنترل، منجر به تفاوت در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک نشد، اگرچه کاهش مصرف الکل در گروه مداخله فعال گزارش شد. هیچ تفاوتی برای مورتالیتی کلی، مورتالیتی قلبی‌عروقی یا حوادث قلبی‌عروقی یافت نشد. هیچ داده‌ای برای ارزیابی در مورد عوارض جانبی جدی یا کیفیت زندگی در دسترس نبود. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده کافی برای ارائه شواهد بیشتر در مورد این موضوع خاص، مورد نیاز هستند.
فشار خون بالا یکی از مهم‌ترین دلایل مورتالیتی و موربیدیتی در سراسر جهان به شمار می‌آید. در همین زمان، نوشیدن زیاد مشروبات الکلی خطر ابتلا را به بیماری‌های قلبی‌عروقی، از جمله کاردیومیوپاتی، هیپرتانسیون، آریتمی دهلیزی، یا استروک افزایش می‌دهد. چندین مطالعه، پیش از این، به‌طور خاص رابطه میان مصرف الکل و هیپرتانسیون را ارزیابی کرده‌اند. با این حال، تأثیر بالقوه مداخلات کاهش مصرف الکل بر فشار خون تا حد زیادی ناشناخته مانده است.
ارزیابی تأثیر هرگونه مداخله‌ای برای کاهش مصرف الکل از نظر کاهش فشار خون در افراد هیپرتانسیو با مصرف الکل در مقایسه با یک مداخله کنترل یا عدم مداخله. تعیین اثرات اضافی مرتبط با مورتالیتی، حوادث عمده قلبی‌عروقی، عوارض جانبی جدی، یا کیفیت زندگی.
متخصص اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده به جستوجو در بانک‌های اطلاعاتی زیر تا جون 2020 پرداخت: پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL) (شماره 5، 2020)؛ MEDLINE Ovid (از 1946)؛ MEDLINE Ovid Epub Ahead of Print و MEDLINE Ovid In-Process؛ Embase Ovid (از 1974)، پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. در صورت لزوم با نویسندگان کارآزمایی تماس گرفته شد و هیچ‌گونه محدودیت‌های زبانی اعمال نشد.
ما کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را با مدت زمان حداقل 12 هفته و شامل 50 نفر یا بیشتر در هر گروه با اندازه‌گیری کمّی (quantitative) مصرف الکل و/یا اندازه‌گیری بیولوژیکی پیامدهای مورد نظر، وارد کردیم.
شرکت‌کنندگان، بزرگسالانی (16 سال به بالا) با فشار خون سیستولیک (SBP) بیشتر از 140 میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک (DBP) بیشتر از 90 میلی‌متر جیوه، و SBP ≥ 130 یا DBP ≥ 80 میلی‌متر جیوه در شرکت‌کنندگان مبتلا به دیابت بودند. ما هرگونه مداخله‌ای را که در جهت کاهش مصرف الکل اعمال شدند، وارد کردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، نتایج جستوجو را ارزیابی کرده و داده‌ها را با استفاده از روش‌های استاندارد متدولوژی مورد انتظار کاکرین بررسی کردند.
در مجموع 1210 مطالعه غربالگری شدند. ما یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با مجموع 269 شرکت‌کننده و دوره پیگیری دو ساله وارد کردیم. داده‌های فردی بیمار برای همه شرکت‌کنندگان فراهم شده و در این مرور استفاده شدند.
هیچ تفاوتی بین گروه مداخله شناختی-رفتاری و گروه کنترل برای مورتالیتی کلی (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.16 تا 3.17؛ شواهد با قطعیت پائین)، مورتالیتی قلبی‌عروقی (قابل تخمین نیست) و حوادث قلبی‌عروقی (RR: 0.8؛ 95% CI؛ 0.36 تا 1.79؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) مشاهده نشد. هیچ اختلاف آماری در کاهش فشار خون سیستولیک (SBP) (تفاوت میانگین (MD): 0.92- میلی‌متر جیوه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 5.66- تا 3.82 میلی‌متر جیوه؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) یا کاهش فشار خون دیاستولیک (DBP) (MD؛ 0.98 میلی‌متر جیوه؛ 95% CI؛ 1.69- تا 3.65 میلی‌متر جیوه؛ شواهد با قطعیت پائین) بین گروه مداخله شناختی-رفتاری و گروه کنترل به دست نیامد. ما همچنین هیچ تفاوتی را در نسبت افرادی با SBP کمتر از 140 میلی‌متر جیوه و DBP کمتر از 90 میلی‌متر جیوه پیدا نکردیم (خطر نسبی (RR): 1.21؛ 95% CI؛ 0.88 تا 1.65؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین).
در مورد پیامدهای ثانویه، مصرف الکل در گروه مداخله شناختی-رفتاری در مقایسه با گروه کنترل به‌طور قابل توجهی کاهش یافت (MD؛ 191.33 گرم؛ 95% CI؛ 85.36 تا 297.30 گرم). در پایان مطالعه، هیچ تفاوتی را بین مداخله فعال و کنترل در نسبت افرادی با خطر پائین‌تر مصرف الکل در مقایسه با خطر بالاتر و مصرف بیش از حد مشروبات الکلی پیدا نکردیم (RR: 1.04؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.60). هیچ نتیجه قابل پیش‌بینی برای پیامد کیفیت زندگی وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.