دارودرمانی برای هیپرتانسیون در بزرگسالان 60 سال یا بالاتر

سوال مطالعه مروری

این دومین به‌روز‌رسانی از مروری است که اولین بار در سال 1998 منتشر و اولین بار در سال 2009 به‌روز‌رسانی شد. ما به دنبال مطالعه مزایا و آسیب‌های استفاده از داروهای کاهش فشار خون در بزرگسالان 60 سال یا بالاتر مبتلا به فشار خون بالا بودیم.

تاریخ جست‌وجو

برای بررسی این سوال، ما منابع علمی پزشکی موجود را برای پیدا کردن تمام کارآزمایی‌هایی جست‌وجو کردیم که به مقایسه درمان دارویی در برابر دارونما (placebo) یا عدم درمان پرداختند. داده‌هایی که در این مرور وارد شدند تا نوامبر 2017 به‌روز هستند.

پیشینه

فشار خون بالا، که میان افراد مسن 60 ساله یا بالاتر شایع است، خطر حمله قلبی و سکته مغزی را افزایش می‌دهد.

ویژگی‌های مطالعه

ما 16 مطالعه را پیدا کردیم که 26795 بیمار 60 ساله یا بالا‌تر مبتلا به فشار خون بالا را به‌طور تصادفی به درمان با درمان دارویی ضدپرفشاری خون یا دارونما یا کنترل درمان نشده برای مدت زمان متوسط 4.5 سال اختصاص دادند.

نتایج کلیدی

درمان با داروهای کاهش فشار خون در افراد 60 ساله و بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون منجر به کاهش مرگ‌ومیر، سکته مغزی، و حملات قلبی شد. چنانچه اعداد فشار خون بالایی و پایینی هر دو افزایش یافته و چنانچه فقط عدد بالایی افزایش یافته بود، مزیت دارودرمانی مشابه بود. درمان خط اول مورد استفاده در بسیاری از مطالعات تیازید (thiazide) بود. بیماران زیادی به علت عوارض جانبی این داروها از مطالعات خارج شدند. بزرگی منفعت مشاهده شده در مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی احتمالا در میان بیماران 60 تا 79 ساله بیشتر از بیماران بسیار مسن 80 سال یا بالا‌تر بود.

نتیجه‌گیری‌ها

درمان با داروهای کاهش فشار خون برای افراد سالم (60 سال یا بالاتر) مبتلا به فشار خون بالا منجر به کاهش مرگ‌ومیر، حملات قلبی، و سکته مغزی می‌شود.

کیفیت شواهد

نویسندگان مرور کیفیت شواهد مربوط به کاهش مرگ‌ومیر را در سطح بالا و کیفیت شواهد مربوط به کاهش سکته مغزی و حملات قلبی را در سطح متوسط رتبه‌بندی کردند.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

درمان بزرگسالان سالم 60 ساله یا بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک و/یا دیاستولیک با شدت متوسط تا شدید با داروهای ضدپرفشاری خون منجر به کاهش مورتالیتی به هر علتی، مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی، مورتالیتی و موربیدیتی سربروواسکولار، و مورتالیتی و موربیدیتی ناشی از بیماری عروق کرونر قلبی می‌شود. اکثر شواهد مربوط به مزیت، متعلق است به استفاده از یک تیازید به عنوان درمان خط اول در جمعیت پیشگیری اولیه.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

این دومین به‌روزرسانی اساسی این مرور است. مرور اصلی در سال 1998 منتشر و پیش از این در سال 2009 به‎‌روزرسانی شد. فشار خون بالا («هیپرتانسیون» نامیده می‌شود) با افزایش سن و به ویژه با رسیدن به سن بالای 60 سال به سرعت افزایش می‌یابد. هیپرتانسیون سیستولیک در مقایسه با هیپرتانسیون دیاستولیک با شدت بیشتری با بیماری‌های قلبی‌عروقی مرتبط است، و معمولا در افراد مسن‌تر بیشتر رخ می‌دهد. آگاهی از مزایا و آسیب‌های درمان ضدپرفشاری خون برای هیپرتانسیون در این گروه سنی، همچنین به‌طور جداگانه برای افراد 60 تا 79 ساله و افراد 80 ساله یا بالاتر، حائز اهمیت است.

اهداف: 

هدف اولیه

• کمّی‌سازی (quantify) تاثیرات درمان با داروهای ضدپرفشاری خون در مقایسه با دارونما (placebo) یا عدم درمان، بر مورتالیتی به هر علتی در افراد 60 ساله و بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک یا دیاستولیک خفیف تا متوسط

اهداف ثانویه

• کمّی‌سازی تاثیرات درمان با داروهای ضدپرفشاری خون در مقایسه با دارونما یا عدم درمان بر موربیدیتی و مورتالیتی مرتبط با بیماری قلبی‌عروقی در افراد 60 ساله و بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک یا دیاستولیک خفیف تا متوسط

• کمّی‌سازی میزان خروج از درمان ناشی از عوارض جانبی درمان با داروهای ضدپرفشاری خون در مقایسه با دارونما یا عدم درمان در افراد 60 ساله و بالاتر مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک یا دیاستولیک خفیف تا متوسط

روش‌های جست‌وجو: 

متخصص اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده به جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی زیر تا 24 نوامبر 2017 پرداخت: پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE Ovid (از 1946)؛ Embase (از 1974) و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. ما با نویسندگان مقالات مرتبط برای یافتن کارهای منتشر شده و منتشر نشده دیگر تماس گرفتیم.

معیارهای انتخاب: 

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با طول دوره حداقل یک سال برای مقایسه درمان با داروهای ضدپرفشاری خون در برابر دارونما یا عدم درمان و ارائه داده‌های مربوط به موربیدیتی و مورتالیتی بیماران بزرگسال (≥ 60 سال) مبتلا به هیپرتانسیون که به صورت فشار خون بیشتر از 140/90 میلی‌متر جیوه تعریف شد.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

پیامدهای ارزیابی شده عبارت بودند از مورتالیتی به هر علتی؛ موربیدیتی و مورتالیتی قلبی‌عروقی؛ موربیدیتی و مورتالیتی سربروواسکولار (cerebrovascular) (مغزی‌عروقی)؛ موربیدیتی و مورتالیتی مرتبط با بیماری عروق کرونر قلبی؛ و خروج از درمان به دلیل عوارض جانبی. در صورت امکان، ما تعریف موربیدیتی و مورتالیتی قلبی‌عروقی را برای حذف حملات ایسکمیک گذرا، اصلاح و تعدیل کردیم.

نتایج اصلی: 

این به‌روزرسانی شامل یک کارآزمایی اضافی است (MRC-TMH 1985). شانزده کارآزمایی (26795 = N) در بزرگسالان سرپایی سالم 60 ساله یا بالاتر (میانگین سنی 73.4 سال) از کشورهای صنعتی غربی که مبتلا به هیپرتانسیون سیستولیک و/یا دیاستولیک با شدت متوسط تا شدید (به طور متوسط 182/95 میلی‌متر جیوه) بودند، واجد معیارهای ورود بودند. اکثر این کارآزمایی‌ها به ارزیابی درمان خط اول با دیورتیک تیازیدی با میانگین دوره درمان 3.8 سال پرداختند.

درمان با داروهای ضدپرفشاری خون منجر به کاهش مورتالیتی به هر علتی (شواهد با قطعیت بالا؛ 11% با کنترل در برابر 10.0% با درمان؛ خطر نسبی (RR): 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.85 تا 0.97؛ موربیدیتی و مورتالیتی قلبی‌عروقی (شواهد با قطعیت متوسط؛ 13.6% با کنترل در برابر 9.8% با درمان؛ RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.68 تا 0.77)؛ موربیدیتی و مورتالیتی سربروواسکولار (شواهد با قطعیت متوسط؛ 5.2% با کنترل در برابر 3.4% با درمان؛ RR: 0.66؛ 95% CI؛ 0.59 تا 0.74)؛ و موربیدیتی و مورتالیتی بیماری عروق کرونر قلبی (شواهد با قطعیت متوسط؛ 4.8% با کنترل در برابر 3.7% با درمان؛ RR: 0.78؛ 95% CI؛ 0.69 تا 0.88) می‌شود. خروج از درمان به دلیل ابتلا به عوارض جانبی با درمان افزایش یافت (شواهد با قطعیت پائین؛ 5.4% با کنترل در برابر 15.7% با درمان؛ RR: 2.91؛ 95% CI؛ 2.56 تا 3.30). مزایای گزارش شده در سه کارآزمایی که محدود به افراد مبتلا به هیپرتانسیون ایزوله سیستولیک (isolated systolic hypertension) بودند، مشابه هم گزارش شد.

این مرور سیستماتیک جامع شواهد بیشتری را ارائه می‌دهد که کاهش مورتالیتی مشاهده شده عمدتا به دلیل کاهش در زیرگروه بیماران 60 تا 79 سال است (شواهد با قطعیت بالا؛ RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.79 تا 0.95). اگرچه مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی در هر دو زیرگروه 60 تا 79 سال (شواهد با قطعیت متوسط؛ RR: 0.71؛ 95% CI؛ 0.65 تا 0.77) و 80 سال یا بالاتر (شواهد با قطعیت متوسط؛ RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.65 تا 0.87) کاهش معنی‌داری داشت، بزرگی کاهش خطر مطلق احتمالا میان بیماران 60 تا 79 سال بالاتر بود (3.8% در برابر 2.9%). کاهش مورتالیتی و موربیدیتی قلبی‌عروقی در درجه اول به علت کاهش در موربیدیتی و مورتالیتی سربروواسکولار رخ داد.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information