Wprowadzenie

Stwardnienie rozsiane (ang. multiple sclerosis, SM) jest przewlekłą chorobą układu nerwowego, która dotyka osoby młode i w średnim wieku. Powtarzające się uszkodzenia otoczek mielinowych (osłonek ochronnych wokół włókien nerwowych) i innych części układu nerwowego mogą prowadzić do ciężkiej niesprawności. SM może być związane z występowaniem zaburzeń ze strony układu odpornościowego. Alemtuzumab jest lekiem biologicznym (rodzajem przeciwciała), który stosuje się w leczeniu innych chorób.

Charakterystyka badania

Odnaleźliśmy 3 badania (obejmujące łącznie 1713 uczestników), które spełniły kryteria włączenia do przeglądu. We wszystkich badaniach porównywano alemtuzumab i interferon beta-1a podawany podskórnie u chorych na rzutowo-remisyjną postać SM. W 2 badaniach (CARE-MS i CAMMS223) uczestnicy otrzymywali leczenie po raz pierwszy (pacjenci wcześniej nieleczeni). Trzecie badanie (CARE-MS II) obejmowało chorych, u których wystąpił co najmniej jeden nawrót choroby w trakcie leczenia interferonem beta lub octanem glatirameru przez co najmniej 6 miesięcy.

Główne wyniki

Na podstawie wyników niniejszego przeglądu badań porównawczych stwierdzono, że stosowanie alemtuzumabu, w porównaniu z podskórnym podawaniem interferonu beta-1a, zmniejsza ryzyko nawrotu choroby, poprawia funkcjonowanie chorego i wydaje się nie zwiększać całkowitego ryzyka objawów niepożądanych. Dodatkowo, alemtuzumab zmniejsza ryzyko powstawania nowych lub rozprzestrzeniania się istniejących zmian typowych dla SM rozpoznawanych za pomocą obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Jednak brakuje danych dotyczących wpływu alemtuzumabu na punkty końcowe istotne dla chorego, takie jak: (a) jakość życia, (b) częstość występowania każdego z objawów niepożądanych (oddzielnie) oraz (c) częstość występowania długoterminowych i poważnych objawów niepożądanych.

Jakość danych naukowych

Ogólną jakość metodologiczną włączonych badań oceniono na umiarkowaną do wysokiej. Jednak ze względu na niewielką liczbę włączonych badań oraz małą częstość występowania zdarzeń, ogólną jakość danych naukowych dla najważniejszych punktów końcowych oceniono jako bardzo niską do umiarkowanej. Oznacza to, że wyniki przyszłych badań prawdopodobnie mogą istotnie wpłynąć na pewność oszacowania efektu i mogą zmienić to oszacowanie lub spowodować niepewność co do trafności oszacowania efektu.