رفتن به محتوای اصلی

مزایا و خطرات برنامه‌های ورزشی تقویت عضلات برای افراد مبتلا به سکته مغزی چیست؟

در دسترس به زیان‌های

پیام‌های کلیدی

  • افراد مبتلا به سکته مغزی می‌توانند با خیال راحت در برنامه‌های ورزشی که شامل تمرینات تقویت عضلات است، شرکت کنند.

  • افراد مبتلا به سکته مغزی با انجام تمرینات تقویت عضلات، می‌توانند قدرت عضلات خود را افزایش داده و تعادل خود را بهبود بخشند.

سکته مغزی چیست؟

سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که خون‌رسانی به بخشی از مغز قطع شده، و این وضعیت منجر به آسیب در برخی از نواحی مغز می‌شود. تاثیر سکته مغزی می‌تواند زندگی را تغییر داده و بسته به شدت آسیب و محل آسیب در مغز، متفاوت است. تاثیرات سکته مغزی می‌توانند هم جسمانی و هم روانی باشند، به‌طوری‌که نه‌تنها بر توانایی حرکت، بلکه بر نحوه تفکر، رفتار و احساس فرد نیز تاثیر می‌گذارد. این تاثیرات می‌توانند در طول زندگی پس‌از وقوع سکته مغزی ادامه داشته باشند. یکی از تاثیرات فیزیکی سکته مغزی این است که آمادگی جسمانی هوازی و قدرت عضلانی می‌تواند پائین باشد؛ این امر حرکت فیزیکی را دشوارتر می‌کند و ممکن است بازگشت به فعالیت‌های روزمره معنادار را محدود کند.

در طول بازتوانی پس‌از وقوع سکته مغزی چه اتفاقی می‌افتد؟

پس‌از وقوع سکته مغزی، بسیاری از بیماران، برای مثال، از یک فیزیوتراپیست یا دیگر متخصصان سلامت، بازتوانی دریافت می‌کنند تا به آن‌ها در غلبه بر مشکلات جسمانی در فعالیت‌های روزمره کمک شود. این درمان ممکن است شامل انواع مختلف ورزش بوده، و این ورزش‌ها ممکن است شامل تمرینات قدرتی نیز باشند. این نوع ورزش که «تمرینات مقاومتی (resistance training)» نیز نامیده می‌شود، می‌تواند شامل بلند کردن وزنه یا کشیدن در برابر مقاومت الاستیک باشد. تمرینات قدرتی می‌توانند با تقویت عضلات مهم برای فعالیت‌هایی مانند بلند کردن اجسام، ایستادن یا راه رفتن، آمادگی جسمانی را بهبود بخشند. هم‌چنین ممکن است به بیماران توصیه شود که تمریناتی را در منزل انجام دهند. بنابراین، روند طبیعی بازتوانی پس‌از وقوع سکته مغزی ممکن است شامل عناصری از تمرینات تقویت عضلات باشد.

ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟

از آنجایی‌که قدرت عضلانی پس‌از وقوع سکته مغزی اغلب کاهش می‌یابد، تمرینات قدرتی می‌توانند آمادگی جسمانی را بهبود بخشند و تاثیر مشکلات جسمانی را پس‌از وقوع سکته مغزی ناشی از آن کاهش دهند.

هدف ما آن بود که بدانیم تمرینات قدرت عضلانی در هر زمانی پس‌از وقوع سکته مغزی - چه زودتر، در بیمارستان یا دیرتر، پس‌از رفتن به منزل - مفید هستند یا خیر. به‌طور خاص، خواستیم تعیین کنیم که تمرینات قدرتی پس‌از وقوع سکته مغزی بی‌خطر هستند، قدرت عضلات را بهبود می‌بخشند، حرکت (از جمله راه رفتن و تعادل) را بهبود می‌بخشند، خلق‌وخو (از جمله افسردگی، کیفیت زندگی) را تغییر می‌دهند و احتمال بروز سکته مغزی مجدد را کاهش می‌دهند یا خیر.

ما چه‌کاری را انجام دادیم؟

ما به دنبال مطالعاتی بودیم که تمرینات قدرتی را در افراد پس‌از وقوع سکته مغزی بررسی کردند. ما فقط مطالعاتی را وارد کردیم که برنامه ورزشی آن‌ها فقط مبتنی بر تمرینات قدرتی عضلات بود؛ مطالعاتی را که شامل انواع دیگری از ورزش، مانند تمرینات هوازی (ورزشی که به هوا نیاز دارد) بودند، حذف کردیم. نتایج مطالعات را مقایسه و خلاصه کرده و اطمینان خود را نسبت به این شواهد، بر اساس عواملی مانند روش‌های انجام و تعداد شرکت‏‌کنندگان واردشده، رتبه‌بندی کردیم.

ما به چه نتایجی رسیدیم؟

ما 27 مطالعه را یافتیم که شامل 1004 فرد مبتلا به سکته مغزی بودند، و اکثر آن‌ها قادر به راه رفتن مستقل بودند. بیشتر برنامه‌های تمرین قدرتی بیش‌از شش ماه پس‌از وقوع سکته مغزی شروع شدند، و اکثر آن‌ها کوتاه‌مدت (کمتر از 12 هفته) بودند. اکثر افراد ‌توانستند برنامه‌های تمرین قدرتی را با موفقیت انجام دهند؛ این برنامه‌ها از انواع مختلف تجهیزات ورزشی مانند دستگاه‌های ورزشی، نوارهای الاستیک، یا صرفا وزن بدن برای ایجاد مقاومت استفاده ‌کردند.

نتایج اصلی

شرکت‌کنندگان توانستند در برنامه‌های تمرین قدرتی شرکت کنند، بدون آنکه این امر احتمال آسیب‌دیدگی یا مشکلات سلامت را افزایش دهد. ما نمی‌دانیم که تمرینات قدرتی در کوتاه‌مدت یا بلندمدت از احتمال مرگ‌ومیر یا سکته مغزی دیگر محافظت می‌کند یا خیر.

تمرینات قدرتی به‌وضوح قدرت عضلات پاها و بازوها را بهبود بخشیدند. تمرینات قدرتی می‌توانند تعادل را بهبود بخشند. این امر ممکن است مهم باشد زیرا مشخص شده که احتمال زمین خوردن را در افراد مبتلا به سکته مغزی کاهش می‌دهد. مداخله، تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر سرعت پیاده‌روی ترجیحی و راحت نداشت، احتمالا به این دلیل که اگرچه این تمرینات ممکن است پاها را تقویت کنند، شامل عمل راه رفتن نمی‌شوند. ما نتوانستیم در مورد تاثیرات تمرینات قدرتی بر معیارهای کلی ناتوانی (نحوه انجام فعالیت‌های روزمره زندگی) نتیجه‌گیری کنیم.

با وجود اینکه فواید روان‌شناختی برای افراد مبتلا به سکته مغزی مهم است، اطلاعات کمی در مورد آن‌ها وجود دارد. بااین‌حال، داده‌های ما نشان می‌دهند که تمرینات قدرتی ممکن است افسردگی را کاهش دهند.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟

بیشتر مطالعات شامل افرادی بودند که قادر به راه رفتن بودند. این بدان معناست که اطلاعات کمی در مورد بسیاری از افراد مبتلا به سکته مغزی که تحرک محدودتری دارند، وجود دارد.

بیشتر مطالعات در کشورهای صنعتی و با درآمد بالا انجام شدند. این به این معنی است که اطلاعات کمی در مورد دیگر مناطق جهان وجود دارد.

در مورد تاثیرات تمرینات قدرتی، ابهامات زیادی وجود دارد و شواهد کافی در دست نیست.

شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟

این مطالعه، شواهد نسخه قبلی این مرور (که در قالبی متفاوت و با ترکیب سه برنامه جداگانه بود) را به‌روز می‌کند. شواهد تا ژانویه 2024 به‌روز است.

اهداف

هدف اصلی این مرور، تعیین این است که انجام تمرینات مقاومتی پس‌از وقوع سکته مغزی، در مقایسه با گروه کنترل غیرورزشی، تاثیری بر مرگ‌ومیر، ناتوانی، عوارض جانبی، عوامل خطر، آمادگی جسمانی، راه رفتن و شاخص‌های عملکرد فیزیکی، دارد یا خیر.

روش‌های جست‌وجو

در ژانویه 2024، نه بانک اطلاعاتی (CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ SPORTDiscus؛ PsycINFO؛ WoS؛ PEDro و DORIS) و دو پایگاه ثبت کارآزمایی (ClinicalTrials.gov و ICTRP) را به همراه بررسی منابع، ردیابی استناد و تماس با متخصصان در این زمینه، برای شناسایی مطالعات واجد شرایط جست‌وجو کردیم.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

تمرینات مقاومتی تاثیری بر میزان مرگ‌ومیر در پایان مداخله یا پس‌از دوره پیگیری ندارند.

ما نتوانستیم در مورد تاثیرات تمرینات مقاومتی بر ناتوانی، پیشگیری ثانویه از بروز حوادث قلبی‌عروقی یا مغزی‌عروقی یا خطر این موارد نتیجه‌گیری کنیم، زیرا داده‌ها کافی نبودند.

تمرینات مقاومتی احتمالا قدرت عضلات را در بازوها و پاها افزایش می‌دهند، به خصوص در سمت سالم در پایان مداخله. مداخله تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر سرعت راحتی در راه رفتن داشت، احتمالا به این دلیل که مداخلات به‌اندازه کافی مرتبط با وظیفه راه رفتن نبودند. بااین‌حال، ممکن است بهبودی کمی در حفظ تعادل وجود داشته باشد که در دوره پیگیری نیز ادامه یابد.

پایبندی به انجام مداخلات تمرینات مقاومتی بدون عوارض جانبی جدی یا عوارض جانبی رعایت شدند، اما ممکن است برای همه قابل قبول نباشند. کافی نبودن داده‌ها در دوره پیگیری، مانع از نتیجه‌گیری در مورد حفظ مزایا شد. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده بیشتر با طراحی خوب برای تعیین تجویز فعالیت ورزشی مطلوب، مزایا و تاثیرات طولانی‌مدت آن، مورد نیاز است.

حمایت مالی

این مرور کاکرین، منبع حمایت مالی اختصاصی نداشت.

ثبت

پروتکل (و نسخه‌های قبلی) از طریق DOI 10.1002/14651858.CD003316 (DOI/10.1002/14651858.CD003316.pub7؛ DOI/10.1002/14651858.CD003316.pub6؛ DOI/10.1002/14651858.CD003316.pub5؛ DOI/10.1002/14651858.CD003316.pub4؛ DOI/10.1002/14651858.CD003316.pub3؛ DOI/10.1002/14651858.CD003316.pub2) در دسترس هستند.

یادداشت‌های ترجمه

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

استناد
Saunders DH, Baker G, Cheyne JD, Cooper K, Fini NA, Kilgour AHM, Swinton PA, Williams G, Mead GE. Resistance training for people with stroke. Cochrane Database of Systematic Reviews 2025, Issue 9. Art. No.: CD016001. DOI: 10.1002/14651858.CD016001.

استفاده ما از cookie‌ها

ما برای کارکردن وب‌گاه از cookie‌های لازم استفاده می‌کنیم. ما همچنین می‌خواهیم cookie‌های تجزیه و تحلیل اختیاری تنظیم کنیم تا به ما در بهبود آن کمک کند. ما cookie‌های اختیاری را تنظیم نمی کنیم، مگر این‌که آنها را فعال کنید. با استفاده از این ابزار یک cookie‌ روی دستگاه شما تنظیم می‌شود تا تنظیمات منتخب شما را به خاطر بسپارد. همیشه می‌توانید با کلیک بر روی پیوند «تنظیمات Cookies» در پایین هر صفحه، تنظیمات cookie‌ خود را تغییر دهید.
برای اطلاعات بیشتر در مورد cookie‌هایی که استفاده می‌کنیم، صفحه cookie‌های ما را ملاحظه کنید.

پذیرش تمامی موارد
پیکربندی کنید