پیام‌های کلیدی

• استفاده از هدایت سونوگرافی (ultrasound guidance) در مقایسه با علامت مشخصه آناتومیکی (anatomical landmark) برای انجام بی‌حسی نورواگزیال (neuraxial anaesthesia) در بزرگسالان، تعداد تلاش‌ها تا ورود موفق، و زمان انجام پروسیجر (سوزن زدن) را کاهش می‌دهد. موفقیت به صورت تعداد دفعاتی تعریف می‌شود که سوزن پس‌از یک حرکت رو به عقب، به جلو رانده می‌شود، یا تعداد دفعاتی که پوست را سوراخ می‌کند.

• استفاده از هدایت سونوگرافی احتمالا میزان موفقیت را در اولین تلاش افزایش می‌دهد.

• هدایت سونوگرافی ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در میزان رضایت شرکت‌کنندگان یا شکست تکنیکی ایجاد کند. شکست تکنیکی ممکن است شامل نیاز به تغییر به بیهوشی عمومی، یا نیاز به توقف پروسیجر برای بی‌حسی نورواگزیال، یا اینکه فرد تاثیر بی‌حسی مورد نظر را حس کرد یا خیر، باشد.

• ما نمی‌دانیم که استفاده از هدایت سونوگرافی بر درد حین پروسیجر و عوارض جانبی تاثیر می‌گذارد یا خیر.

• هدایت سونوگرافی در بی‌حسی نورواگزیال احتمالا مزایایی دارد، اما عدم قطعیت‌ها هم‌چنان پابرجا هستند.

بی‌حسی نورواگزیال چیست؟
بی‌حسی نورواگزیال با تزریق ماده بی‌حسی موضعی به فضاهای اطراف نخاع، معمولا فضای نخاعی یا اپیدورال، یا ترکیبی از آن‌ها، انجام می‌شود. این یک تکنیک رایج برای بی‌حس کردن ناحیه خاصی از بدن است که عمدتا برای جراحی یا در طول زایمان استفاده می‌شود. در بی‌حسی نورواگزیال، پزشک سوزنی را بین مهره‌ها (ستون فقرات) قرار می‌دهد. وقتی پزشک نقطه مناسب را پیدا کرد، مستقیما داروی بی‌حسی را تزریق می‌کند، یا یک لوله نازک را به نام کاتتر در آن فضا قرار می‌دهد که از طریق آن می‌تواند داروی بی‌حسی را تزریق کند. بی‌حسی نورواگزیال موفق، با کمترین تعداد دفعات تلاش ممکن، برای کاهش عوارض مهم است.

سونوگرافی چیست و چه عملکردی دارد؟

سونوگرافی از امواج صوتی با فرکانس بالا برای ایجاد تصاویری از داخل بدن استفاده می‌کند. پزشک از یک دستگاه دستی به نام پروب برای ارسال امواج فراصوت به داخل بدن و ایجاد تصاویر استفاده می‌کند. بی‌حسی نورواگزیال مرسوم با استفاده از نقاط آناتومیک خاص روی بدن به عنوان راهنما انجام می‌شود. گاهی سوزن به فضای مورد نظر نمی‌رسد، زیرا موقعیت آناتومیکی که پزشک فکر می‌کرد با لمس ناحیه پیدا کرده است، می‌تواند کمی با موقعیت واقعی آن فاصله داشته باشد. سونوگرافی به پزشک اجازه می‌دهد تا آناتومی موضعی مورد نظر و اندازه ساختارهای مهم را ببیند، و به تعیین عمق و جهت فرو بردن سوزن کمک می‌کند.

دو روش تحت هدایت سونوگرافی معمولا استفاده می‌شوند. در حالت اول، از سونوگرافی پیش‌از وارد کردن سوزن یا پیش‌از شروع پروسیجر استفاده می‌شود. مورد دوم به عنوان هم‌زمان (real-time) شناخته می‌شود، به این معنی که ابتدا سوزن وارد می‌شود، سپس هنگام مشاهده تصاویر سونوگرافی، به نقطه صحیح هدایت می‌شود.

ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟

هدف ما آن بود که بدانیم استفاده از سونوگرافی برای هدایت سوزن در روش بی‌حسی نورواگزیال در بزرگسالان بهتر بود یا علامت مشخصه آناتومیکی. ما هم‌چنین ‌خواستیم بدانیم که استفاده از هدایت سونوگرافی منجر به بروز عوارض جانبی مشابه با علامت مشخصه آناتومیکی شد یا خیر.

ما چه‌کاری را انجام دادیم؟

ما به دنبال مطالعاتی بودیم که استفاده از هدایت سونوگرافی را در مقایسه با علامت مشخصه آناتومیکی برای انجام بی‌حسی نورواگزیال در بزرگسالان بررسی کردند. نتایج مطالعات را مقایسه و خلاصه کرده، و اعتماد خود را به شواهد بر اساس عواملی، مانند روش‌های انجام و حجم نمونه مطالعه، رتبه‌بندی کردیم.

ما به چه نتایجی رسیدیم؟
تعداد 65 مطالعه را با 6823 بیمار شناسایی کردیم. مطالعات در آفریقا، آسیا، اروپا، خاورمیانه، آمریکای شمالی، و اقیانوسیه انجام شدند. چهار مطالعه، سونوگرافی هم‌زمان (real-time) را به عنوان یک مداخله ارزیابی کردند.

• استفاده از هدایت سونوگرافی در مقایسه با علامت مشخصه آناتومیکی، تعداد دفعات مورد نیاز برای قرار دادن موفقیت‌آمیز سوزن را به‌طور متوسط ​​0.41 بار به‌ازای هر فرد کاهش می‌دهد، و زمان انجام پروسیجر (سوزن زدن) را به‌طور متوسط ​​34 ثانیه کم می‌کند.

• هدایت سونوگرافی احتمالا میزان موفقیت را برای اولین تلاش‌ها افزایش می‌دهد: اولین تلاش‌ها در 778 مورد از هر 1000 نفر با هدایت سونوگرافی در مقایسه با 556 مورد از هر 1000 نفر با علامت مشخصه آناتومیکی، موفقیت‌آمیز بودند.

• استفاده از هدایت سونوگرافی ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در میزان رضایت شرکت‌کنندگان یا شکست تکنیکی شود.

• استفاده از هدایت سونوگرافی ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر درد در طول پروسیجر یا عوارض جانبی داشته باشد، اما در مورد نتایج بسیار نامطمئن هستیم.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟
ما به یافته‌های خود در مورد تعداد تلاش‌ها، مدت زمان انجام پروسیجر و میزان موفقیت در اولین تلاش، اطمینان متوسط ​​تا بالا داریم.

به دلایل زیر، اطمینان ما به شواهد در سطح پائین است:

• رضایت شرکت‌کنندگان، زیرا پنهان کردن اینکه چه کسی هدایت سونوگرافی را دریافت کرد، دشوار بود. نتایج در طول مطالعات مختلف، بسیار متناقض بودند.

• شکست تکنیکی، زیرا مطالعات کافی برای اطمینان از نتایج این پیامد وجود نداشت.

• درد در طول پروسیجر، زیرا پنهان کردن اینکه چه کسی تحت هدایت سونوگرافی قرار داشت، دشوار بود. نتایج در مطالعات مختلف بسیار متناقض بودند، و هم شامل کسانی بودند که دچار درد شدند و هم کسانی که درد نداشتند.

• عوارض جانبی، زیرا پنهان کردن اینکه چه کسی هدایت سونوگرافی را دریافت کرد، دشوار بود، و مطالعات کافی برای اطمینان از نتایج وجود نداشتند. این پیامد نیز باید با احتیاط تفسیر شود، زیرا در هر مطالعه تعاریف متنوعی وجود داشت، مانند کمردرد یا سردرد.

این شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟
شواهد تا نوامبر 2023 به‌روز است.