از 75 مطالعه‌ای (187 گزارش؛ 12,122 شرکت‌کننده) که در تجزیه‌و‌تحلیل کیفی وارد شدند، 64 مطالعه (169 گزارش؛ 10,854 شرکت‌کننده) داده‌هایی را در مورد پیامدهای مورد نظر ما برای انجام متاآنالیز ارائه کردند. اکثر مطالعات وارد شده در هند، ایالات متحده آمریکا، و کانادا انجام شدند. دو مطالعه بودجه خود را از منابع انتفاعی و دو مطالعه از منابع مختلط (غیر-انتفاعی و انتفاعی) دریافت کردند، پنج مطالعه عدم دریافت بودجه را گزارش کردند، 26 مطالعه منابع مالی خود را اعلام نکردند، و سایر مطالعات بودجه خود را از منابع غیر-انتفاعی دریافت کردند. قطعیت شواهد در طول پیامدها (همه آنها در نقطه پایانی اندازه‌گیری شدند) برای هر مقایسه بین بالا و بسیار پائین متغیر بود.

مصرف مکمل‌ ویتامین D در برابر دارونما یا عدم مداخله (31 مطالعه)

مصرف مکمل ویتامین D (در دوزهای 200 تا 2000 واحد بین‌المللی (IU) روزانه؛ یا دوز بولوس 300,000 IU هنگام ورود به مطالعه) در مقایسه با دارونما یا عدم مداخله، ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در رشد خطی (بلندی/قد بر حسب سانتی‌متر اندازه‌گیری شد) در کودکان زیر پنج سال ایجاد کند (تفاوت میانگین (MD): 0.66؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.37- تا 1.68؛ 3 مطالعه، 240 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ احتمالا نمره z بلندی/قد برای سن (length/height-for-age z-score; L/HAZ) را بهبود می‌بخشد (MD: 0.11؛ 95% CI؛ 0.001 تا 0.22؛ 1 مطالعه، 1258 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ و احتمالا تفاوتی اندک تا عدم تفاوت را در کوتاه‌قدی ایجاد می‌کند (خطر نسبی (RR): 0.90؛ 95% CI؛ 0.80 تا 1.01؛ 1 مطالعه، 1247 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط).

از نظر عوارض جانبی، مصرف مکمل ویتامین D منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در ابتلا به هیپرکلسیوری در مقایسه با دارونما می‌شود (RR: 2.03؛ 95% CI؛ 0.28 تا 14.67؛ 2 مطالعه، 68 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). مشخص نیست که مصرف مکمل‌ ویتامین D بر ابتلا به هیپرکلسمی تاثیر می‌گذارد یا خیر زیرا قطعیت شواهد بسیار پائین بود (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.35 تا 1.90؛ 2 مطالعه، 367 شرکت‌کننده).

مصرف مکمل‌ ویتامین D (دوز بالاتر) در برابر ویتامین D (دوز پائین‌تر) (34 مطالعه)

در مقایسه با دوز پائین‌تری از ویتامین D (روزانه 100 تا 1000 IU؛ یا تا 300,000 IU دوز بولوس هنگام ورود به مطالعه)، مکمل‌یاری با دوز بالاتر ویتامین D (روزانه 200 تا 6000 IU؛ یا 600,000 IU دوز بولوس هنگام ورود به مطالعه) ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر رشد خطی داشته باشد، اما در مورد این نتیجه نامطمئن هستیم (MD: 1.00؛ 95% CI؛ 2.22- تا 0.21؛ 5 مطالعه، 283 شرکت‌کننده)، و ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در L/HAZ ایجاد کند (MD: 0.40؛ 95% CI؛ 0.06- تا 0.86؛ 2 مطالعه، 105 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). هیچ مطالعه‌ای کوتاه‌قدی را ارزیابی نکرد.

از نظر عوارض جانبی، مصرف مکمل‌یاری ویتامین D با دوز بالاتر در مقایسه با مکمل‌یاری ویتامین D با دوز پائین‌تر ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در بروز هیپرکلسیوری (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 1.00 تا 1.35؛ 6 مطالعه، 554 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) یا در بروز هیپرکلسمی (RR: 1.39؛ 95% CI؛ 0.89 تا 2.18؛ 5 مطالعه، 986 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) ایجاد کند.

مصرف مکمل‌ ویتامین D (دوز بالاتر) + ریز-مغذی(ها) در برابر ویتامین D (دوز پائین‌تر) + ریز-مغذی(ها) (9 مطالعه)

مکمل‌یاری با دوز بالاتر ویتامین D (روزانه 400 تا 2000 IU، یا تا 300,000 IU دوز بولوس هنگام ورود به مطالعه) به‌علاوه ریز-مغذی‌ها در مقایسه با دوز پائین‌تر ویتامین D (روزانه 200 تا 2000 IU، یا تا 90,000 IU دوز بولوس هنگام ورود به مطالعه) همراه با همان ریز-مغذی‌ها احتمالا تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در رشد خطی ایجاد می‌کند (MD: 0.60؛ 95% CI؛ 3.33- تا 4.53؛ 1 مطالعه، 25 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). هیچ مطالعه‌ای L/HAZ یا کوتاه‌قدی را ارزیابی نکرد.

از نظر عوارض جانبی، مصرف مکمل‌ ویتامین D با دوز بالاتر همراه با ریز-مغذی‌ها در مقایسه با دوز پائین‌تر ویتامین D همراه با همان ریز-مغذی‌ها ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در ابتلا به هیپرکلسیوری ایجاد کند (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.06 تا 15.48؛ 1 مطالعه، 86 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) و احتمالا تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در ابتلا به هیپرکلسمی ایجاد می‌کند (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.90، 1.11؛ 2 مطالعه؛ 126 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط).

چهار مطالعه هیپرفسفاتمی (hyperphosphataemia) و سه مطالعه سنگ‌های کلیه را اندازه‌گیری کردند، اما هیچ موردی را از وقوع آنها گزارش نکردند و بنابراین در مقایسه برای این پیامدها وارد نشدند.