تعداد 65 مطالعه را وارد کردیم: 51 مطالعه RCT و 14 مطالعه ITS را با حضور 110,875 شرکت‌کننده وارد مرور کردیم. حدود نیمی از کارآزمایی‌ها باعث ایجاد «برخی نگرانی‌ها» در مورد خطر سوگیری (bias) در طول فرآیند تصادفی‌سازی شدند و یک-سوم آنها فاقد کورسازی در ارزیابی پیامد بودند. در اکثر مطالعات ITS، خطر سوگیری پائین دیده شد. بیشتر مطالعات در کشورهایی با سطح درآمد بالا یا محیط‌هایی با منابع و امکانات بالا انجام شدند. برطرف کردن مغایرت‌های دارویی (medication reconciliation; MR) - فرآیند مقایسه دستورات دارویی بیمار با داروهایی که بیمار مصرف کرده - شایع‌ترین نوع مداخله مورد مطالعه بود. سیستم‌های تجویز الکترونیکی، بارکد-گذاری برای تجویز صحیح داروها، تغییرات سازمانی، بازخورد خطاهای دارویی، آموزش متخصصان و بهبود سیستم‌های توزیع دارو از دیگر مداخلات مورد مطالعه بودند.

برطرف کردن مغایرت‌های دارویی

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که استفاده از روش برطرف کردن مغایرت‌های دارویی (MR) در برابر عدم انجام آن ممکن است خطاهای دارویی را کاهش دهد (نسبت شانس [OR]: 0.55؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.17 تا 1.74؛ 3 مطالعه؛ n = 379). MR در مقایسه با عدم-MR، احتمالا ADEها را کاهش می‌دهد (OR: 0.38؛ 95% CI؛ 0.18 تا 0.80؛ 3 مطالعه، 1336 = n؛ شواهد با قطعیت متوسط)، اما تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر طول مدت بستری در بیمارستان (تفاوت میانگین (MD): 0.30- روز؛ 95% CI؛ 1.93- تا 1.33 روز؛ 3 مطالعه، n = 527) و کیفیت زندگی (MD: -1.51؛ 95% CI؛ 10.04- تا 7.02؛ 1 مطالعه، n = 131) بر جای می‌گذارد.

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که در مقایسه با MR صورت گرفته توسط سایر متخصصان، انجام MR توسط داروسازان ممکن است خطاهای دارویی را کاهش داده (OR: 0.21؛ 95% CI؛ 0.09 تا 0.48؛ 8 مطالعه، n = 2648) و ممکن است ADEها را افزایش دهد (OR: 1.34؛ 95% CI؛ 0.73 تا 2.44؛ 3 مطالعه، 2873 = n). در مقایسه با انجام MR توسط سایر متخصصان، MR انجام شده توسط داروسازان ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر طول مدت بستری در بیمارستان داشته باشد (MD: -0.25؛ 95% CI؛ 1.05- تا 0.56؛ 6 مطالعه، n = 3983). شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهد که این مداخله احتمالا تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر مورتالیتی بیمار در طول مدت بستری (خطر نسبی (RR): 0.99؛ 95% CI؛ 0.57 تا 1.7؛ 2 مطالعه، 1000 = n) و بستری مجدد در یک ماه (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.76 تا 1.14؛ 2 مطالعه، n = 997) دارد، شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که مداخله ممکن است تاثیری اندک تا عدم تاثیر بر کیفیت زندگی بگذارد (MD: 0.00؛ 95% CI؛ 14.09- تا 14.09؛ 1 مطالعه، 724 = n).

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که MR با کمک بانک اطلاعاتی انجام شده توسط داروسازان، در برابر MR بدون کمک انجام شده توسط داروسازان، ممکن است ADEهای بالقوه را کاهش دهد (OR: 0.26؛ 95% CI؛ 0.10 تا 0.64؛ 2 مطالعه، n = 3326)، و می‌تواند هیچ تاثیری بر مدت زمان بستری نداشته باشد (MD: 1.00؛ 95% CI؛ 0.17- تا 2.17؛ 1 مطالعه، n = 311).

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که MR انجام شده توسط تکنسین‌های داروساز آموزش‌دیده، در برابر داروسازان، ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت بر طول مدت بستری در بیمارستان ایجاد کند (MD: -0.30؛ 95% CI؛ 2.12- تا 1.52؛ 1 مطالعه، 183 = n). با این حال، CI با تاثیرات مفید و مضر مهمی همراه است.

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که انجام MR پیش از پذیرش در مقایسه با MR پس از پذیرش ممکن است شناسایی اختلافات را افزایش دهد (MD: 1.27؛ 95% CI؛ 0.46 تا 2.08؛ 1 مطالعه، n = 307). با این حال، CI با تاثیرات مفید و مضر مهمی همراه است.

شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهد که مداخلات چند-وجهی در مقایسه با مراقبت معمول احتمالا وضوح اختلافات را افزایش می‌دهد (RR: 2.14؛ 95% CI؛ 1.81 تا 2.53؛ 1 مطالعه، 487 = n).

سیستم کامپیوتری ثبت دستورات پزشکی (computerised physician order entry; CPOE)/سیستم‌های حمایت از تصمیم‌گیری بالینی (clinical decision support systems; CDSS)

شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهد که CPOE/CDSS در مقایسه با سیستم‌های مبتنی بر کاغذ احتمالا خطاهای دارویی را کاهش می‌دهد (OR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.31 تا 1.79؛ 2 مطالعه، n = 88).

شواهدی با قطعیت متوسط نشان می‌دهد که در مقایسه با CPOE/CDSS استاندارد، CPOE/CDSS بهبود یافته احتمالا خطاهای دارویی را کاهش می‌دهد (OR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.97؛ 2 مطالعه، n = 630).

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که هشدارهای اولویت‌دار ارائه شده توسط CPOE/CDSS در مقایسه با هشدارهای بدون اولویت (بی‌اهمیت) ممکن است از بروز ADEها پیشگیری کنند (MD: 1.98؛ 95% CI؛ 1.65 تا 2.31؛ 1 مطالعه، تعداد شرکت‌کنندگان در دسترس نیست).

شناسایی بارکد شرکت‌کنندگان/داروها

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که بارکد-گذاری ممکن است خطاهای دارویی را کاهش دهد (OR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.59 تا 0.79؛ 2 مطالعه، 50,545 = n).

کاهش ساعات کاری

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که کاهش ساعات کاری ممکن است خطاهای جدی دارویی را کاهش دهد (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.09؛ 1 مطالعه، n = 634). با این حال، CI با تاثیرات مفید و مضر مهمی همراه است.

ارائه بازخورد در مورد خطاهای انجام شده در تجویز داروها

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که ارائه بازخورد در مورد خطا در تجویز دارو ممکن است وقوع خطاهای دارویی را کاهش دهد (OR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.33 تا 0.67؛ 4 مطالعه، 384 = n).

سیستم توزیع دارو

شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که استفاده از سیستم توزیع دارو در بخش‌های جراحی ممکن است خطاهای دارویی را کاهش دهد (OR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.47 تا 0.79؛ 2 مطالعه، 1775 = n).