هدف از انجام این مرور چیست؟
در این اولین به‌روز‌رسانی مروری که در سال 2010 منتشر شده، می‌خواستیم بدانیم مسدود کننده‌های کانال کلسیم (calcium channel blockers; CCBs) در مقایسه با دیگر داروهای ضد-هیپرتانسیون (کاهنده فشار خون)، می‌توانند از وقوع حوادث آسیب زننده قلبی‌عروقی مانند سکته مغزی، حمله قلبی و نارسایی قلبی در افراد مبتلا به فشار خون بالا (هیپرتانسیون) پیشگیری کنند یا خیر.
پیشینه
کاهش مناسب فشار خون افزایش یافته در افراد مبتلا به هیپرتانسیون، می‌تواند میزان عوارض عمده هیپرتانسیون را مانند سکته مغزی، حمله قلبی، نارسایی احتقانی قلبی، و حتی مرگ‌ومیر، کاهش دهد. CCBها به عنوان یک گروه دارویی خط اول کاهنده فشار خون استفاده می‌شوند، اما این که این بهترین راه برای کاهش حوادث آسیب‌رسان قلبی‌عروقی است یا خیر، جای بحث دارد.
تاریخ جست‌وجو
تمام مطالعات مرتبط را تا 01 سپتامبر 2020 جمع‌آوری و تجزیهوتحلیل کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما 23 مطالعه مرتبط را یافتیم که در اروپا، آمریکای شمالی، اقیانوسیه، اسرائیل و ژاپن انجام شدند. این مطالعات درمان با CCBها را در برابر درمان با دیگر گروه‌های دارویی کاهنده فشار خون در افراد مبتلا به هیپرتانسیون مقایسه کرده و 153,849 شرکت‌کننده را وارد کردند. مدت زمان پیگیری شرکتکنندگان در کارآزمایی، از 2 تا 5.3 سال متغیر بود.
نتایج کلیدی
هیچ تفاوتی در میزان مرگ‌ومیرهای ناشی از هر علتی، میان دریافت کنندگان CCBها و دیگر داروهای کاهنده فشار خون وجود نداشت. دیورتیک‌ها احتمالا میزان کلی حوادث قلبی‌عروقی و نارسایی احتقانی قلبی را بیش از CCBها کاهش می‌دهند. CCBها ممکن است میزان کلی حوادث قلبی‌عروقی را بیشتر از بتا-بلاکرها کم کنند. CCBها در مقایسه با مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، باعث کاهش خطر سکته مغزی شده و در مقایسه با مسدود کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs)، خطر حمله قلبی را کاهش می‌دهند، اما در مقایسه با مهار کننده‌های ACE و ARBها نارسایی احتقانی قلبی را افزایش می‌دهند.
کیفیت شواهد
سطح کیفیت شواهد را عمدتا متوسط ارزیابی کردیم، اگرچه انجام کارآزمایی‌های بیشتری لازم است.
برای درمان هیپرتانسیون، شواهدی با قطعیت متوسط وجود دارد که دیورتیک‌ها خطر بروز حوادث عمده قلبی‌عروقی و نارسایی احتقانی قلب را بیش از CCBها کاهش می‌دهند. شواهدی با قطعیت پائین تا متوسط به دست آمد که CCBها احتمالا بیشتر از بتا-بلاکرها منجر به کاهش حوادث عمده قلبی‌عروقی می‌شوند. شواهدی با قطعیت پائین تا متوسط حاکی از آن است که CCBها در مقایسه با مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، باعث کاهش خطر بروز سکته مغزی شده و در مقایسه با مسدود کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (ARBs) به کاهش خطر وقوع انفارکتوس میوکارد می‌انجامند، اما احتمال وقوع نارسایی احتقانی قلبی را در مقایسه با مهار کننده‌های ACE و ARBها بیشتر می‌کنند. بسیاری از تفاوت‌های یافت شده در مرور فعلی قوی نیستند، و انجام کارآزمایی‌های بیشتر، ممکن است نتیجه‌گیری را تغییر دهد. انجام RCTهای بیشتری با روش انجام خوب که به مطالعه مورتالیتی و موربیدیتی در افراد دریافت کننده CCBها در مقایسه با دیگر گروه‌های داروهای ضد-هیپرتانسیون در بیماران مبتلا به مراحل مختلف هیپرتانسیون، در سنین مختلف، و با بیماری‌های همراه مختلف مانند دیابت بپردازند، مورد نیاز است.
این نخستین نسخه به‌روز شده از مروری است که در سال 2010 منتشر شد. در حالی که تجویز مسدود کننده‌های کانال کلسیم (calcium channel blockers; CCBs) اغلب به عنوان داروی خط اول درمان هیپرتانسیون توصیه می‌شوند، تاثیر آنها بر پیشگیری از حوادث قلبی‌عروقی، در مقایسه با دیگر گروه‌های دارویی ضد-هیپرتانسیون، هم‌چنان مورد بحث است.
تعیین این که CCBهای مورد استفاده به عنوان درمان خط اول هیپرتانسیون، متفاوت از دیگر گروه‌های دارویی ضد-هیپرتانسیون در کاهش بروز حوادث عمده قلبی‌عروقی هستند یا خیر.
در این مرور به‌روز شده، متخصص اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، بانک‌های اطلاعاتی زیر را تا 1 سپتامبر 2020 جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ 2020، شماره 1)؛ Ovid MEDLINE؛ Ovid Embase؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. همچنین با نویسندگان مقالات مرتبط در رابطه با کارهای منتشر شده و منتشر نشده دیگر تماس گرفته و منابع مطالعات منتشر شده را برای شناسایی کارآزمایی‌های تکمیلی بررسی کردیم. جست‌وجوها هیچ گونه محدودیتی را از نظر زبان نگارش مطالعه اعمال نکردند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای که CCBهای خط اول را با دیگر گروه‌های دارویی ضد-هیپرتانسیون مقایسه کرده، حداقل 100 شرکت‌کننده تصادفی‌سازی شده مبتلا به هیپرتانسیون داشته، و حداقل دو سال بازه زمانی پیگیری را گزارش کردند.
سه نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌های وارد شده را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی، و داده‌ها را برای آنالیز وارد کردند. هر گونه اختلاف‌نظری از طریق بحث و تبادل نظر، حل‌و‌فصل شد. برای کسب اطلاعات بیشتر، با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
این به‌روز‌رسانی، شامل پنج کارآزمایی جدید است. در مجموع 23 RCT (18 مورد دی‌هیدروپیریدین‌ها (dihydropyridines)، 4 مورد غیر-دی‌هیدروپیریدین‌ها، 1مورد نامشخص) را با 153,849 شرکت‌کننده مبتلا به هیپرتانسیون وارد کردیم. مورتالیتی به هر علتی، میان CCBهای درمان خط اول و دیگر گروه‌های دارویی ضد-هیپرتانسیون، تفاوتی نداشت. CCBها در مقایسه با دیورتیک‌ها، احتمالا میزان وقوع حوادث قلبی‌عروقی عمده (خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.00 تا 1.09؛ P = 0.03) و حوادث مرتبط با نارسایی احتقانی قلبی (RR: 1.37؛ 95% CI؛ 1.25 تا 1.51؛ شواهد با قطعیت متوسط) را افزایش دادند. CCBها در مقایسه با بتا-بلاکرها منجر به کاهش پیامدهای زیر شدند: حوادث عمده قلبی‌عروقی (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.77 تا 0.92)، سکته مغزی (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.67 تا 0.88؛ شواهد با قطعیت متوسط)، و مورتالیتی قلبی‌عروقی (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.81 تا 0.99؛ شواهد با قطعیت پائین). CCBها در مقایسه با مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin-converting enzyme; ACE)، باعث کاهش خطر وقوع سکته مغزی (RR: 0.90؛ 95% CI؛ 0.81 تا 0.99؛ شواهد با قطعیت پائین) و افزایش خطر نارسایی احتقانی قلبی (RR: 1.16؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.28؛ شواهد با قطعیت پائین) شدند. CCBها در مقایسه با مهار کننده‌های گیرنده آنژیوتانسین (angiotensin receptor blockers; ARBs) باعث کاهش خطر وقوع انفارکتوس میوکارد (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.72 تا 0.94؛ شواهد با قطعیت متوسط) و افزایش خطر نارسایی احتقانی قلبی (RR: 1.20؛ 95% CI؛ 1.06 تا 1.36؛ شواهد با قطعیت پائین) شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.