كیفیت كلی شواهد از متوسط تا بالا بود، و كاهش قطعیت آنها به دلیل عدم دقت و نا‌همگونی در برخی از پیامدها رخ داد. صد و دو کارآزمایی با 120 بازوی مداخله (مطالعه) وارد شدند، با 88 کارآزمایی (شامل بیش از 28,000 زن) که داده‌های مربوط به پرهیز از استعمال دخانیات را در اواخر دوره بارداری ارائه کردند. مداخلات به صورت مشاوره، آموزش سلامت، بازخورد، مشوق‌ها، حمایت اجتماعی، ورزش و انتشار (dissemination) دسته‌بندی شدند.

در مقایسه‌های جداگانه، شواهدی با کیفیت بالا وجود دارد که مشاوره در مقایسه با مراقبت معمول (30 مطالعه؛ میانگین خطر نسبی (RR): 1.44؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.19 تا 1.73) و مداخلات کمتر شدید (18 مطالعه؛ میانگین RR؛ 1.25؛ 95% CI؛ 1.07 تا 1.47) باعث افزایش ترک سیگار در اواخر دوره بارداری می‌شود. مشخص نیست اگر مشاوره به عنوان یکی از مولفه‌های مداخله گسترده‌تر سلامت مادر ارائه شود یا در مقایسه میان نوعی از آن با نوع دیگری از آن، می‌تواند شانس ترک سیگار را افزایش دهد یا خیر. در مطالعات مربوط به مقایسه مشاوره و مراقبت معمول (بزرگترین مقایسه)، مشخص نبود که مداخلات، از عود استعمال سیگار در زنانی که در اوایل دوره بارداری سیگار کشیدن را به صورت خودبه‌خودی متوقف کرده بودند، پیشگیری می‌کند یا خیر. با این وجود، تأثیر واضحی در ترک سیگار در صفر تا پنج ماه پس از زایمان (11 مطالعه، میانگین RR؛ 1.59؛ 95% CI؛ 1.26 تا 2.01) و 12 تا 17 ماه (دو مطالعه، میانگین RR؛ 2.20؛ 95% CI؛ 1.23 تا 3.96)، با تاثیر مرزی در شش تا 11 ماه (شش مطالعه؛ میانگین RR؛ 1.33؛ 95% CI؛ 1.00 تا 1.77) مشاهده شد. در مقایسه‌های دیگر، تاثیر مشاوره برای اکثر پیامد‌های ثانویه، نامشخص بود، اما حجم‌های نمونه کوچک بودند.

شواهد حاکی از تأثیر مرزی آموزش سلامت در مقایسه با مراقبت‌های معمول است (پنج مطالعه؛ میانگین RR؛ 1.59؛ 95% CI؛ 0.99 تا 2.55)، اما کیفیت آن تا سطح متوسط کاهش یافت، زیرا تاثیر آن در مقایسه با مداخلات کمتر شدید (چهار مطالعه؛ میانگین RR؛ 1.20؛ 95% CI؛ 0.85 تا 1.70)، مداخلات جایگزین (یک مطالعه؛ RR؛ 1.88؛ 95% CI؛ 0.19 تا 18.60)، یا هنگامی که ترک سیگار به عنوان یکی از مؤلفه‌های مداخله گسترده‌تر سلامت مادران ارائه شد، نامشخص بود.

شواهدی وجود دارد که باز‌خورد در مقایسه با مراقبت‌های معمول و هنگامی که در ترکیب با راهکار‌های دیگر مانند مشاوره ارائه شود، میزان ترک سیگار را افزایش می‌دهد (میانگین RR؛ 4.39؛ 95% CI؛ 1.89 تا 10.21) اما اطمینان از کیفیت شواهد به سطح متوسط کاهش یافت زیرا این پیامد فقط در دو مطالعه بررسی شد و تأثیر آن، وقتی با مداخلات کمتر شدید مقایسه شد، نا‌مشخص بود (سه مطالعه؛ میانگین RR؛ 1.29؛ 95% CI؛ 0.75 تا 2.20).

شواهدی با کیفیت بالا نشان می‌دهد که مداخلات مبتنی بر انگیزه در مقایسه با مداخله جایگزین (انگیزه غیر-مشروط) مؤثر هستند (چهار مطالعه؛ RR؛ 2.36؛ 95% CI؛ 1.36 تا 4.09). با این حال اثرات تجمعی برای مقایسه‌ها با مراقبت‌های معمول یا مداخلات کمتر شدید محاسبه نشد (نا‌همگونی قابل‌توجه، I² = 93%).

شواهدی با کیفیت بالا نشان داد، حمایت اجتماعی هنگامی که توسط همسالان ارائه شد، تاثیر نامشخصی داشت (شش مطالعه؛ میانگین RR؛ 1.42؛ 95% CI؛ 0.98 تا 2.07)، در یک کارآزمایی مجزا که حمایت از طرف پارتنر‌ها صورت گرفت، یا هنگامی که حمایت اجتماعی برای ترک سیگار، به عنوان بخشی از مداخلات گسترده‌تر برای بهبود سلامت مادران ارائه شد، تاثیر واضحی نداشت.

این تأثیر در مداخلات منفرد ورزشی در مقایسه با مراقبت معمول (RR؛ 1.20؛ 95% CI؛ 0.72 تا 2.01) و انتشار مشاوره (RR؛ 1.63؛ 95% CI؛ 0.62 تا 4.32) ناشناخته بود.

نکته مهم آنکه، شواهدی با کیفیت بالا از نتایج تجمیع شده نشان داد زنانی که مداخلات روانی‌اجتماعی را دریافت کردند، 17% کاهش در تولد نوزادان کم‌وزن نشان دادند، و میانگین وزن زمان تولد نوزادانشان به‌طور معنا‌داری بالاتر بود (تفاوت میانگین (MD): 55.60 گرم؛ 95% CI؛ 29.82 تا 81.38 گرم) و 22% کاهش در بستری در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان دیده شد. با این حال تفاوتی در زایمان زودرس و مرده‌زایی مشخص نبود. به نظر نمی‌رسید که عوارض جانبی روانشناختی از مداخلات ناشی شده باشد.

شدت حمایت از زنان در هر دو گروه مداخله و مقایسه با گذشت زمان افزایش یافت، در حالی که مداخلات با شدت بالاتر، احتمالا مقایسه‌های شدیدتری داشتند، این امر به‌طور بالقوه توضیح می‌دهد که چرا با افزایش شدت مداخله در تجزیه‌و‌تحلیل‌های متا‌رگرسیون تفاوت‌های واضحی دیده نمی‌شود. در تجزیه‌وتحلیل متارگرسیون: مطالعاتی که به صورت کاربرد «نامشخص» و ویژگی‌های پایه نابرابر طبقه‌بندی شدند، کمتر از سایر مطالعات موثر بودند. بین کارآزمایی‌های انجام شده توسط پژوهشگران (مطالعات اثر‌بخشی)، و آنهایی که توسط کارکنان معمول حیطه بارداری (مطالعات اثر‌بخشی) انجام شدند، تفاوت مشخصی وجود نداشت، اگرچه در اثر‌بخشی مشاوره در چهار کارآزمایی انتشار که در آنها تمرکز بر مداخله در سطح یک سازمان بود، عدم قطعیت دیده شد. اثرات تجمعی در مداخلات ارائه شده برای زنانی که در وضعیت اجتماعی-اقتصادی عمدتا پائینی به سر می‌بردند، مشابه با زنان دیگر بود. تاثیر معنا‌داری در مداخلات میان زنان گروه‌های اقلیت قومی مشاهده شد، اما بین زنان بومی چنین نبود. اندازه تاثیرگذاری در کارآزمایی‌هایی که ترک سیگار از نظر بیوشیمیایی تائید شد و در کسانی که این وضعیت با خود-گزارشی افراد اثبات شد، مشابه بود. مشخص نیست که استفاده از کتابچه‌های خود‌یاری یا پشتیبانی تلفنی باعث افزایش اثر‌بخشی مداخلات می‌شود یا خیر.