เรารวบรวมการทดลอง 139 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 12,468 ราย): การทดลอง 30 ฉบับ (ผู้เข้าร่วม 3065 ราย) เปรียบเทียบการออกกำลังกายกับ attention control หรือ placebo; การทดลอง 60 ฉบับ (4834 ราย) เปรียบเทียบการออกกำลังกายกับการดูแลปกติ ไม่มีวิธีการ หรือการให้ความรู้ที่จำกัด และการทดลอง 49 ฉบับ (4569 ราย) ประเมินการออกกำลังกายที่เพิ่มเข้ากับวิธีการอื่น ๆ (เช่น การรับประทานอาหารเพื่อลดน้ำหนัก การกายภาพบำบัด การให้ความรู้โดยละเอียด) เทียบกับ วิธีการนั้นเพียงอย่างเดียว วิธีการมีระยะเวลาแตกต่างกันอย่างมาก ตั้งแต่ 2 ถึง 104 สัปดาห์ การทดลองส่วนใหญ่มีความไม่ชัดเจนหรือ ความเสี่ยงสูงของการมีอคติ โดยเฉพาะ performance bias (94% ของการทดลอง) detection bias (94%) selective reporting bias (68%) selection bias (57%) และ attrition bias (48%)

การออกกำลังกายเทียบกับการควบคุมความสนใจ/ยาหลอก

เมื่อเปรียบเทียบกับ attention control/placebo หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำบ่งชี้ว่าการออกกำลังกายอาจส่งผลให้ความเจ็บปวดดีขึ้นเล็กน้อยทันทีหลังการทดลอง (ดีขึ้นเฉลี่ย 8.70 คะแนน (บนมาตราส่วน 0 ถึง 100) ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 95% 5.70 ถึง 11.70; การศึกษา 28 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 2873 ราย) หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางบ่งชี้ว่าการออกกำลังกายมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้การทำงานของร่างกายดีขึ้น (ดีขึ้นเฉลี่ย 11.27 คะแนน (จากมาตราส่วน 0 ถึง 100) ช่วง CI 95% อยู่ระหว่าง 7.64 ถึง 15.09; การศึกษา 24 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 2536 ราย) แต่คุณภาพชีวิตดีขึ้นเล็กน้อยหรือไม่มีเลย (ดีขึ้นเฉลี่ย 6.06 คะแนน (จากมาตราส่วน 0 ถึง 100) ช่วง CI 95% อยู่ระหว่าง −0.13 ถึง 12.26; การศึกษา 6 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 454 ราย) มีหลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางว่าการออกกำลังกายน่าจะช่วยเพิ่มความสำเร็จของการรักษาที่ผู้เข้าร่วมรายงาน (risk ratio (RR) 1.46, 95% CI 1.11 ถึง 1.92; การศึกษา 2 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 364 คน) และไม่น่าจะเพิ่มการถอนตัวจากการศึกษา (RR 1.08, 95% CI 0.92 ถึง 1.26; การศึกษา 29 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 2907 คน) มีหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำว่าการออกกำลังกายอาจไม่เพิ่มเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (RR 2.02, 95% CI 0.62 ถึง 6.58; การศึกษา 11 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 1684 ราย)

การออกกำลังกายกับการไม่รักษา/การดูแลตามปกติ/การให้ความรู้ที่จำกัด

เมื่อเปรียบเทียบกับการไม่ได้รับการรักษา/การดูแลตามปกติ/การให้ความรู้ที่จำกัด หลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำบ่งชี้ว่าการออกกำลังกายอาจส่งผลให้ความเจ็บปวดดีขึ้นทันทีหลังการออกกำลังกาย (ดีขึ้นเฉลี่ย 13.14 คะแนน (บนมาตราส่วน 0 ถึง 100) 95% CI 10.36 ถึง 15.91; การศึกษา 56 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 4184 ราย) หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางบ่งชี้ว่าการออกกำลังกายมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้การทำงานของร่างกายดีขึ้น (ดีขึ้นเฉลี่ย 12.53 คะแนน (จากมาตราส่วน 0 ถึง 100) ช่วง CI 95% อยู่ระหว่าง 9.74 ถึง 15.31; การศึกษา 54 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 4352 คน) และคุณภาพชีวิตดีขึ้นเล็กน้อย (ดีขึ้นเฉลี่ย 5.37 คะแนน (จากมาตราส่วน 0 ถึง 100) ช่วง CI 95% อยู่ระหว่าง 3.19 ถึง 7.54; การศึกษา 28 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 2328 คน) มีหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำว่าการออกกำลังกายอาจส่งผลให้ไม่มีความแตกต่างกันในความสำเร็จของการรักษาที่ผู้เข้าร่วมรายงาน (RR 1.33, 95% CI 0.71 ถึง 2.49; การศึกษา 3 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 405 คน) มีหลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางว่าการออกกำลังกายน่าจะไม่ส่งผลให้มีความแตกต่างกันในการถอนตัวจากการศึกษา (RR 1.03, 95% CI 0.88 ถึง 1.20; การศึกษา 53 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 4408 ราย) มีหลักฐานที่มีความเชื่อมั่นต่ำว่าการออกกำลังกายอาจเพิ่มเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ (RR 3.17, 95% CI 1.17 ถึง 8.57; การศึกษา 18 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 1557 คน)

การออกกำลังกายที่เพิ่มให้กับวิธีการร่วมอื่น ๆ เทียบกับวิธีการร่วมเพียงอย่างเดียว

หลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางบ่งชี้ว่าการออกกำลังกายเมื่อเพิ่มเข้ากับวิธีการร่วมมีแนวโน้มที่จะส่งผลให้ความเจ็บปวดดีขึ้นทันทีหลังดำเนินการ (post-intervention) เมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการร่วมเพียงอย่างเดียว (ดีขึ้นเฉลี่ย 10.43 คะแนน (บนมาตราส่วน 0 ถึง 100) 95% CI 8.06 ถึง 12.79; การศึกษา 47 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 4441 คน) นอกจากนี้ ยังมีแนวโน้มว่าการทำงานของร่างกายจะดีขึ้นเล็กน้อย (ค่าเฉลี่ยดีขึ้น 9.66 คะแนน, 95% CI 7.48 ถึง 11.97 (ในระดับ 0 ถึง 100); การศึกษา 44 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 4381 คน) และคุณภาพชีวิต (ค่าเฉลี่ยดีขึ้น 4.22 คะแนน (ในระดับ 0 ถึง 100), 95% CI 1.36 ถึง 7.07; การศึกษา 12 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 1660 คน) ทันทีหลังดำเนินการ (post-intervention) มีหลักฐานความเชื่อมั่นปานกลางว่าการออกกำลังกายน่าจะช่วยเพิ่มความสำเร็จของการรักษาที่ผู้เข้าร่วมรายงาน (RR 1.63, 95% CI 1.18 ถึง 2.24; การศึกษา 6 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 1139 คน), ลดการถอนตัวจากการศึกษาลงเล็กน้อย (RR 0.82, 95% CI 0.70 ถึง 0.97; การศึกษา 41 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 3502 คน) และเพิ่มเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์เล็กน้อย (RR 1.72, 95% CI 1.07 ถึง 2.76; การศึกษา 19 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 2187 คน)

การวิเคราะห์กลุ่มย่อยและ meta-regression

เราไม่พบความแตกต่างระหว่างการออกกำลังกายประเภทต่าง ๆ และไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงของความเจ็บปวดหรือการทำงานของร่างกายกับจำนวนครั้งของการออกกำลังกายทั้งหมดที่กำหนดไว้หรืออัตราส่วน (ระหว่างกลุ่มออกกำลังกายและกลุ่มเปรียบเทียบ) ของการปรึกษาแบบเรียลไทม์กับผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ

ความสำคัญทางคลินิกของการค้นพบ

เพื่อพิจารณาว่าผลลัพธ์ที่พบจะสร้างความแตกต่างที่มีความหมายทางคลินิกต่อผู้ที่เป็นโรคข้อเข่าเสื่อมหรือไม่ เราจึงเปรียบเทียบผลลัพธ์ของเรากับคะแนน "ความแตกต่างที่สำคัญขั้นต่ำ" (MID) ที่กำหนดไว้สำหรับความเจ็บปวด (12 คะแนนจากระดับ 0 ถึง 100) การทำงานของร่างกาย (13 คะแนน) และคุณภาพชีวิต (15 คะแนน) เราพบว่าช่วงความเชื่อมั่นของความแตกต่างเฉลี่ยไม่ถึงเกณฑ์เหล่านี้หรือมีผลรวมทั้งการปรับปรุงที่สำคัญทางคลินิกและไม่สำคัญทางคลินิก