Pytanie badawcze Czy stosowanie diuretyków (leki moczopędne) skraca czas leczenia tlenem i hospitalizację oraz łagodzi objawy oddechowe u niemowląt urodzonych w fizjologicznym terminie porodu z klinicznymi objawami przemijającej niewydolności oddechowej u noworodka?

Wprowadzenie: Często u donoszonych noworodków urodzonych poprzez cesarskie cięcie występuje przyspieszony oddech (tachypnoea) wymagający podawania tlenu przez około 48 godzin. Przejściowe tachypnoe noworodków (ang. transient tachypnoea of the newborn; TTN) jest przyczyną około połowy przypadków niewydolności oddechowej w tej grupie wiekowej. Mimo, że stan ten jest przemijający i zazwyczaj nie jest poważny, to wymaga hospitalizacji noworodka na oddziale intensywnej terapii, skutkuje oddzieleniem dziecka od matki oraz wymaga wdrożenia drogich procedur. Przyczyny przemijającej niewydolności oddechowej noworodków nie do końca zostały poznane. Najczęściej sugerowanym mechanizmem jest opóźnione wchłanianie płynu owodniowego z płuc po urodzeniu. Leki moczopędne, w tym furosemid mogą zmniejszać ilość płynu w płucach.

Charakterystyka badań: Zidentyfikowaliśmy dwa badania z randomizacją obejmujące 100 dzieci, które porównywały skuteczność furosemidu podawanego doustnie lub dożylnie z placebo lub niestosowaniem leczenia u dzieci przed 7. dobą życia, urodzonych w 37. tygodniu ciąży lub później z przemijającą niewydolnością oddechową. Podczas aktualizacji w 2015 r. odnaleziono jedno nowe badanie.

Wyniki: Żadne z badań nie wykazało statystycznie istotnego wpływu furosemidu na czas występowania objawów przemijającą niewydolności oddechowej u noworodków ani na długość hospitalizacji z tej przyczyny.

Wnioski: Diuretyków nie powinno się zalecać w leczeniu przemijającej niewydolności oddechowej u noworodków i nie należy ich stosować do czasu opublikowania dodatkowych danych naukowych.