Brodawki wirusowe to powszechna choroba skóry, atakująca najczęściej dłonie i stopy. Wywołuje je wirus brodawczaka ludzkiego. Chociaż brodawki nie są groźne i zazwyczaj znikają po pewnym czasie bez żadnego leczenia, mogą być nieestetyczne i bolesne. Brodawki na podeszwach stóp nazywane są także „brodawkami podeszwowymi” lub „kurzajkami”.

Przegląd ten nie obejmuje leczenia brodawek narządów płciowych. Uwzględniono w nim jedynie dane pochodzące z badań z randomizacją.

Kwas salicylowy, niedrogi i łatwo dostępny roztwór do smarowania brodawek, przyniósł zdecydowany, lecz umiarkowanie korzystny efekt w porównaniu z placebo. Jest on skuteczny w przypadku brodawek we wszystkich miejscach i ma niewiele działań niepożądanych, ale aby przyniósł efekty, należy go stosować codziennie przez kilka tygodni.

Krioterapię, wykonywaną zazwyczaj przy pomocy ciekłego azotu, często stosuje się w leczeniu brodawek, lecz jest mniej wygodna, bardziej bolesna, a także bardziej kosztowna. Wyniki jednego z badań wskazują na przewagę krioterapii nad kwasem salicylowym pod względem skuteczności w leczeniu brodawek na dłoniach, lecz po zestawieniu tego badania z innymi wynikami nie można było jednoznacznie tego potwierdzić. Ustaliliśmy, że bardziej inwazyjna krioterapia wykazuje większą skuteczność niż delikatna krioterapia, ale wiąże się to ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, takich jak ból, pęcherze i blizny. Wzięliśmy pod uwagę jedynie dane z badań klinicznych, w których stosowano krioterapię, a nie dostępne bez recepty zabiegi zamrażania brodawek, dlatego nie można stwierdzić, czy są one równie skuteczne.

W czasie opracowywania ostatniej wersji niniejszego przeglądu, zwolenników zyskało użycie izolacyjnej taśmy klejącej, ponieważ jej przyklejanie na brodawki jest bezpieczną i prostą, łatwą do zastosowania formą leczenia, jednak zakres badań na ten temat był stosunkowo niewielki. W tym zaktualizowanym przeglądzie wzięliśmy pod uwagę dwa kolejne badania dotyczące zastosowania taśmy klejącej, których wyniki wskazują na mniejszą niż pierwotnie sądzono skuteczność takiego leczenia.

Inne metody leczenia opisane w niniejszym przeglądzie obejmują: 5-fluorouracyl, dinitrochlorobenzen, bleomycynę podawaną doogniskowo, interferon podawany doogniskowo, fotochemioterapię i antygen podawany doogniskowo. Żaden z tych zabiegów nie jest powszechnie wykonywany nawet przez specjalistów od chorób skóry, dlatego też istnieje znacznie mniej danych na potwierdzenie ich skuteczności. Niewielki zasób danych, którymi dysponujemy, wskazuje na to, że niektóre z tych zabiegów mogą być skuteczne, a co za tym idzie, można je stosować w przypadku brodawek, które nie zareagowały na prostsze, bezpieczniejsze formy leczenia, takie jak kwas salicylowy lub krioterapia.

Podsumowując, na podstawie tak szerokiego zakresu badań trudno było sformułować jednoznaczny wniosek na temat tego „co działa”, ponieważ wiele danych było niskiej jakości.