یک تکنیک پیشنهادی برای بهبود تعامل با بیماران تحت درمان در مراقبتهای ثانویه آن است که به آنها این امکان داده شود که کنترل بیشتری بر روی تنظیم وقت ملاقات با پزشک خود داشته باشند. در آپریل 2020، یک مرور کاکرین جدید بر پژوهشهای مربوطه توسط تیمی از نویسندگان در جنوب غرب انگلستان منتشر شد. ما از دو نفر از نویسندگان خواستیم تا یافتههای مطالعه را در این پادکست توضیح دهند. این مصاحبه با توضیحات Mark Perry از United Hospitals Plymouth و دانشکده پزشکی و دندانپزشکی Peninsula دانشگاه Plymouth شروع و با توضیحات Rebecca Whear از دانشکده پزشکی دانشگاه Exeter ادامه مییابد
الهام: یک تکنیک پیشنهادی برای بهبود تعامل با بیماران تحت درمان در مراقبتهای ثانویه آن است که به آنها این امکان داده شود که کنترل بیشتری بر روی تنظیم وقت ملاقات با پزشک خود داشته باشند. در آپریل 2020، یک مرور کاکرین جدید بر پژوهشهای مربوطه توسط تیمی از نویسندگان در جنوب غرب انگلستان منتشر شد. مرکز کاکرین ایران مصاحبه سردبیر بخش ویراستاری و روشهای كاكرين، خانم Monaz Mehta با دو نفر از نویسندگان را ترجمه و ضبط کرده که با صدای من «الهام نیکراد» میشنوید. در ابتدا توضیحات Mark Perry از United Hospitals Plymouth و دانشکده پزشکی و دندانپزشکیPeninsula دانشگاه Plymouth و بعد Rebecca Whear از دانشکده پزشکی دانشگاه Exeter را میشنوید.
مارک توضیح داد: افرادی که دارای ناراحتیهای بلندمدت یا عودکننده مانند آرتورز، سرطان، بیماری التهابی روده، برخی ناراحتیهای ریوی و پوستی هستند از زمان تشخیص تا انتهای عمر مراقبتهای لازم شامل تعیین وقت ملاقات از تیم تخصصی بیمارستان را دریافت میکنند. وقتهای بیمارستانی آنها اغلب توسط تیم پزشکی برنامهریزی میشود، ولی ذات نوسان کننده علایم آنها به این معناست که ممکن است زمانی وقت ملاقات با پزشک داشته باشند که حالشان خوب است. برخی اوقات، زمانبندی وقت ویزیت معمول و غیرضروری دیگران ممکن است به این معنا باشد که کسی نمیتواند در صورت نیاز به آسانی با تیم پزشکی خود ملاقات کند. بسیاری از افراد دچار چند مشکل پزشکی هستند، و این به این معناست که باید بتوانند مشکل فعلی خود که نیازمند توجه است را اولویت دهند و به مراقبت لازم دسترسی فوری داشته باشند. مشکل در دسترسی به مراقبت میتواند برای بیمار ناراحت کننده باشد و منجر به ناکارامدی خدمات سلامت شود.
یک راه بهبود این مشکل میتواند سیستمهای نوبتدهی برای تعیین وقت ملاقات به درخواست بیمار باشد، که افراد را تشویق میکند تا شرایط طولانیمدت خود را درک کرده و مدیریت کنند. در این سیستم، بیماران وقتهای ملاقات برنامهریزی شده دریافت نمیکنند، ولی درعوض در صورت نیاز با یک پرستار بالینی متخصص جهت مشاوره تماس میگیرند و در زمان مناسب، وقت ملاقات با پزشک طی چند روز به آنها پیشنهاد میشود. اگر هیچ تماسی از طرف بیمار در یک دوره زمانی مشخص گرفته نشود، چیزی با عنوان «شبکه امن تعیین وقت ملاقات» یا safety net appointment به راه میافتد. اگر چنین سیستمهایی به طور گسترده مورد استفاده قرار بگیرند، مهم است بدانیم که آیا به خوبی کار میکنند یا خیر.
ربکا توضیح داد: برای دانستن این مطلب، ما به پژوهشهای موجود در این زمینه نگاه کردیم تا بدانیم که آیا سیستمهای نوبتدهی برای تعیین وقت ملاقات به درخواست بیمار برای مدیریت مبتلایان به بیماریهای مزمن و عود کننده در بخش مراقبتهای سرپایی بیمارستان در مقایسه با شیوه سنتی وقتدهی توسط تیم تخصصی بیمارستان بهتر بودهاند. ما علاقمند بودیم که بدانیم آیا این سیستمها ممکن است در عین حال که ایمن هستند میزان تماس بیمار با خدمات درمانی و هزینههای مربوطه را کاهش دهند.
ما 17 کارآزمایی بالینی پیدا کردیم که شامل تقریبا 4000 نفر بیمار مبتلا به بیماریهایی چون سرطان، آرتریت روماتوئید، بیماری التهابی روده، پسوریازیس، آسم و انسداد مزمن ریه بود که سیستم نوبتدهی برای تعیین وقت ملاقات پزشک به درخواست بیمار را تجربه کرده بودند. بیشتر پژوهشها در انگلستان و بقیه در سایر نقاط اروپا انجام شده بودند.
به طور کلی، مطالعات در اکثر پیامدهای مورد ارزیابی ما بین سیستم تعیین وقت ملاقات توسط بیمار و سیستم سنتی وقتدهی تفاوت بسیار جزئی نشان دادند یا هیچ تفاوتی نشان ندادند. پیامدهای مورد ارزیابی شامل تجربه بیمار از یکسری علایم خاص بیماری، پیشرفت بیماری و عوارض جانبی بودند. همچنین تجربه آنها در زمینه اضطراب، افسردگی و کیفیت زندگی یکسان به نظر میرسید.
احتمال دارد در میزان تماس با خدمات درمانی بین دو سیستم تفاوتی وجود نداشته باشد ولی اینکه با چه کسی و چطور تماس گرفته میشود ممکن است متفاوت باشد. این موضوع ممکن است بر روی هزینههای مربوط به سیستم تعیین وقت ملاقات توسط بیمار تاثیر بگذارد ولی در حال حاضر شواهد کافی که ما را در این زمینه مطمئن کند وجود ندارد. به طور مشابه، اطلاعات کمی در زمینه وقتهای تنظیم شده از دست رفته یا missed appointments در دست است ولی اطلاعات موجود حاکی از آن است که تعداد وقتهای از دست رفته در سیستم تنظیم وقت توسط بیمار میتواند کمتر باشد.
مارک در ادامه توضیح داد: به طور خلاصه، مرور کاکرین ما پیشنهاد میکند سیستمهای نوبتدهی برای تعیین وقت ملاقات به درخواست بیمار ممکن است جایگزینی ایمن برای سیستم وقتدهی توسط کلینیک باشند، ممکن است انعطافپذیری بیشتری برای بیماران و ارائه کنندگان خدمات سلامت فراهم کنند و استقلال بیشتری به بیماران و خانواده آنها بدهند. اگر چه در این دادهها عدم قطعیت وجود دارد، ولی سیستم نوبتدهی برای تعیین وقت ملاقات به درخواست بیمار از سال ۲۰۱۸ توسط کالج سلطنتی پزشکان لندن و برنامه طولانیمدت NHS در سال 2019 تایید شده است. هنگام کمک به بیماران برای انتخاب این که آیا سیستم تعیین وقت توسط بیمار برای آنها کاربرد دارد یا خیر و آیا راهنما در دسترس است؛ برای مثال از NHS England and Improvement باید دقت کرد. این انتخاب باید شرایط تحت پایش و خصوصیات شخصی فرد را در نظر بگیرد.
این پادکست را با توضیحات خانم Monaz به پایان میبرم: اگر علاقهمند به مطالعه بیشتر در مورد این سیستمها هستید و یا چنانچه این سیستمها برای شما کاربرد دارند اطلاعات بسیار بیشتری در مورد این مرور کاکرین موجود است. متن کامل این مطالعه مروری به زبان انگلیسی و به صورت آنلاین در کتابخانه کاکرین به نشانیCochrane Library نقطه comبا جستجوی ساده عبارت patient-initiated appointment system و خلاصه فارسی آن با جستجوی عبارت «تعیین وقت ملاقات به درخواست بیمار» در کتابخانه کاکرین قابل دسترس است.
Podcast translated by Elham Nikram and edited by Bita Mesgarpour
Translated Podcast read by Elham Nikram
Translated Podcast recorded by Elham Nikram