تعداد 22 مطالعه را از 10 کشور، شامل 8463 سالمند ساکن در جامعه، وارد کردیم. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 78 سال، و 65% آنها زن بودند. برای پیامدهای زمین خوردن، پنج مطالعه دارای خطر بالای سوگیری (bias) و بیشتر مطالعات خطر سوگیری نامشخصی برای یک یا چند حوزه خطر سوگیری داشتند. برای دیگر پیامدها (مثلا شکستگی)، بیشتر مطالعات در معرض خطر بالای سوگیری تشخیص قرار داشتند. به دلیل وجود خطر بالای سوگیری، عدم دقت و/یا ناهمگونی، سطح قطعیت شواهد کاهش یافت.

کاهش خطر زمین خوردن در منزل (14 مطالعه، 5830 شرکت‌کننده)

هدف این مداخلات کاهش زمین خوردن با ارزیابی خطرات زمین خوردن و ایجاد تغییرات در محیط در جهت بی‌خطر (safety) ساختن آن (مثلا استفاده از نوارهای ضد لغزش روی پله‌ها) یا در پیش گرفتن استراتژی‌های رفتاری (مانند اجتناب از به‌هم‌ریختگی) است.

مداخلات پیشگیری کننده از زمین خوردن در منزل احتمالا نرخ کلی زمین خوردن را تا 26% کاهش می‌دهند (نسبت نرخ (rate ratio; RaR): 0.74؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.61 تا 0.91؛ 12 مطالعه، 5293 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ بر اساس میزان خطر در گروه کنترل که 1319 مورد زمین خوردن به ازای هر 1000 نفر در سال است، این مداخله آن را به 343 (95% CI؛ 118 تا 514) می‌رساند. با این حال، این مداخلات در افرادی که در معرض خطر بالاتر قرار دارند، موثرتر بوده و آن را 38% کاهش دادند (RaR: 0.62؛ 95% CI؛ 0.56 تا 0.70؛ 9 مطالعه، 1513 شرکت‌کننده؛ 702 (95% CI؛ 554 تا 812) مورد زمین خوردن کمتر بر اساس خطر در گروه کنترل معادل 1847 مورد زمین خوردن به ازای هر 1000 نفر؛ شواهد با قطعیت بالا). هنگامی که افراد بر اساس میزان خطر زمین خوردن انتخاب نشدند، هیچ شواهدی را دال بر کاهش نرخ زمین خوردن پیدا نکردیم (RaR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.16؛ 6 مطالعه، 3780 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بالا).

یافته‌ها برای تعداد افرادی که یک یا چند بار زمین خوردند، مشابه بودند. این مداخلات احتمالا خطر کلی را تا 11% کاهش می‌دهد (خطر نسبی (RR): 0.89؛ 95% CI؛ 0.82 تا 0.97؛ 12 مطالعه، 5253 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط)؛ بر اساس میزان خطر 519 مورد در هر 1000 نفر در سال در گروه کنترل، با مداخله 57 (95% فاصله اطمینان (CI): 15 تا 93) مورد کمتر زمین خوردند. با این حال، برای افرادی که بیشتر در معرض خطر افتادن هستند، کاهش 26% را در خطر (RR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.65 تا 0.85؛ 9 مطالعه، 1473 شرکت‌کننده) مشاهده کردیم، اما هیچ کاهشی برای جمعیت‌های انتخاب نشده (RR: 0.99؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.07؛ 6 مطالعه، 3780 شرکت‌کننده) دیده نشد (شواهد با قطعیت بالا).

این مداخلات احتمالا تفاوت مهم اندک یا هیچ تفاوتی را در کیفیت زندگی مرتبط با سلامت (HRQoL) بر جای می‌گذارند (تفاوت میانگین استاندارد شده: 0.09؛ 95% CI؛ 0.10- تا 0.27؛ 5 مطالعه، 1848 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). آنها ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در خطر شکستگی‌های مرتبط با زمین خوردن (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.98 تا 1.02؛ 2 مطالعه، 1668 شرکت‌کننده)، بستری‌های مرتبط با زمین خوردن (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.06؛ 3 مطالعه، 325 شرکت‌کننده)، یا در نرخ افتادن‌هایی که نیاز به مراقبت پزشکی دارند (RaR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.43؛ 3 مطالعه، 946 شرکت‌کننده) (شواهد با قطعیت پائین)، ایجاد کنند. شواهد برای تعداد افرادی که زمین می‌خورند و نیاز به مراقبت پزشکی پیدا می‌کنند، نامشخص بود (2 مطالعه، 216 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). دو مطالعه هیچ موردی را از عوارض جانبی گزارش نکردند.

تکنولوژی کمکی

مداخلات بهبود بینایی ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در نرخ زمین خوردن (RaR: 1.12؛ 95% CI؛ 0.84 تا 1.50؛ 3 مطالعه؛ 1489 شرکت‌کننده) یا در افرادی که دچار یک یا چند بار زمین خوردن می‌شوند (RR: 1.09؛ 95% CI؛ 0.79 تا 1.50)، ایجاد کنند (شواهد با قطعیت پائین). از شواهد مربوط به شکستگی‌های مرتبط با زمین خوردن (2 مطالعه، 976 شرکت‌کننده) و زمین خوردن‌هایی که نیاز به مراقبت پزشکی دارند (1 مطالعه، 276 شرکت‌کننده) مطمئن نیستیم، زیرا قطعیت شواهد بسیار پائین است. ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در HRQoL (تفاوت میانگین: 0.40؛ 95% CI؛ 1.12- تا 1.92) یا عوارض جانبی (زمین خوردن هنگام تعویض عینک؛ RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.98 تا 1.02) وجود داشته باشد (1 مطالعه، 597 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).

به دلیل تنوع مداخلات و زمینه‌ها برای دیگر فناوری‌های کمکی - کفش‌ها و وسایل برای پا، و خود مراقبتی و وسایل کمکی (5 مطالعه، 651 شرکت‌کننده) - نتایج آنها گرد‌آوری نشدند.

تحصیلات

ما مطمئن نیستیم که اجرای یک مداخله آموزشی برای کاهش خطرات زمین خوردن در منزل، نرخ زمین خوردن یا تعداد افرادی را که یک یا چند بار زمین می‌خورند، کاهش می‌دهد یا خیر (1 مطالعه؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). این مداخلات ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در خطر وقوع شکستگی‌های مرتبط با زمین خوردن ایجاد کند (RR: 1.02؛ 95% CI؛ 0.96 تا 1.08؛ 1 مطالعه؛ 110 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).

اعمال تغییرات در منزل

هیچ کارآزمایی‌ای را از اعمال تغییرات در منزل پیدا نکردیم که زمین خوردن را به عنوان یک پیامد برای فعال کردن وظایف و استقلال عملکردی اندازه‌گیری کرده باشد.