این مطالعه مروری، 22 مطالعه را از هفت کشور در اروپا و دو کشور در آمریکای شمالی، با مجموع 1889 زوج‌ والد-کودک تصادفی‌سازی شده یا واحدهای خانوادگی وارد کرد. مداخلات، والدین کودکان زیر پنج سال را هدف قرار دادند که دچار طیف وسیعی از مشکلات (مانند ناشنوایی یا نارس بودن) بودند، یا با چالش‌هایی مواجه بودند که آن‌ها را در معرض خطر مسائل مربوط به وابستگی (به‌طور مثال، افسردگی والدین) قرار می‌داد. تقریبا در تمام مطالعات نوعی بودجه خارجی، از یک سازمان خیریه (n = 7) یا از نهادهای عمومی، یا هر دو (n = 18) گزارش شد.

ما بیش‌تر مطالعات را در اکثر حوزه‌ها، در معرض خطر پایین یا نامشخص سوگیری (bias) در نظر گرفتیم، به استثنای کورسازی شرکت‌کنندگان و پرسنل، که در آن ما تمامی مطالعات را در معرض خطر بالای سوگیری عملکرد ارزیابی کردیم. برای پیامدهایی که در آن از معیارهای خود گزارشی استفاده شد، از قبیل استرس و اضطراب والدین، ما تمامی مطالعات را در معرض خطر بالای سوگیری برای کورسازی ارزیابی‌کنندگان پیامد در نظر گرفتیم .

حساسیت والدین. یک متاآنالیز از 20 مطالعه (1757 زوج والد-کودک)، شواهدی را از بازخورد ویدئویی نشان داد که حساسیت والدین را در مقایسه با کنترل یا عدم مداخله، پس از زمان مداخله تا پیگیری شش‌ماهه بهبود بخشید (تفاوت میانگین استانداردشده (SMD): 0.34؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.20 تا 0.49؛ شواهد با قطعیت متوسط). اندازه اثر مشاهده‌شده به‌طور مطلوبی با مداخلات مشابه مقایسه می‌شود.

عملکرد انعکاسی والدین. هیچ مطالعه‌ای این پیامد را گزارش نکرد.

امنیت وابستگی. متاآنالیز دو مطالعه (166 زوج والد-کودک) نشان داد که بازخورد ویدئویی شانس وابستگی ایمن را، که با استفاده از روش وضعیت عجیب (Strange Situation Procedure) در زمان پس از مداخله اندازه‌گیری شد، افزایش داد (نسبت شانس (OR): 3.04؛ 95% CI؛ 1.39 تا 6.67؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین). متاآنالیز دوم از دو مطالعه (131 زوج والد-کودک) که امنیت وابستگی را با استفاده از یک معیار متفاوت (وابستگی نوع Q) ارزیابی کرد، هیچ تاثیری را از بازخورد ویدئویی در مقایسه با گروه مقایسه‌کنندگان نشان نداد (SMD: 0.02؛ 95% CI؛ 0.33- تا 0.38؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین).

عوارض جانبی هشت مطالعه (537 زوج والد-کودک)، داده‌ها را در پس از مداخله یا پیگیری کوتاه‌مدت با یک متاآنالیز از استرس والدین ارائه کرده، و دو مطالعه (311 زوج والد-کودک)، داده‌های پیگیری کوتاه‌مدت را با یک متاآنالیز از اضطراب والدین ارائه دادند. هیچ تفاوتی بین گروه‌های مداخله و مقایسه‌کننده برای هر دو پیامد وجود نداشت. برای استرس والدین، SMD بین بازخورد ویدئویی و کنترل معادل 0.09- (95% CI؛ 0.26- تا 0.09، شواهد با قطعیت پایین) بود، در حالی‌که SMD برای اضطراب والدین معادل 0.28- بود (95% CI؛ 0.87- تا 0.31؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین).

رفتار کودک. متاآنالیز دو مطالعه (119 زوج والدین-کودک) در پیگیری بلندمدت، هیچ شواهدی را در مورد اثربخشی بازخورد ویدئویی بر رفتار کودک نشان نداد (SMD: 0.04؛ 95% CI؛ 0.33- تا 0.42؛ شواهد با قطعیت بسیار پایین).

یک متاآنالیز تعدیل‌کننده هیچ شواهدی را از تاثیر بر سه متغیر از پیش تعیین شده (نوع مداخله، تعداد جلسات بازخورد و فرد مراقب شرکت‌کننده)، زمانی‌که به طور مشترک مورد آزمایش قرار گرفتند، نشان نداد. با این‌حال، جنسیت والدین (هر دو والد در مقابل فقط مادران یا فقط پدران) به‌طور بالقوه دارای یک اثر تعدیل منفی معنی‌دار از نظر آماری هستند، هرچند فقط در α (آلفا) = 0.1.