آیا دستگاه‌های آموزش الکترونیکی و رباتیک راه رفتن به بیماران کمک می‌کنند تا پس‌از بروز سکته مغزی بهتر راه بروند؟

پیام‌های کلیدی

• استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی و رباتیک به ‌علاوه فیزیوتراپی احتمالا به افراد کمک می‌کنند تا پس‌از وقوع سکته مغزی دوباره به‌طور مستقل راه بروند. آن‌ها ممکن است به‌ویژه در سه ماه نخست پس‌از وقوع سکته مغزی برای افراد مفید باشند.

• برای اینکه بدانیم این دستگاه‌ها چند وقت یک‌بار، و برای چه مدت باید استفاده شوند، به انجام تحقیقات بیشتری نیاز داریم.

سکته مغزی چیست؟

سکته مغزی زمانی رخ می‌دهد که جریان خون به بخشی از مغز قطع شده، و جریان اکسیژن و مواد مغذی به سلول‌های مغزی متوقف می‌شود. این وضعیت باعث حمله ناگهانی ضعف (weakness) می‌شود که معمولا یک سمت بدن را درگیر می‌کند. اگر جریان خون به مغز متوقف شود، سلول‌های مغزی شروع به مُردن می‌کنند. این مسئله می‌تواند منجر به آسیب مغزی، ناتوانی و حتی مرگ‌ومیر شود.

افرادی که از سکته مغزی جان سالم به در می‌برند اغلب با مشکلات طولانی‌مدت ناشی از آسیب مغزی مواجه هستند. آن‌ها ممکن است به دلیل ضعف عضلات پا در یک یا هر دو طرف بدن، سفتی مفاصل یا عدم هماهنگی، در انجام فعالیت‌های بدنی مانند پیاده‌روی با مشکل مواجه شوند. بیماران ممکن است پیش از بازیابی استقلال قبلی خود، به یک دوره طولانی بازتوانی از جمله فیزیوتراپی نیاز داشته باشند. فیزیوتراپی شامل ورزش، ماساژ، آموزش مهارت‌ها، و درمان الکتریکی برای کمک به بیماران است تا بتوانند دوباره راه بروند.

راه رفتن پس‌از سکته مغزی

یکی از مهم‌ترین اهداف پس‌از وقوع سکته مغزی، کمک به افراد برای راه رفتن مجدد است. دستگاه‌های رباتیک (که برای حرکت و انجام خودکار وظایف خاص برنامه‌ریزی شده‌اند) و دستگاه‌های مکانیکی که با انرژی الکتریسیته حرکت می‌کنند (الکترومکانیکی)، برای کمک به افراد در تمرین راه رفتن توسعه یافته‌اند. افرادی که پس‌از وقوع سکته مغزی در راه رفتن مشکل دارند، برای بهبودی خود به تمرین زیادی نیاز دارند. مشخص نیست که این دستگاه‌های راه رفتن، موثر هستند یا خیر.

ما به دنبال چه یافته‌ای بودیم؟

هدف ما آن بود که بدانیم دستگاه‌های آموزش راه رفتن در ترکیب با فیزیوتراپی در مقایسه با عدم استفاده از چنین دستگاه‌هایی، چه کمکی به افراد در بهبود وضعیت راه رفتن خود پس‌از وقوع سکته مغزی می‌کنند.

ما چه‌کاری را انجام دادیم؟

به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختیم که استفاده از دستگاه‌های آموزشی راه رفتن را برای کمک به افراد برای یادگیری راه رفتن پس‌از وقوع سکته مغزی بررسی کردند. ما علاقه‌مند بودیم که بدانیم :

• چند بیمار توانستند بدون کمک راه بروند؛

• سرعت راه رفتن بیماران چقدر بود؛

• چه مسافتی را توانستند در عرض 6 دقیقه طی کنند؛

• چند نفر از مطالعه خارج شدند؛ و

• چند نفر جان خود را از دست دادند.

ما به دنبال مطالعاتی بودیم که در آن‌ها افراد به صورت تصادفی به گروه‌های درمانی اختصاص یافتند. این نوع مطالعه معمولا معتبرترین شواهد را در مورد تاثیرات یک نوع درمان ارائه می‌دهد.

ما به چه نتایجی رسیدیم؟

ما 101 مطالعه را با حضور 4224 بزرگسال (میانگین سنی 47 تا 76 سال) شناسایی کردیم که دچار سکته مغزی شده و در حال یادگیری برای دوباره راه رفتن بودند. تاثیرات انجام فیزیوتراپی به‌‌علاوه دستگاه‌های الکترومکانیکی و روباتیک برای آموزش راه رفتن، با تاثیرات فیزیوتراپی به‌تنهایی یا مراقبت معمول مقایسه شدند. در بیشتر مطالعات، دوره آموزش سه تا چهار هفته به طول انجامید؛ کوتاه‌ترین زمان 10 روز، و بیشترین زمان هشت هفته بود.

در پایان دوره آموزش، استفاده از دستگاه آموزشی راه رفتن به‌‌علاوه فیزیوتراپی، در مقایسه با فیزیوتراپی یا مراقبت معمول:

• احتمالا به افراد بیشتری کمک می‌کند تا بدون کمک راه بروند (51 مطالعه؛ 2148 نفر)؛

• احتمالا متوسط سرعت ​​راه رفتن افراد را افزایش نمی‌دهد (73 مطالعه؛ 3043 نفر)؛

• مسافتی را که افراد می‌توانند در عرض 6 دقیقه پیاده‌روی کنند، افزایش نمی‌دهد (42 مطالعه؛ 1966 نفر)؛ و

• تعداد افرادی که از مطالعه خارج شدند یا تعداد افرادی را که فوت کردند، افزایش یا کاهش نمی‌دهد (مرگ و میر نادر بود) (101 مطالعه؛ 4224 نفر).

به ازای هر نه نفری که با دستگاه به همراه فیزیوتراپی درمان شدند، احتمالا یک نفر بیشتر تا پایان درمان بدون کمک راه می‌رود.

در پایان دوره پیگیری، استفاده از دستگاه آموزش راه رفتن به همراه فیزیوتراپی ممکن است به افراد بیشتری در راه رفتن مستقل کمک نکند، و در مقایسه با فیزیوتراپی یا مراقبت‌های معمول، احتمالا میانگین سرعت راه رفتن افراد یا مسافتی را که افراد می‌توانند طی 6 دقیقه طی کنند، افزایش نمی‌دهد.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟

سطح اطمینان ما به نتایج، پائین تا بالا است. بسیاری از مطالعات کیفیت پائین یا ضعیف با حجم نمونه کوچک داشتند. بنابراین، ممکن است برخی مطالعات مزایای این دستگاه‌ها را بیشتر از آنچه که هستند، نشان داده باشند.

شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟

شواهد تا دسامبر 2023 به‌روز است.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

شواهدی با قطعیت متوسط ​​نشان می‌دهد افرادی که پس‌از سکته مغزی، آموزش راه رفتن با کمک دستگاه‌های الکترومکانیکی را همراه با فیزیوتراپی دریافت می‌کنند، احتمالا بیشتر از افرادی که بدون این دستگاه‌ها آموزش راه رفتن را دریافت می‌کنند، به راه رفتن مستقل دست می‌یابند. ما نتیجه گرفتیم که نه بیمار نیاز به درمان داشتند تا از وابستگی یک نفر در راه رفتن پیشگیری شود.

تحقیقات بیشتر باید شامل کارآزمایی‌های فاز 3 بزرگ و عمل‌گرای قطعی باشند، تا به سوالات خاص درباره موثرترین تعداد دفعات و طول مدت آموزش راه رفتن با کمک دستگاه‌های الکترومکانیکی، هم‌چنین مدت زمان دوام هر مزیت به‌دست آمده از مداخله، پاسخ دهند. کارآزمایی‌های آینده باید زمان پس‌از بروز سکته مغزی را در طراحی کارآزمایی خود در نظر بگیرند.

خلاصه کامل را بخوانید...
اهداف: 

اهداف اولیه

• تعیین اینکه آموزش راه رفتن با کمک دستگاه‌های الکترومکانیکی و رباتیک در مقابل فیزیوتراپی (یا مراقبت‌های معمول)، راه رفتن را در بزرگسالان پس‌از سکته مغزی بهبود می‌بخشد یا خیر.

اهداف ثانویه

• تعیین اینکه آموزش راه رفتن با کمک دستگاه‌های الکترومکانیکی و رباتیک در مقایسه با فیزیوتراپی (یا مراقبت‌های معمول) پس‌از سکته مغزی، سرعت راه رفتن، ظرفیت راه رفتن، قابلیت پذیرش مداخله، و مرگ‌ومیر ناشی از هر علتی را تا پایان مرحله مداخله بهبود می‌بخشد یا خیر.

روش‌های جست‌وجو: 

به جست‌وجو در CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase و هفت بانک اطلاعاتی دیگر پرداختیم. خلاصه‌مقالات کنفرانس‌های مرتبط را به‌‌صورت دستی جست‌وجو کرده، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها و تحقیقات را بررسی کرده، فهرست منابع را کنترل کرده، و برای شناسایی کارآزمایی‌های منتشرشده، منتشرنشده، و در حال انجام بیشتر با نویسندگان تماس گرفتیم. تاریخ آخرین جست‌وجو دسامبر 2023 بود.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information