ما 19 مطالعه را شناسایی کردیم که 13216 شرکت‌کننده را وارد کرده بودند (ما چهار مطالعه جدید را در این به‌روزرسانی دوم وارد کردیم). شانزده مورد از 19 مطالعه واجد شرایط برای سنتز کمّی (quantitative synthesis) بودند. اگرچه مطالعات از نظر شرایط انجام (با راهبری پزشک عمومی (GP)، با راهبری پرستار، یا با راهبری جراح) و «شدت» پیگیری متفاوت بودند، ناهمگونی بسیار کمی در نتایج دیده شد.

بقای کلی: ما دریافتیم که پیگیری فشرده موجب تفاوت کم یا عدم تفاوت می‌شود (نسبت خطر (HR): 0.91؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.80 تا 1.04: I² = 18%؛ شواهد با کیفیت بالا). 1453 مورد مرگ میان 12528 شرکت‌کننده در 15 مطالعه وجود داشت. در شرایط مطلق، متوسط تاثیر پیگیری فشرده بر بقای کلی، 24 مورد مرگ کمتر در هر 1000 بیمار بود، اما تاثیر واقعی می‌تواند بین 60 مورد کمتر تا 9 مورد بیشتر در هر 1000 بیمار باشد.

بقای خاص سرطان کولورکتال: ما متوجه شدیم که پیگیری فشرده احتمالا تفاوت اندک یا عدم تفاوت ایجاد می‌کند (HR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.81 تا 1.07: I² = 0%؛ شواهد با کیفیت متوسط). 925 مورد مرگ ناشی از سرطان کولورکتال میان 11771 شرکت‌کننده وارد شده در 11 مطالعه رخ داد. در شرایط مطلق، متوسط تاثیر پیگیری فشرده بر بقای خاص سرطان کولورکتال، 15 مورد مرگ‌ومیر کمتر بقای خاص سرطان کولورکتال در هر 1000 بیمار بود، اما تاثیر واقعی می‌تواند بین 47 مورد کمتر تا 12 مورد بیشتر در هر 1000 بیمار باشد.

بقای بدون عود: ما متوجه شدیم که پیگیری فشرده احتمالا تفاوت اندک یا عدم تفاوت ایجاد می‌کند (HR: 1.05؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.21؛ I² = 41%؛ شواهد با کیفیت بالا). میان 8047 شرکت کننده در 16 مطالعه، 2254 مورد عود وجود داشت. متوسط تاثیر پیگیری فشرده بر بقای بدون عود، 17 مورد عود بیشتر در هر 1000 بیمار بود، اما تاثیر واقعی می‌تواند بین 30 مورد کمتر تا 66 مورد بیشتر در هر 1000 بیمار باشد.

عمل جراحی نجات به قصد درمان علاج‌بخش: این مورد، بیشتر با پیگیری فشرده رخ داد (خطر نسبی (RR): 1.98؛ 95% CI؛ 1.53 تا 2.56؛ I² = 31%؛ شواهد با کیفیت بالا). 457 اپیزود از عمل جراحی نجات در 5157 شرکت‌کننده وارد شده در 13 مطالعه دیده شد. در شرایط مطلق، تاثیر پیگیری فشرده بر عمل جراحی نجات، عبارت بود از 60 اپیزود بیشتر از جراحی نجات در هر 1000 بیمار، اما تاثیر واقعی می‌تواند بین 33 تا 96 اپیزود بیشتر در هر 1000 بیمار باشد.

فواصل عودها (علامت‌دار): این مورد با پیگیری فشرده، کمتر گزارش شد (RR: 0.59؛ 95% CI؛ 0.41 تا 0.6؛ I² = 66%؛ شواهد با کیفیت متوسط). 367 مورد فواصل عودها در 3933 شرکت‌کننده وارد شده در 7 مطالعه گزارش شد. پیگیری فشرده با فواصل عودهای کمتری همراه بود (52 مورد کمتر در هر 1000 بیمار)؛ اثر واقعی بین 18 و 75 مورد کمتر در هر 1000 بیمار بود.

پیگیری فشرده احتمالا باعث تفاوت اندک یا هیچ تفاوتی در کیفیت زندگی، اضطراب، یا افسردگی می‌شود (گزارش شده در 7 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط). داده‌ها در فرمی در دسترس نبودند که اجازه تجزیه‌و‌تحلیل را بدهند.

پیگیری فشرده ممکن است عوارض (سوراخ‌شدگی یا خونریزی) کولونوسکوپی‌ها را افزایش دهد (OR: 7.30؛ 95% CI؛ 0.75 تا 70.69؛ 1 مطالعه؛ 326شرکت‌کننده؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین). دو مطالعه هفت عارضه کولونوسکوپی را در 2292 مورد کولونوسکوپی گزارش کردند، سه مورد سوراخ‌شدگی و چهار مورد خونریزی که نیاز به ترانسفیوژن پیدا کردند. ما نمی‌توانستیم داده‌ها را ترکیب کنیم، زیرا در یک مطالعه توسط بازوی مطالعه گزارش نشدند.

داده‌های محدود در مورد هزینه‌ها نشان می‌دهند که هزینه‌های پیگیری فشرده‌تر ممکن است در مقایسه با پیگیری کمتر فشرده، افزایش یابد (شواهد با کیفیت پایین). داده‌ها در فرمی در دسترس نبودند که اجازه تجزیه‌و‌تحلیل را بدهند.