ข้ามไปยังเนื้อหาหลัก

ยาและวิธีการอื่นสำหรับการชักนำให้เจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอก

ประเด็นปัญหาคืออะไร?

การชักนำให้เจ็บครรภ์คลอด(การเจ็บครรภ์ที่ถูกทำให้เกิดขึ้น)บ่อยครั้งมีความจำเป็นเพราะเหตุผลทางการแพทย์ เช่นสตรีตั้งครรภ์เกินกำหนด สามารถใช้วิธีการชักนำแบบต่างๆ เช่น ยา (prostaglandins E2, misoprostol หรือ isosobide mononitrate) หรือการเจาะถุงน้ำและคร่ำ การชักนำการคลอดมักทำในโรงพยาบาล บางวิธีอาจจะเหมาะสำหรับใช้แบบผู้ป่วยนอก และอนุญาตให้กลับบ้านเพื่อรอดูความก้าวหน้าของการคลอด เราตรวจสอบความเป็นไปได้ ประสิทธิผลและความปลอดภัย ของการชักนำการคลอดแบบผู้ป่วยนอกรวมทั้งความพึงพอใจของสตรีและค่าใช้จ่ายสำหรับการรักษาพยาบาล

ทำไมเรื่องนี้จึงมีความสำคัญ

สตรีตั้งครรภ์ที่ครบกำหนดสามารถได้รับการประเมินในโรงพยาบาลแบบผู้ป่วยนอก ให้การชักนำ ตามด้วยการเฝ้าติดตามระยะสั้นและให้กลับบ้าน อีกทางเลือกหนึ่งคือ ให้ยาหรือวิธีการชักนำอื่นไปทำที่บ้าน สตรีอาจจะมีความพึงพอใจมากกว่าที่จะรอการเริ่มเจ็บครรภ์อยู่ที่บ้าน และค่าการดูแลแบบผู้ป่วยนอกอาจจะน้อยกว่า

เราพบหลักฐานอะไร?

การทบทวนนี้เป็นการ update ซึ่งรวบการศึกษาใหม่ 6 ฉบับ มีการวิจัยเชิงทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มเปรียบเทียบ 34 ฉบับ ในสตรี 5003 คน หลักฐานงานวิจัยที่พบถึงเดือนพฤศจิกายน 2016 สตรีดังกล่าวมีสุขภาพดีและมีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนตำ่ สตรีดังกล่าวได้รับการชักนำการคลอด ยาหลอกหรือไม่ได้รับการรักษาอะไร มีข้อมูลจำกัดสำหรับผลลัพท์ที่สนใจ ความเสี่ยงต่ออคติโดยทั่วไปตำ่หรือไม่ชัดเจน คุณภาพของหลักฐานอยู่ในเกณฑ์ตำ่ และมีส่วนน้อยที่อยู่ในเกณฑ์ปานกลาง

สตรีตั้งครรภ์ครบกำหนดที่ได้รับการชักนำให้เจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกมีโอกาสที่จะต้องการการชักนำเพิ่มเติมน้อยกว่าสตรีที่ได้รับยาหลอกหรือไม่ได้รับการรักษา ยา PGE2 ทางช่องคลอด mifepristone และ misoprostol ดูว่าจะได้ผล ไม่มีรายงานความแตกต่างที่ชัดเจนของการเกิดการบีบรัดตัวของมดลูกมากเกินไป การผ่าคลอด และความต้องการการดูแลทารกอย่าง intensive

มีสตรีน้อยเกินไปที่จะประเมินความแตกต่างของผลลัพท์ที่พบน้อย เช่น การตายของทารกหรือการเจ็บป่วยที่รุนแรงของแม่หรือเด็ก ไม่มีรายงานการกลับมาโรงพยาบาลแบบฉุกเฉิน ยาบางอย่างมีอาการข้างเคียง (เช่นปวดศีรษะ) โดนรวมมีข้อมูลน้อยเกี่ยวกับค่าใช้จ่าย

สิ่งนี้หมายความว่าอะไร

สำหรับสตรีตั้งครรภ์ครบกำหนดที่มีภาวะเสี่ยงต่ำ การขักนำการเจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกและสามารถให้สตรีกลับไปรอการเจ็บครรภ์ที่บ้านมีความเป็นไปได้ การขักนำการเจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกอาจลดทั้งการใช้ยาเพิ่มเติมและระยะเวลาจากการรักษาถึงการคลอด ไม่เพิ่มการที่จะต้องใช้การรักษาพยาบาลอื่นในระหว่างการคลอด อย่างไรก็ดี มีข้อมูลไม่เพียงพอที่จะบอกได้ชัดเจนว่าการขักนำการเจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกปลอดภัย การวิจัยในอนาคตควรมุ่งไปที่จะตอบว่าวิธีการไหนที่สตรีพอใจและมีประสิทธิผลสูงและปลอดภัย

บทนำ

การขักนำการเจ็บครรภ์คลอดทำด้วยข้อบ่งชี้หลากหลายและใช้วิธีการแบบต่างๆ สำหรับสตรีที่มีความเสี่ยงต่อการเกิดภาวะแทรกซ้อนต่ำ วิธีการการขักนำการเจ็บครรภ์คลอดหรือทำให้ปากมดลูกมีความพร้อมมากขึ้นอาจจะมีความเหมาะสมที่จะทำแบบผู้ป่วยนอก

วัตถุประสงค์

เพื่อตรวจสอบการใช้ยาหรือวิธีการอื่นเพื่อชักนำให้เกิดการเจ็บครรภ์คลอดหรือทำให้ปากมดลูกพร้อมมากขึ้นโดยทำแบบผู้ป่วยนอกในเรื่องของประสิทธิผล ความพึงพอใจของมารดา ค่าใช้จ่าย และความปลอดภัยถ้ามีข้อมูล

วิธีการสืบค้น

เราได้สืบค้นฐานข้อมูลของ Cochrane Pregnancy and Childbirth Group (30 ์November 2016) และสืบค้นจากรายการเอกสารอ้างอิงของรายงานการศึกษาที่ค้นได้

เกณฑ์การคัดเลือก

เรารวบรวมนำเข้า RCTs ที่ประเมินการทำให้ปากมดลูกพร้อมมากขึ้นหรือการชักนำให้เกิดการเจ็บครรภ์คลอดโดยทำแบบผู้ป่วยนอกโดยใช้ยาหรือวิธีการอื่น Cluster trials ก็สามารถรวบรวมนำเข้าได้

การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล

ผู้วิจัยสองคนประเมินการศึกษาเพื่อนำเข้ามาทบทวน ตรวจสอบอคติและประเมินคุณภาพอย่างอิสระต่อกัน คัดลอกและตรวจสอบความถูกต้องของข้อมูลที่รวบรวมมได้ เราประเมินคุณภาพของหลักฐานโดยวิธีการของ GRADE

ผลการวิจัย

การทบทวนวรรณกรรมฉบับ update นี้รวบรวมนำเข้างานวิจัย 34 ฉบับ มีวิธีการชักนำการเจ็บครรภ์คลอด 11 วิธี มีสตรีเข้าร่วมโครงการ 5003 คน โดยที่สตรีได้รับการรักษาที่บ้านหรือส่งกลับบ้านหลังได้รับการรักษาและการเฝ้าระวังเบื้องต้นในโรงพยาบาล

มีการศึกษา prostaglandins E2 (PGE2)ใส่ในช่องคลอดและภายในปากมดลูก misoprostolทางช่องคลอดหรือกิน isosorbide mononitrate, mifepristone, oestrogen การเจาะถุงน้ำคร่ำ การฝังเข็มเปรียบเทียบกับยาหลอก ไม่ได้รับการรักษาหรือการดูแลปกติ การวัจัยโดยทั่วไปรวบรวมสตรีสุขภาพดีและตั้งครรภ์ครบกำหนด ความเสี่ยงต่อการเกิดอคติส่วนใหญ่ต่ำหรือไม่ชัด อย่างไรก็ตามในการวิจัย 16 เรื่องข้อมูลเกี่ยวกับ blinding ไม่ชัดหรือไม่ได้ทำ โดยทั่วไปข้อมูลสำหรับผลลัพท์หลักและผลลัพท์เพิ่มเติมมีจำกัด คุณภาพของหลักฐานอยู่ในระดับปานกลาง

1. PGE2 ทางช่องคลอดเปรียบเทียบกับการดูแลแบบเฝ้าระวังหรือยาหลอก(การศึกษา 5 เรื่อง)

สตรีที่ได้รับ PGE2ทางช่องคลอดต้องการวิธีการชักนำเพ่ิ่มเติมน้อยกว่าเพื่อให้มีการเจ็บครรภ์ อย่างไรก็ตามช่วงเชื่อมั่นกว้าง(Risk ratio (RR) 0.52, 95%confidence interval (CI) 0.27 to 0.99; สตรี 150 คน; 2 trials ไม่พบความแตกต่างระหวา่งกลุ่มที่ชัดเจนใน uterine hyperstimulation (ทั้งมีและไม่มีการเปลี่ยนแปลงในอัตราการเต้นของหัวใจทารก) (RR 3.76, 95% CI 0.64 to 22.24; สตรี 244 คน; การศึกษา 4 เรื่อง; low-quality evidence), caesarean section (RR 0.80, 95% CI 0.49 to 1.31; สตรี 288 คน; การศึกษา 4 เรื่องlow-quality evidence), or admission to a neonatal intensive care unit (NICU) (RR 0.32, 95% CI 0.10 to 1.03; 230 infants; 3 studies; low-quality evidence).

ไม่มีข้อมูลการคลอดทางช่องคลอดภายใน 24, 48 หรือ 72 ชั่วโมง ระยะเวลาการอยู่โรงพยาบาล การใช้บริการฉุกเฉิน ความพึงพอใจของมารดาและผู้ให้บริการ ไม่มีรายงานการเจ็บป่วยรุนแรงหรือการตายของทั้งมารดาและทารก

2. PGE2 ทางปากมดลูกเปรียบเทียบกับการดูแลแบบเฝ้าระวังหรือยาหลอก(การศึกษา 7 เรื่อง)

ไม่พบความแตกต่างระหวา่งสตรีที่ได้รับPGE2 ทางปากมดลูกกับที่ไม่ได้รับหรือได้รับยาหลอกในความต้องการการชักนำเพิ่มเติม(RR 0.98, 95% CI 0.74 to 1.32; สตรี 445 คน; การศึกษา 3 เรื่อง), การคลอดทางช่องคลอดไม่เกิดขึ้นภายใน 48 ถึง 72 hours (RR 0.83, 95% CI 0.68 to 1.02; สตรี 43 คน; การศึกษา 1 เรื่อง; low-quality evidence), uterine hyperstimulation (with FHR changes) (RR 2.66, 95% CI 0.63 to 11.25; สตรี 488 คน; การศึกษา 4 เรื่อง; low-quality evidence), caesarean section (RR 0.90, 95% CI 0.72 to 1.12; สตรี 674 คน; การศึกษา 7 เรื่อง; 3moderate-quality evidence), or babies admitted to NICU (RR 1.61, 95% CI 0.43 to 6.05; ทารก 215 คน; การศึกษา 3 เรื่อง; low-quality evidence). ไม่มีรายงานมดลูกแตกทั้งในกลุ่ม PGE2 หรือยาหลอก

ไม่มีข้อมูลการคลอดทางช่องคลอดภายใน 24 ชั่วโมง ระยะเวลาการอยู่โรงพยาบาล การใช้บริการฉุกเฉิน ความพึงพอใจของมารดาและผู้ให้บริการ ไม่มีรายงานการเจ็บป่วยรุนแรงหรือการตายของทั้งมารดาและทารก

3. misoprostol ทางช่องคลอดเปรียบเทียบกับยาหลอก (การศึกษา 4 เรื่อง)

การศึกษาเล็กๆหนึ่งเรื่องรายงาน perinatal death rate ไม่พบความแตกต่างระหวา่งกลุ่มที่ชัดเจน ไม่มีการตายในกลุ่มที่ได้รับยาเปรียบเทียบกับ stillbirth หนึ่งราย(ไม่รายงานสาเหตุ)ในกลุ่มเปรียบเทียบ (RR 0.34, 95% CI 0.01 to 8.14; ทารก 77 คน; การศึกษา1 เรื่อง; low-quality evidence).

ไม่พบความแตกต่างระหวา่งกลุ่มที่ชัดเจนในอัตราการเกิด uterine hyperstimulation with FHR changes (RR 1.97, 95% CI 0.43 to 9.00; สตรี 265 คน; การศึกษา 3 เรื่อง; low-quality evidence1), caesarean section (RR 0.94, 95% CI 0.61 to 1.46; สตรี 325 คน; การศึกษา 4 เรื่อง; low-quality evidence), and ทารก admitted to NICU (RR 0.89, 95% CI 0.54 to 1.47; ทารก 325 คน; การศึกษา 4 เรื่อง; low-quality evidence).

ไม่มีข้อมูลการคลอดทางช่องคลอดไม่สำเร็จภายใน 24, 48 หรือ 72 ชั่วโมง ความต้องการวิธีการชักนำเพิ่มเติม ระยะเวลาการอยู่โรงพยาบาล การใช้บริการฉุกเฉิน ความพึงพอใจของมารดาและผู้ให้บริการ การเจ็บป่วยรุนแรงหรือการตายของทั้งมารดาและทารก

ไม่พบความแตกต่างที่สำคัญในการเปรียบเทียบอื่น การศึกษาขนาดเล็กเรื่องหนึ่งพบว่าสตรีที่ได้ misoprostol แบบกินมีโอกาสคลอดบุตรภายใน 24 ชั่วโมงมากกว่า(RR 0.65, 95% CI 0.48 to 0.86; สตรี 87 คน; การศึกษา1 เรื่อง) และมีโอกาสน้อยกว่าที่จะต้องการวิธีการชักนำเพิ่มเติม (RR 0.60, 95% CI 0.37 to 0.97; สตรี 127 คน; การศึกษา 2 เรื่อง). สตรีที่ได้รับ mifepristol มีโอกาสน้อยกว่าที่จะต้องการวิธีการชักนำเพิ่มเติม (average RR 0.59, 95% CI 0.37 to 0.95; สตรี 311 คน; การศึกษา 4 เรื่อง; I² = 74%); อย่างไรก็ตามควรพิจารณาผลนี้ด้วยความระมัดระวังเนื่องจากมี high heterogeneity. มีการศึกษา acupunture และ การเจาะถุงน้ำคร่ำแบบผู้ป่วยนอกอย่างละหนึ่งเรื่อง แต่มีรายงานผลลัพท์จำนวนน้อย

ข้อสรุปของผู้วิจัย

การชักนำให้เกิดการเจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกมีความเป็นไปได้และภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญเกิดน้อย อย่างไรก็ตามโดยทั่วไปมีข้อมูลไม่เพียงพอที่จะเห็นความแตกต่าง ไม่มีหลักฐานสำคัญที่แสดงว่าการชักนำให้เจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกมีผลกระทบ(ทั้งด้านบวกและลบ)ต่อสุขภาพของมารดาและทารก มีหลักฐานบางส่วนที่แสดงว่าการชักนำให้เกิดการเจ็บครรภ์คลอดแบบผู้ป่วยนอกเมื่อเปรียบเทียบกับยาหลอกหรือไม่ได้รับการรักษาลดความต้องการการชักนำให้เกิดการเจ็บครรภ์คลอดเพิ่มเติมและลดระยะเวลาระหว่างการให้การรักษาและการคลอด

เราไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะบอกว่าสตรีชอบวิธีชักนำให้เจ็บครรภ์คลอดแบบไหน วิธีไหนมีประสิทธิผลและความปลอดภัยสูงสุดสำหรับการใช้แบบผู้ป่วยนอกหรือเรื่อง cost effectiveness ควรมีการศึกษาเพิ่มเติมเปรียบเทียบวิธีการแบบผู้ป่วยนอกที่สตรีชอบแบบตัวต่อตัว ส่นหนึ่งของงานดังกล่าว ควรปรึกษาสตรีว่าชอบการดูแลรักษาแบบไหน

บันทึกการแปล

CD007701.pub3 ผู้แปล ศ.นพ. ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น วันที่ 20 มกราคม 2561

Citation
Vogel JP, Osoti AO, Kelly AJ, Livio S, Norman JE, Alfirevic Z. Pharmacological and mechanical interventions for labour induction in outpatient settings. Cochrane Database of Systematic Reviews 2017, Issue 9. Art. No.: CD007701. DOI: 10.1002/14651858.CD007701.pub3.