คำถามของการทบทวนวรรณกรรม

สามารถนำสัตว์ที่มีชีวิตในชุดการบำบัดผู้มีภาวะสมองเสื่อมได้หรือไม่

ความเป็นมา

ภาวะสมองเสื่อมเป็นภาวะที่พบบ่อยมากขึ้นทั่วโลก ผู้มีภาวะสมองเสื่อมจะมีการสูญเสียความสามารถในการคิด จดจำและสื่อสาร ในการจัดการกิจกรรมประจำวันของตนเองและการอยู่ร่วมกับคนอื่น ผู้มีภาวะสมองเสื่อมหลายคนยังพัฒนาไปเป็นภาวะซึมเศร้าและปัญหาที่เกี่ยวข้อง ในปัจจุบันยังไม่มีการรักษาที่ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าสามารถรักษาโรค หรือไม่ให้อาการเลวลง อย่างไรก็ตามการรักษามีเป้าหมายส่งเสริมให้ผู้มีภาวะสมองเสื่อมและผู้ดูแลมีความเป็นอยู่ที่ดี การใช้สัตว์เลี้ยงเพื่อบำบัดอาการสมองเสื่อม (Animal-assisted therapy; AAT) เป็นวิธีหนึ่งที่ได้รับการศึกษา เป็นที่เชื่อกันว่าสัตว์สามารถช่วยเหลือผู้ที่เป็นโรคสมองเสื่อมได้ ด้วยความเป็นมิตรและให้มีกิจกรรมประจำวัน อาจนำไปสู่การพัฒนาสุขภาพกาย สุขภาพจิตรวมถึงอารมณ์ที่ดีขึ้นและพฤติกรรมที่มีปัญหาน้อยลง

ช่วงเวลาที่สืบค้น

เราค้นหาฐานข้อมูลทางการแพทย์ถึงเดือนกันยายน 2019

ลักษณะสำคัญของการศึกษาที่ได้รวบรวม

เรารวบรวม randomised controlled trials เก้าเรื่อง (การศึกษาทางคลินิกที่สุ่มเข้ากลุ่มทดลอง หนึ่งในสอง กลุ่มการรักษาหรือมากกว่า) ผู้เข้าร่วม 305 คน เปรียบเทียบกลุ่ม AAT กับกลุ่มควบคุม (การดูแลตามปกติหรือการรักษาทางเลือก) การศึกษาทุกชิ้นเกิดขึ้นในยุโรปหรือสหรัฐอเมริกา การศึกษาเจ็ดเรื่องเปรียบเทียบ AAT กับการดูแลปกติหรือกิจกรรมอื่นที่ไม่ใช้สัตว์ การศึกษาสองเรื่อง เปรียบเทียบ AAT (ใช้สัตว์ที่มีชีวิต) กับกลุ่มใช้สัตว์ที่เป็นหุ่นยนต์ การศึกษาหนึ่งเรื่อง เปรียบเทียบ AAT กับการใช้ของเล่นนุ่ม ๆ รูปแมว มีบางอย่างของการศึกษาซึ่งอาจมีผลลำเอียง ผู้เข้าร่วมศึกษาและเจ้าหน้าที่ดูแลรู้ว่าผู้เข้าร่วมการศึกษาได้รับอะไรบ้างและอาจส่งผลกระทบต่อผลการศึกษา นอกจากนี้ยังไม่ชัดเจนว่าการสุ่มได้ทำอย่างดีที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว

แหล่งทุน

การศึกษาที่ได้รับทุนจากแหล่งต่าง ๆ รวมถึงการขอทุนวิจัย (การศึกษาสี่เรื่อง) บริจาคส่วนบุคคล (การศึกษาหนึ่งเรื่อง) และการสนับสนุนจากสถาบันที่ส่งเสริม AAT (การศึกษาสองเรื่อง) การศึกษาสองเรื่องไม่ได้รายงานถึงแหล่งทุน

ผลการศึกษาที่สำคัญ

เราพบหลักฐานจากการศึกษาสองเรื่อง ผู้เข้าร่วม 83 คน ว่าผู้มีภาวะสมองเสื่อมที่มี AAT อาจมีภาวะซึมเศร้าน้อยลงในตอนท้ายของการรักษากว่าคนที่มีการดูแลมาตรฐานหรือได้รับการทดลองอื่น ๆ ที่ไม่เกี่ยวข้องกับสัตว์ นอกจากนี้เรายังพบหลักฐานจากการศึกษาสามเรื่อง ผู้เข้าร่วม 164 คน ว่าผู้ได้รับ AAT ไม่มีความแตกต่างที่ชัดเจนในคุณภาพชีวิตของพวกเขาเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม อย่างไรก็ตามเราไม่พบหลักฐานถึงผลต่อหน้าที่ทางสังคม (ปฏิสัมพันธ์กับสภาพแวดล้อมและครอบครัวของเขา) พฤติกรรมด้านกิจกรรมการดำเนินชีวิตประจำวัน, ความสามารถในการดูแลตนเองหรือความสมดุล การศึกษาสองเรื่อง ผู้เข่าร่วม 156 คน ยังไม่มีความชัดเจนว่า AAT แตกต่างจากการใช้หุ่นยนต์สัตว์ (ด้านหน้าที่ทางสังคม, พฤติกรรมและคุณภาพชีวิต) หรือในการศึกษาหนึ่งเรื่อง ผู้เข้าร่วม 64 คน การใช้ของเล่นนุ่ม ๆ รูปแมว (ด้านหน้าที่เชิงสังคม) ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับอันตรายจากการรักษาในผู้เข้าร่วมและไม่มีรายงานเกี่ยวกับผลต่อสัตว์ในทุกการศึกษา

ความน่าเชื่อถือของหลักฐาน

เราศึกษาปัจจัยหลายอย่างที่เห็นว่าอาจเป็นประเด็นที่สนใจ จากการทบทวนพบว่ามีสองปัจจัยหลักที่ลดความน่าเชื่อถือ ประการแรก สำหรับผลลัพธ์ทั้งหมดที่ศึกษามีผู้เข้าร่วมน้อย ประการที่สอง เราเห็นว่าอาจมีความลำเอียงจากการออกแบบหรือดำเนินการการศึกษา ความเชื่อมั่นของเราก็ลดลงด้วยจากผลที่ไม่สอดคล้องกันระหว่างการศึกษา โดยรวม ความเชื่อมั่นอยู่ระหว่างต่ำมากถึงปานกลาง

บทสรุป

AAT อาจลดอาการซึมเศร้าได้เล็กน้อย ยังไม่มีข้อสรุปว่า AAT เป็นประโยชน์หรือปลอดภัยสำหรับผู้ที่มีภาวะสมองเสื่อม การศึกษาขนาดเล็กและมีความหลากหลายของผลลัพธ์และผลการวัดที่เป็นปัญหาที่สำคัญ เราแนะนำเพิ่มเติมสำหรับการศึกษาที่ดีในอนาคต โดยรวบรวมของผลที่สำคัญ เช่น อารมณ์และการอยู่ในสังคมที่ดี, คุณภาพชีวิต, ผลข้างเคียง, และผลลัพธ์จากสัตว์