Pytanie badawcze

Dokonaliśmy przeglądu danych naukowych dotyczących wpływu współżycia w określonym czasie (z wykorzystaniem przewidywania owulacji) w porównaniu ze współżyciem bez przewidywania owulacji u par próbujących zajść w ciążę.

Wprowadzenie

Wiele par ma trudności z zajściem w ciążę i obawia się o swoją płodność. W każdym cyklu kobieta jest płodna od około 5 dni przed owulacją (uwolnieniem komórki jajowej) do kilku godzin po owulacji, ze względu na ograniczony czas życia plemników i komórki jajowej. Zidentyfikowanie tego płodnego okresu w cyklu miesiączkowym kobiety w celu określenia czasu odbycia stosunku może poprawić wskaźniki poczęcia (ciąży). Może to ograniczyć terapię i koszty zaawansowanego leczenia niepłodności, ale może również wywoływać czynniki niepożądane, np. stres. Okres płodny można zidentyfikować za pomocą różnych metod, w tym testów owulacyjnych z moczu (urządzenia, które mogą wykrywać zmiany w stężeniu hormonów uwalnianych do moczu, wskazując, kiedy nastąpi owulacja). Również za pomocą metod opartych na świadomości płodności (FABM) (w tym śledzenie kalendarza, monitorowanie zmian w śluzie szyjki macicy i temperaturze ciała) lub identyfikacja momentu uwolnienia komórki jajowej przy użyciu ultradźwięków. Niniejszy przegląd miał na celu ocenę korzyści i szkód związanych ze współżyciem w określonym czasie w odniesieniu do ciąży, żywych urodzeń, negatywnych skutków i jakości życia u par próbujących zajść w ciążę.

Charakterystyka badań

Znaleźliśmy 7 badań z randomizacją (RCT; rodzaj badania, w którym uczestnicy są losowo przydzielani do jednej z 2 lub więcej grup leczenia), w których porównywano odbycie stosunku płciowego w określonym czasie ze stosunkiem płciowym bez przewidywania owulacji u 2464 kobiet lub par próbujących zajść w ciążę. Dane są aktualne do stycznia 2023 r.

Główne wyniki

W tej aktualizacji dodaliśmy 3 nowe badania. Nowo uwzględnione badania wzmocniły naszą pewność, co do wpływu stosowania testów owulacyjnych zajście w ciążę par, które starały się o potomstwo.

Doszliśmy do wniosku, że odbycie stosunku płciowego w okresie płodnym zidentyfikowanym za pomocą testu owulacyjnego z moczu prawdopodobnie zwiększyło szanse na ciążę i żywe urodzenie u kobiet poniżej 40 roku życia starających się o dziecko przez <12 miesięcy, w porównaniu z odbyciem stosunku płciowego bez przewidywania owulacji. Wyniki sugerują, że jeśli szansa na ciążę po stosunku płciowym bez użycia testów owulacyjnych z moczu wynosi 18%, to szansa na ciążę po stosunku płciowym z wykrywaniem owulacji z moczu wynosiłaby od 20% do 28%. Co więcej, jeśli szansa na żywe urodzenie bez przewidywania owulacji z moczu wynosi 16%, szansa na żywe urodzenie z przewidywaniem owulacji z moczu wynosi od 16% do 28%. Z uwagi na fakt, że wiele badań było finansowanych przez producentów testów owulacyjnych z moczu, ich wyniki należy interpretować z ostrożnością. Nie ma wystarczających danych naukowych, aby stwierdzić czy odbycie stosunku płciowego w określonym czasie wpływa na wskaźnik ciąż klinicznych (potwierdzonych w USG), częstość występowania działań niepożądane (takich jak stres) oraz na jakość życia. Ze względu na ograniczone dane, nie jesteśmy pewni wpływu FABM w ustalonym terminie, na przebieg ciąży, ryzyko działań niepożądanych i jakość życia, w porównaniu ze stosunkiem bez przewidywania owulacji.

Wiarygodność danych naukowych

Ogólna wiarygodność danych naukowych wahała się od umiarkowanej do bardzo niskiej. Niezbędne są dodatkowe badania w tej dziedzinie. Głównymi ograniczeniami danych naukowych była niewielka liczba uwzględnionych badań, małe rozmiary badań i możliwość wystąpienia błędu systematycznego, biorąc pod uwagę, że wiele badań było finansowanych przez producenta urządzenia do przewidywania owulacji. W rezultacie wyniki należy interpretować z ostrożnością, a przyszłe badania mogą zmienić nasze wnioski.