Pytanie badawcze
Jakie dostępne są dane naukowe dotyczące stosowania różnych środków chemicznych do wybielania zębów w domu?

Wprowadzenie
Obecnie rośnie potrzeba na posiadanie bielszych zębów. Domowe produkty do wybielania zębów stały się popularne i są zalecane przez dentystę lub kupowane bez recepty. Dostępnych jest wiele produktów wybielających, w tym: nadtlenek wodoru, nadtlenek mocznika, nadwęglan sodu, heksametafosforan sodu, tripolifosforan sodu i nadtlenek wapnia. Środki te są aplikowane w różnych stężeniach i różny sposób (żel na szynie, paski, żel malowany na zębach, guma do żucia i płyn do płukania jamy ustnej). Różna jest też liczba zabiegów oraz czas stosowania poszczególnych preparatów.

Charakterystyka badań
Badacze z grupy Cochrane Oral Health przeprowadzili przegląd opublikowanych badań. Wyniki są aktualne do 12 czerwca 2018 r. Uwzględniliśmy 71 badań obejmujących 3780 osób dorosłych, które stosowały wybielanie zębów za pomocą różnych środków wybielających, z różnymi metodami aplikacji oraz różnym czasem aplikacji i całej kuracji wybielającej. W 26 badaniach porównywano środek wybielający z placebo, a w 51 badaniach różne środki wybielające ze sobą.

Kluczowe wyniki

W krótkim okresie czasu (od 2 tygodni do 6 miesięcy) środki wybielające w porównaniu z placebo wybielają zęby, jednak wiarygodność danych naukowych jest niska lub bardzo niska.

Obecnie dostępne dane naukowe są niewystarczające, aby wyciągnąć wiarygodne wnioski dotyczące wyższości domowych zestawów wybielających lub jakiejkolwiek konkretnej metody aplikacji, stężenia, czasu aplikacji lub czasu stosowania.

Najczęstszymi działaniami niepożądanymi były nadwrażliwość zębów i podrażnienie dziąseł, które zgłaszano przy stosowaniu większych stężeń substancji czynnych, jednak były one łagodne i przemijające.

Należy przeprowadzić dobrze zaplanowane badania z randomizacją, standaryzując metody aplikacji, stężenia, czasu aplikacji i czasu trwania kuracji.

Wiarygodność danych naukowych
Ogólna wiarygodność danych naukowych była niska lub bardzo niska dla wszystkich porównań. Wynika to z faktu, że większość porównań oceniano w pojedynczych badaniach z małą liczbą uczestników i małą częstością zdarzeń. W większości badań nie wiedzieliśmy jakie było ryzyko wystąpienia błędu systematycznego.