Dostępne są pewne dane sugerujące, że interwencje społeczne obejmujące wiele działań są skuteczne w wywieraniu wpływu na zachowanie palaczy i zapobieganiu rozpoczęciu palenia przez młode osoby. Interwencje te wykorzystują skoordynowane, rozpowszechnione, wieloskładnikowe programy, których celem jest próba wpłynięcia na zachowanie ludzi młodych. Członkowie społeczności są często zaangażowani w określanie i/lub wprowadzanie tych programów. Wśród nich znajduje się edukacja sprzedawców tytoniu w zakresie ograniczeń wieku, programy profilaktyki chorób związanych z paleniem, a także programy oparte o środki masowego przekazu, szkoły i rodziny. Zmiany w zamiarach palenia, wiedzy, podejściu oraz odbiorze palenia na ogół nie wydawały się wpływać na długoterminowe powodzenie programów.