سوال مطالعه مروری
تاثیرات پروسیجری که باعث کاهش جریان خون در پروستات (به نام آمبولیزاسیون شریانی پروستات) در مردان مبتلا به نشانه‌های ناشی از بزرگ شدن پروستات می‌شود، چیست؟
پیشینه
بزرگ شدن پروستات ممکن است مشکلاتی را در ادرار کردن ایجاد کند مانند جریان ضعیف ادرار یا نیاز به دفع مکرر ادرار در طول روز یا در شب. این وضعیت را می‌توان با داروها یا انواع مختلف جراحی درمان کرد. یکی از انواع اصلی جراحی، رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری (transurethral resection of the prostate; TURP) نامیده می‌شود. این روش شامل رفتن به داخل مجرای ادراری از طریق آلت تناسلی مرد و خارج کردن بافت پروستات است. آمبولیزاسیون شریانی پروستات نوع دیگری از درمان است که با توقف جریان خون در قسمت‌هایی از پروستات، عملکرد خود را نشان می‌دهد. ما این مطالعه را برای بررسی چگونگی مقایسه آمبولیزاسیون شریانی پروستات با رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری و سایر پروسیجر‌های مورد استفاده در مردان مبتلا به پروستات بزرگ شده انجام دادیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما هشت مطالعه را پیدا کردیم که آمبولیزاسیون شریانی پروستات را با رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری مقایسه کردند. در شش مورد از هشت مطالعه، که کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده نامیده می‌شوند، شانس تصمیم گرفت که افراد در کدام گروه قرار گیرند. در دو مطالعه دیگر، خود بیماران و پزشکان‌شان در این مورد تصمیم‌گیری کردند. ما همچنین یک مطالعه را وارد کردیم که آمبولیزاسیون شریانی پروستات را با یک پروسیجر ساختگی (بیماران فکر می‌کردند که درمان شده‌اند، اما در واقعیت این کار انجام نشده بود) مقایسه کرد. ما هیچ شواهدی را از مقایسه آمبولیزاسیون شریانی پروستات با دیگر درمان‌ها به جز TURP پیدا نکردیم.
نتایج کلیدی
آمبولیزاسیون شریانی پروستات در مقایسه با رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری
بر اساس دوره پیگیری تا 12 ماه (کوتاه‌مدت)، آمبولیزاسیون شریانی پروستات و رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری ممکن است به یک اندازه در تسکین نشانه‌ها موثر باشند. کیفیت زندگی مردان نیز ممکن است به‌طور مشابهی بهبود یابد. ما در مورد تفاوت‌ها در اثرات ناخواسته عمده بسیار نامطمئن هستیم. آمبولیزاسیون شریانی پروستات ممکن است نیاز بیمار را به درمان مجدد برای همان مشکل افزایش دهد. ما در مورد وجود هرگونه تفاوتی در رابطه با نیاز به برطرف کردن مشکل نعوظ بسیار نامطمئن هستیم، اما آمبولیزاسیون شریانی پروستات ممکن است مشکلات ناشی از انزال را کاهش دهد.
براساس پیگیری 13 تا 24 ماه (طولانی‌تر)، در مورد اثرات آمبولیزاسیون شریانی پروستات بر نشانه‌های ادراری در مقایسه با رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری بسیار نامطمئن هستیم. کیفیت زندگی ممکن است مشابه باشد. ما همچنین در مورد اثرات آمبولیزاسیون شریانی پروستات بر اثرات ناخواسته عمده بسیار نامطمئن هستیم. آمبولیزاسیون شریانی پروستات می‌تواند نیاز را به دریافت نوع دیگری از درمان افزایش دهد. ما هیچ داده‌ای را در مورد مشکلات نعوظ یا انزال پیدا نکردیم.
قطعیت شواهد
قطعیت شواهد برای هر دو پیامد اصلی، پائین یا بسیار پائین بود. این بدان معنی است که تأثیر واقعی می‌تواند بسیار متفاوت از آنچه باشد که این مرور نشان می‌دهد. برای پاسخ‌دهی بهتر به این سوال که آمبولیزاسیون شریانی پروستات با سایر روش‌های درمانی چگونه مقایسه می‌شود، نیاز به انجام مطالعات بهتر، بزرگتر و با دوره پیگیری طولانی‌تر وجود دارد.
در مقایسه با TURP تا 12 ماه (پیگیری کوتاه‌مدت)، PAE ممکن است میزان بهبودی مشابهی را در نمرات نشانه‌های اورولوژیک و کیفیت زندگی ایجاد کند. در حالی که در مورد عوارض جانبی عمده بسیار نامطمئن هستیم، PAE ممکن است نرخ درمان مجدد را افزایش دهد. ما در مورد عملکرد نعوظ اطمینان نداریم، اما PAE ممکن است اختلالات انزال را کاهش دهد. با پیگیری طولانی‌مدت‌تر (13 تا 24 ماه)، در مورد اینکه هر دو روش با توجه به نمرات نشانه‌های اورولوژیک چگونه مقایسه می‌شوند، بسیار نامطمئن هستیم، اما به نظر می‌رسد کیفیت زندگی مشابه باشد. در مورد عوارض جانبی عمده بسیار نامطمئن هستیم، اما PAE ممکن است نرخ درمان مجدد را افزایش دهد. شواهد طولانی‌مدت‌تری را در مورد عملکرد نعوظ و اختلالات انزال پیدا نکردیم. قطعیت شواهد برای پیامدهای اصلی این مرور، پائین یا بسیار پائین بود، این نشان دهنده آن است که اعتماد ما به اندازه تاثیرگذاری گزارش شده، محدود یا بسیار محدود است، و این موضوع باید در تحقیقات آینده بهتر بررسی شود.
طیفی از رویکردهای جراحی کم‌تهاجمی‌تر به‌عنوان گزینه‌های درمانی جایگزین رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری (transurethral resection of the prostate; TURP) در مدیریت نشانه‌های دستگاه ادراری تحتانی (lower urinary tract symptoms; LUTS) در مردان مبتلا به هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (benign prostatic hyperplasia; BPH) پیشنهاد شده‌اند. آمبولیزاسیون شریانی پروستات (prostatic arterial embolization; PAE) یک روش درمانی نسبتا جدید و کم تهاجمی است.
ارزیابی اثرات PAE در مقایسه با سایر روش‌های درمان LUTS در مردان مبتلا به BPH.
ما جست‌وجوی جامعی را در بانک‌های اطلاعاتی مختلف (کتابخانه کاکرین، MEDLINE؛ Embase؛ LILACS؛ Scopus؛ Web of Science؛ و Google Scholar)، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌ها، سایر منابع علمی منتشر نشده، و مجموعه مقالات کنفرانس منتشر شده تا 25 سپتامبر 2020، بدون اعمال محدودیت در زبان یا وضعیت انتشار، انجام دادیم.
ما کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، همچنین مطالعات غیر-تصادفیسازی شده (NRS، محدود به مطالعات کوهورت آینده‌نگر با گروه‌های مقایسه همزمان) را با حضور مردان بالای 40 سال مبتلا به LUTS وارد کردیم که نشانه‌هایشان به BPH نسبت داده شد و تحت PAE در مقابل TURP یا سایر مداخلات جراحی قرار گفتند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود و خروج طبقه‌بندی کرده و داده‌ها را از مطالعات وارد شده خلاصه کردند. ما تجزیه‌وتحلیل آماری را با استفاده از یک مدل اثرات تصادفی انجام دادیم و آنها را مطابق با کتابچه راهنمای کاکرین برای مرورهای سیستماتیک مداخلات تفسیر کردیم. برای ارزیابی قطعیت شواهد RCTها و NRSها از راهنمایی GRADE استفاده شد.
ما داده‌هایی را برای آگاهی از دو مقایسه یافتیم: PAE در مقابل TURP (شش RCT و دو NRS)، و PAE در مقابل روش ساختگی (یک RCT). میانگین سنی، IPSS، و حجم پروستات شرکت‌کنندگان، به ترتیب 66 سال، 22.8 و 72.8 میلی‌لیتر بود. این چکیده متمرکز است بر مقایسه PAE در مقابل TURP به عنوان موضوع اصلی مورد نظر.
PAE در مقابل TURP
ما شش RCT و دو NRS را با پیگیری کوتاه‌مدت (تا 12 ماه) و یک RCT را با پیگیری طولانی‌مدت (13 تا 24 ماه) وارد کردیم.
پیگیری کوتاه‌مدت: بر اساس شواهد به دست آمده از RCT، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در بهبود نمره نشانه‌های اورولوژیک وجود داشته باشد (تفاوت میانگین [MD]: 1.55؛ 95% فاصله اطمینان [CI]: 0.40- تا 3.50؛ 369 شرکت‌کننده؛ 6 RCT؛ I² = 75%؛ شواهد با قطعیت پائین) که با نمره بین‌المللی نشانه‌های پروستات (International Prostatic Symptom Score; IPSS) در مقیاس 0 تا 35 اندازه‌گیری شد، و نمرات بالاتر نشانه‌های بدتر را نشان می‌دهد. در کیفیت زندگی نیز ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت وجود داشته باشد (MD: 0.16؛ 95% CI؛ 0.37- تا 0.68؛ 309 شرکت‌کننده؛ 5 RCT؛ I² = 56%؛ شواهد با قطعیت پائین) که توسط سوال کیفیت زندگی IPSS در یک مقیاس 0 تا 6 اندازه‌گیری شد، و نمرات بالاتر نشانگر کیفیت زندگی بدتر به ترتیب بین PAE و TURP است. در حالی که ما در مورد تأثیر PAE بر عوارض جانبی عمده بسیار نامطمئن هستیم (خطر نسبی [RR]: 0.71؛ 95% CI؛ 0.16 تا 3.10؛ 250 شرکت‌کننده؛ 4 RCT؛ I² = 26%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، PAE ممکن است نیاز را به درمان مجدد افزایش دهد (RR: 3.64؛ 95% CI؛ 1.02 تا 12.98؛ 204 شرکت‌کننده؛ 3 RCT؛ I² = 0%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). بر اساس 18 مورد درمان مجدد در هر 1000 مرد در گروه TURP، این عدد متناظر است با 47 مورد دیگر (0 مورد بیشتر تا 214 مورد بیشتر) در هر 1000 مرد تحت درمان با PAE.
ما در مورد اثرات درمان بر عملکرد نعوظ بسیار نامطمئن هستیم (MD: -0.03؛ 95% CI؛ 6.35- تا 6.29؛ 129 شرکت‌کننده؛ 2 RCT؛ I² = 78%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) که توسط شاخص بین‌المللی عملکرد نعوظ در 5 روی مقیاس 1 تا 25 اندازه‌گیری شد، که نمرات بالاتر نشان دهنده عملکرد بهتر است. شواهد NRS در صورت وجود، نتایج مشابهی را به همراه داشت. براساس شواهد به دست آمده از NRS، روش PAE ممکن است بروز اختلالات انزال را کاهش دهد (RR: 0.51؛ 95% CI؛ 0.35 تا 0.73؛ 260 شرکت‌کننده؛ 1 NRS؛ شواهد با قطعیت پائین).
پیگیری طولانی‌مدت‌تر: براساس شواهد RCT، ما در مورد تأثیر PAE بر نمرات نشانه‌های اورولوژیک، در مقایسه با TURP، بسیار نامطمئن هستیم (MD: 0.30؛ 95% CI؛ 3.17- تا 3.77؛ 95 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). کیفیت زندگی ممکن است مشابه باشد (MD: 0.20؛ 95% CI؛ 0.49- تا 0.89؛ 95 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). ما همچنین در مورد حوادث عمده جانبی بسیار نامطمئن هستیم (RR: 1.96؛ 95% CI؛ 0.63 تا 6.13؛ 107 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). ما شواهدی را در مورد عملکرد نعوظ و اختلالات انزال پیدا نکردیم. بر اساس شواهد به دست آمده از NRS، روش PAE ممکن است نرخ درمان مجدد را افزایش دهد (RR: 1.51؛ 95% CI؛ 0.43 تا 5.29؛ 305 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)؛ بر اساس 56 مورد نیاز به درمان مجدد در هر 1000 مرد در گروه TURP. این متناظر است با 143 نفر بیشتر (25 نفر بیشتر تا 430 نفر بیشتر) در هر 1000 مرد در گروه PAE.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.