داده‌هایی را برای دو مقایسه یافتیم: PAE در مقابل TURP (شش RCT و دو NRS)، و PAE در مقابل روش ساختگی (یک RCT). میانگین سنی شرکت‌کنندگان 66 سال، نمره نشانه بین‌المللی پروستات (International Prostate Symptom Score; IPSS) معادل 22.8، و میانگین حجم پروستات 72.8 میلی‌لیتر گزارش شد. این چکیده متمرکز است بر مقایسه PAE در مقابل TURP به عنوان موضوع اصلی مورد نظر.

آمبولیزاسیون شریانی پروستات در مقایسه با رزکسیون پروستات از طریق مجاری ادراری

شش RCT و دو NRS را با دوره پیگیری کوتاه-مدت (تا 12 ماه)، و دو RCT و یک NRS را با دوره پیگیری طولانی-مدت (13 تا 24 ماه) وارد کردیم.

پیگیری کوتاه‌-مدت: بر اساس شواهد به دست آمده از RCT، ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در بهبود نمره نشانه‌های اورولوژیک دیده شود که با نمره بین‌المللی نشانه‌های پروستات (International Prostatic Symptom Score; IPSS) در مقیاس 0 تا 35 اندازه‌گیری شد (تفاوت میانگین [MD]: 1.72؛ 95% فاصله اطمینان [CI]: 0.37- تا 1.72, 95؛ 360 شرکت‌کننده؛ 6 RCT؛ I² = 78%؛ شواهد با قطعیت پائین)، و نمرات بالاتر نشانه‌های بدتر را نشان می‌دهد. در کیفیت زندگی نیز ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت وجود داشته باشد (MD: 0.28؛ 95% CI؛ 0.28- تا 0.84؛ 300 شرکت‌کننده؛ 5 RCT؛ I² = 63%؛ شواهد با قطعیت پائین) که توسط سوال کیفیت زندگی IPSS در یک مقیاس 0 تا 6 اندازه‌گیری شد، و نمرات بالاتر نشانگر کیفیت زندگی بدتر به ترتیب بین PAE و TURP است. در حالی که در مورد تاثیر PAE بر عوارض جانبی عمده بسیار نامطمئن هستیم (خطر نسبی [RR]: 0.75؛ 95% CI؛ 0.19 تا 2.97؛ 250 شرکت‌کننده؛ 4 RCT؛ I² = 24%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین)، PAE ممکن است نیاز بیمار را به درمان مجدد افزایش دهد (RR: 3.20؛ 95% CI؛ 1.41 تا 7.27؛ 303 شرکت‌کننده؛ 4 RCT؛ I² = 0%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). PAE ممکن است تفاوتی اندک تا عدم تفاوت بر عملکرد نعوظ داشته باشد (MD؛ 0.50- امتیاز؛ 95% CI؛ 5.88- تا 4.88؛ 120 شرکت‌کننده؛ 2 RCT؛ I² = 68%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) که توسط شاخص بین‌المللی عملکرد نعوظ-5 در یک مقیاس 1 تا 25 اندازه‌گیری شد، و نمرات بالاتر نشان‌دهنده عملکرد بهتر است. براساس شواهد به دست آمده از NRS، روش PAE ممکن است بروز اختلالات انزال را کاهش دهد (RR: 0.51؛ 95% CI؛ 0.35 تا 0.73؛ 1 NRS؛ 260 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).

پیگیری طولانی‌-مدت: بر اساس شواهد RCT، روش PAE ممکن است منجر به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در نمرات نشانه اورولوژیک (MD؛ 2.58 امتیاز، 95% CI؛ 1.54- تا 6.71؛ 2 RCT؛ 176 شرکت‌کننده؛ I² = 73%؛ شواهد با قطعیت پائین) و کیفیت زندگی (MD؛ 0.50 امتیاز؛ 95% CI؛ 0.03- تا 1.04؛ 2 RCT؛ 176 شرکت‌کننده؛ I² = 29%؛ شواهد با قطعیت پائین). در مورد حوادث عمده جانبی بسیار نامطمئن هستیم (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.20 تا 4.05؛ 2 RCT؛ 206 شرکت‌کننده؛ I² = 72%؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین). PAE احتمالا نیاز بیمار را به درمان مجدد افزایش می‌دهد (RR: 3.80؛ 95% CI؛ 1.32 تا 10.93؛ 1 RCT؛ 81 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت متوسط). در حالی که PAE ممکن است به تفاوتی اندک تا عدم تفاوت در عملکرد نعوظ منجر شود (MD؛ 3.09 امتیاز؛ 95% CI؛ 0.76- تا 6.94؛ 1 RCT؛ 81 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)، می‌تواند وقوع اختلالات انزالی را کاهش دهد (RR: 0.67؛ 95% CI؛0.45 تا 0.98؛ 1 RCT؛ 50 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین).