این مرور شامل هفت کارآزمایی است که بین سال‌های 2009 و 2018 انجام شدند (در مجموع 468 شرکت‌کننده، از 32 تا 121). مدت زمان مطالعات از شش هفته تا دوازده هفته متفاوت بود. تمام مداخلات در کارآزمایی‌های وارد شده به همراه مراقبت استاندارد، از جمله داروهای از پیش تعیین شده، ارائه شدند. در کارآزمایی‌ها، بازی‌های ویدئویی به عنوان کنترل‌ برای بررسی اثربخشی درمان‌های شناختی پیچیده عمل کردند؛ فقط دو کارآزمایی کوچک، بازی‌های ویدئویی تجاری را به‌ عنوان مداخله ارزیابی کردند. مداخلات بازی‌های ویدئویی را به گروه‌های «non-exergame» (در حالت ایستا و ساکن (statically) بازی می‌شوند) و «exergame» (بازیکنان از حرکات بدنی برای کنترل بازی استفاده می‌کنند) دسته‌بندی کردیم. پیامدهای اصلی مورد نظر ما عبارت بودند از تغییرات مهم از نظر بالینی در: عملکرد کلی، عملکرد شناختی، عملکرد اجتماعی، وضعیت روانی، کیفیت زندگی و آمادگی جسمانی، هم‌چنین عوارض جانبی مهم از نظر بالینی.

هیچ تفاوت آشکاری را در نمرات عملکرد کلی (مقیاس پیامد استراوس کارپنتر (Strauss Carpenter Outcome Scale)) (MD: 0.42؛ 95% CI؛ 0.62- تا 1.46؛ 86 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا نمرات عملکرد اجتماعی (مقیاس سطوح خاص عملکرد (Specific Levels of Functioning Scale)) (MD: -3.13؛ 95% CI؛ 40.17- تا 33.91؛ 53 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین) بین non-exergames و اصلاح شناختی پیدا نکردیم. تفاوت آشکاری به نفع اصلاح شناختی از لحاظ عملکرد شناختی وجود داشت (بهبود حداقل یک دامنه در MATRICS Consensus Cognitive Battery Test) (RR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.99؛ 42 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت پائین). نمرات کلی مقیاس سندرم مثبت و منفی (Positive and Negative Syndrome Scale; PANSS) هیچ تفاوت آشکاری را بین گروه‌های درمانی برای وضعیت روانی نشان ندادند (MD: 0.20؛ 95% CI؛ 3.89- تا 4.28؛ 269 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه، شواهد با کیفیت پائین). به همین ترتیب، رتبه‌بندی سطح کیفیت زندگی (مقیاس کیفیت زندگی (Quality of Life Scale)) هیچ تفاوت بین گروهی آشکاری را نشان نداد (MD: 0.01؛ 95% CI؛ 0.40- تا 0.42؛ 87 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین). عوارض جانبی گزارش نشدند؛ ترک زودهنگام مطالعه را به عنوان یک معیار پروکسی (proxy measure) انتخاب کردیم. نرخ ریزش (attrition rate) تا پایان درمان بین گروه‌های درمانی مشابه بود (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.87 تا 1.06؛ 395 شرکت‌کننده؛ 5 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین).

یک کارآزمایی کوچک exergames را با مراقبت استاندارد مقایسه کرد، اما پیامدهای معدودی گزارش شدند. هیچ تفاوت بارز و آشکاری از لحاظ عملکرد شناختی (اندازه‌گیری شده توسط MATRICS Consensus Cognitive Battery Test) بین مداخلات مشاهده نشد (MD: 2.90؛ 95% CI؛ 1.27- تا 7.07؛ 33 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت پائین)، اما یک مزیت به نفع exergames از لحاظ میانگین تغییر در آمادگی جسمانی (آمادگی هوازی) به دست آمد (MD: 3.82؛ 95% CI؛ 1.75 تا 5.89؛ 33 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت پائین). عوارض جانبی گزارش نشدند؛ ترک زودهنگام مطالعه را به عنوان یک معیار پروکسی (proxy measure) انتخاب کردیم. نرخ ریزش تا پایان درمان بین گروه‌های درمانی مشابه بود (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.51؛ 33 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه).

در یک کارآزمایی کوچک دیگر، exergames با non-exergames مقایسه شد. فقط یکی از پیامدهای اصلی ما گزارش شد - آمادگی جسمانی، که بر اساس میانگین مدت زمان لازم برای 3 متر پیاده‌روی اندازه‌گیری شد. در پیگیری شش هفته‌ای هیچ تفاوت آشکار بین گروهی یافت نشد (MD: -0.50؛ 95% CI؛ 1.17- تا 0.17؛ 28 شرکت‌کننده؛ 1 مطالعه، شواهد با کیفیت بسیار پائین).

هیچ یک از کارآزمایی‌ها عوارض جانبی را گزارش نکردند. ترک زودهنگام مطالعه را به عنوان یک پیامد پروکسی انتخاب کردیم.