با افزایش امید به زندگی در سراسر جهان، نیاز مبرمی به کشف راه‌های مختلف برای ارائه مراقبت سلامت مناسب به افراد مسن که به آن در مناسب‌ترین شرایط نیاز دارند، وجود دارد. در حال حاضر افراد مسن بیشتری با ضعف و ناتوانی (frailty)، نوعی سندرم بالینی که با آسیب‌پذیری در برابر پیامدهای نامطلوب سلامت از جمله مرگ‌ومیر زودهنگام، پذیرش در خانه سالمندان یا از دست دادن استقلال مشخص می‌شود، زندگی می‌کنند.
ما می‌خواستیم بدانیم که مراقبت‌های سازمان‌یافته و هماهنگ ارائه‌شده توسط متخصصان مراقبت سلامت مانند پزشکان، پرستاران یا درمانگران دارای تخصص در مراقبت از افراد مسن و ضعیف (تحت عنوان ارزیابی جامع سالمندی یا Comprehensive Geriatric Assessment; CGA) شانس زنده ماندن و زندگی در جامعه (نه در خانه سالمندان) را در مقایسه با مراقبت‌های معمول که افراد مسن، ضعیف و ساکن در جامعه دریافت می‌کنند، افزایش می‌دهد یا خیر. هم‌چنین می‌خواستیم بدانیم که CGA احتمال بستری شدن در بیمارستان یا مراجعه به بخش اورژانس را کاهش می‌دهد یا خیر، و اینکه CGA ممکن است تاثیری بر سطح عملکرد و کیفیت زندگی افراد مسن داشته باشد یا خیر.
CGA در منزل خود فرد سالمند یا محیط دیگری در سطح جامعه انجام و توسط یک تیم مراقبت سلامت دارای تخصص در مراقبت‌های پزشکی از افراد مسن ارائه شد. ما به دنبال مطالعاتی بودیم که مراقبت‌های مبتنی بر CGA را با مراقبت‌های پزشکی معمول که افراد مسن در جامعه دریافت می‌کنند، مقایسه کردند.
نویسندگان مرور 21 مطالعه مرتبط را یافتند که اطلاعاتی را در مورد 7893 فرد ضعیف و مسن در 10 کشور و چهار قاره ارائه کردند. این مرور نشان می‌دهد که افراد مسن‌تری که به جای مراقبت‌های پزشکی معمول تحت CGA قرار گرفتند، به‌طور کلی خطر مرگ‌ومیر کمتری نداشتند.
در حالی که به نظر نمی‌رسید شانس بستری شدن در خانه سالمندان تغییر کند، شواهدی با کیفیت پائین وجود دارد که ممکن است خطر کمتری برای بستری در بیمارستان در افرادی که CGA دریافت کرده‌اند، وجود داشته باشد.
در حالی که به نظر نمی‌رسید CGA بر نیاز به مراجعه به بخش اورژانس یا زمین خوردن تاثیر بگذارد، مطالعات کافی در مورد این موارد وجود نداشت تا بتوانیم نتیجه‌گیری قطعی داشته باشیم.
برای یافتن مطالعات تا اپریل 2020 به جست‌وجو پرداختیم.
CGA هیچ تاثیری بر مرگ‌ومیر یا پذیرش در خانه سالمندان نداشت.
شواهدی با قطعیت پائین وجود دارد که افراد مسن و ضعیف ساکن در جامعه که تحت CGA قرار می‌گیرند، ممکن است در معرض خطر کمتری برای بستری بدون برنامه‌ریزی در بیمارستان قرار داشته باشند.
انجام مطالعات بیشتر برای بررسی تاثیر CGA بر ویزیت در بخش اورژانس و تغییر در عملکرد و کیفیت زندگی با استفاده از ارزیابی‌های استاندارد شده مورد نیاز است.
ارزیابی جامع سالمندی (Comprehensive Geriatric Assessment; CGA) یک فرآیند تشخیصی چند-بعدی بین-رشته‌ای است که متمرکز است بر تعیین توانایی دارویی، روانی و عملکردی سالمندان به منظور توسعه یک برنامه مراقبت هماهنگ و یکپارچه. CGA فقط به ارزیابی محدود نمی‌شود، بلکه یک برنامه مدیریت جامع را برای افراد مسن هدایت می‌کند که منجر به مداخلات ملموس می‌شود.
در حالی که شواهد ثابت شده‌ای وجود دارد که CGA احتمال مرگ‌ومیر و ناتوانی را در افراد مسن به شدت بیمار کاهش می‌دهد، اثربخشی CGA برای افراد مسن و ضعیف ساکن در جامعه که در معرض خطر پیامدهای ضعیف سلامت قرار دارند، کمتر مشخص است.
هدف از انجام این مرور، تعیین اثربخشی CGA در مقایسه با مراقبت معمول برای افراد مسن و ضعیف ساکن در جامعه بود که در معرض خطر پیامدهای ضعیف سلامت از نظر مورتالیتی، پذیرش در خانه سالمندان، بستری در بیمارستان، ویزیت در بخش اورژانس، عوارض جانبی جدی، وضعیت عملکردی، کیفیت زندگی و کاربرد منابع قرار داشتند.
CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL، سه پایگاه ثبت کارآزمایی (WHO ICTRP؛ ClinicalTrials.gov و McMaster Aging Portal) و منابع علمی خاکستری را تا اپریل 2020 جست‌وجو کردیم؛ هم‌چنین فهرست منابع را بررسی کرده و با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده‌ای را وارد کردیم که CGA را برای افراد مسن و ضعیف ساکن در جامعه که در معرض خطر پیامدهای ضعیف مراقبت سلامت قرار داشتند، با مراقبت‌های معمول در جامعه مقایسه کردند.
افراد مسن به دلیل ضعیف بودن یا داشتن یک عامل خطر دیگر که مرتبط با پیامدهای ضعیف سلامت بود، تحت عنوان «در معرض خطر» تعریف شدند.
تعریف ضعف، آسیب‌پذیری در برابر تغییرات ناگهانی وضعیت سلامت بود که توسط رویدادهای استرس‌زای نسبتا جزئی ایجاد شده، و فرد را در معرض خطر پیامدهای ضعیف سلامت قرار می‌دهد، و با استفاده از ابزارهای غربالگری عینی اندازه‌گیری شد.
پیامدهای اولیه مورد نظر عبارت بودند از مرگ‌ومیر، پذیرش در خانه سالمندان، بستری بدون برنامه‌ریزی در بیمارستان، ویزیت در بخش اورژانس و عوارض جانبی جدی.
CGA توسط تیمی دارای آموزش/تخصص پیری در منزل شرکت‌کننده (ارزیابی جامع سالمندی در محل اقامت (domiciliary Comprehensive Geriatric Assessment; dCGA)) یا دیگر سایت‌ها مانند یک مرکز طبابت بالینی یا کلینیک اجتماعی (ارزیابی جامع سالمندی در جامعه (community Comprehensive Geriatric Assessment; cCGA)) ارائه شد.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم ویژگی‌های مطالعه (روش‌ها، شرکت‌کنندگان، مداخله، پیامدها، یادداشت‌ها) را با استفاده از فرم‌های جمع‌آوری داده‌های استاندارد و اقتباس‌شده از فرم جمع‌آوری داده‌های گروه عملکرد موثر و سازمان‌‌دهی مراقبت در کاکرین (EPOC) استخراج کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم خطر سوگیری (bias) را برای هر مطالعه وارد شده ارزیابی کرده و از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد برای پیامدهای مورد نظر استفاده کردند.
تعداد 21 مطالعه را، شامل 7893 شرکت‌کننده از 10 کشور و چهار قاره، در این مرور وارد کردیم.
در مورد سوگیری انتخاب، 12/21 مطالعه از تولید تصادفی توالی استفاده کردند، در حالی که 9/21 از پنهان‌سازی تخصیص بهره بردند. از نظر سوگیری عملکرد، هیچ یک از مطالعات به دلیل ماهیت مداخله نتوانستند شرکت‌کنندگان و پرسنل را کورسازی کنند، در حالی که 14/21 مورد ارزیابی کورسازی‌شده پیامد داشتند. هجده مطالعه در معرض خطر پائین سوگیری ریزش نمونه (attrition bias) و 7/21 مطالعه در معرض خطر پائین سوگیری گزارش‌دهی بودند. چهارده مطالعه از نظر تفاوت در ویژگی‌های پایه در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشتند. سه مطالعه در همه حوزه‌ها در معرض خطر پائین سوگیری قرار داشتند (با قبول این که کورسازی شرکت‌کنندگان و پرسنل نسبت به مداخله امکان‌پذیر نبود).
CGA احتمالا منجر به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در مورتالیتی در طول یک دوره پیگیری با میانه (median) 12 ماه می‌شود (خطر نسبی (RR): 0.88؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.76 تا 1.02؛ 18 مطالعه، 7151 شرکت‌کننده (تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی)؛ شواهد با قطعیت متوسط).
CGA احتمالا منجر به تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در پذیرش در خانه سالمندان در طول یک دوره پیگیری با میانه (median) 12 ماه می‌شود (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.76 تا 1.14؛ 13 مطالعه، 4206 شرکت‌کننده (تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی)؛ شواهد با قطعیت بالا).
CGA احتمالا خطر بستری را در بیمارستان در طول یک دوره پیگیری با میانه 14 ماه کاهش می‌دهد (RR: 0.83؛ 95% CI؛ 0.70 تا 0.99؛ 6 مطالعه، 1716 شرکت‌کننده (تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی)؛ شواهد با قطعیت پائین).
تاثیر CGA بر نیاز به ویزیت در بخش اورژانس نامطمئن است و شواهد از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بود (RR: 0.65؛ 95% CI؛ 0.26 تا 1.59؛ 3 مطالعه، 873 شرکت‌کننده (تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی)).
فقط دو مطالعه (1380 شرکت‌کننده، تعدیل‌شده برای خوشه‌بندی) عوارض جانبی جدی (زمین خوردن) را بدون تاثیر بر خطر گزارش کردند؛ با این حال، شواهد از قطعیت بسیار پائینی برخوردار بود (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.58 تا 1.17).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.