سوال مطالعه مروری
ما بررسی کردیم که مهار کننده‌های رنین (renin inhibitor; RI) چگونه با مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin converting enzyme; ACE) برای درمان هیپرتانسیون مقایسه می‌شوند.
پیشینه
هیپرتانسیون یک چالش سلامت عمومی در سراسر جهان است که بروز بالایی دارد و با خطر بیماری‌های گردش خون و کلیه همراه است. در سال 2007، RIها جهت استفاده بالینی برای هیپرتانسیون معرفی شدند. مهار کننده‌های ACE به‌طور گسترده‌ای برای هیپرتانسیون تجویز می‌شوند. با این حال، اثربخشی و ایمنی مقایسه‌ای RIها و مهار کننده‌های ACE مشخص نیست.
تاریخ جستوجو
ما شواهد را تا آگوست 2020 جستوجو کردیم.
ویژگی‌های مطالعه
ما مطالعات تصادفی‌سازی شده، کنترل شده فعال، و دوسو-کور (RCT) را برای این مرور وارد کردیم. ما 11 RCT را با 13,627 شرکت‌کننده، و میانگین سنی 51 تا 74 سال، وارد کردیم. طول مدت پیگیری در مطالعات از چهار هفته تا 36 ماه متغیر بود.
نتایج کلیدی و قطعیت شواهد
شواهدی با قطعیت پائین هیچ تفاوتی را بین RIها و مهار کننده‌های ACE برای مرگ‌ومیر به هر علتی، حملات قلبی، عوارض جانبی جدی یا ترک مطالعه به دلیل عوارض جانبی نشان نداد. شواهدی با قطعیت پائین نشان می‌دهد که RIها فشار خون را بیش از مهار‌کننده‌های ACE کاهش می‌دهند، اما این می‌تواند به دلیل سوگیری (bias) در طراحی و انجام مطالعات باشد. برای ارزیابی بیماری‌ها و مرگ‌ومیرها، و بررسی اینکه تفاوت به دست آمده در کاهش فشار خون واقعی است یا خیر، به انجام RCTهای مستقل بیشتری نیاز است.
برای درمان هیپرتانسیون، اطمینان کمی داریم که مهار کننده‌های رنین (RI) و مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) برای مورتالیتی به هر علتی و انفارکتوس میوکارد تفاوتی با هم نداشته باشند. ما شواهدی را با قطعیت پائین تا متوسط داریم که این دو دسته دارو تفاوتی از نظر حوادث جانبی ندارند. کاهش اندک فشار خون با مهار کننده‌های رنین در مقایسه با مهار کننده‌های ACE از قطعیت پائینی برخوردار است. برای مقایسه RIها با مهار کننده‌های ACE، به ویژه ارزیابی پیامدهای موربیدیتی و مورتالیتی، همچنین تاثیر آن‌ها بر کاهش فشار خون، انجام کارآزمایی‌های مستقل، بزرگ، و با پیگیری طولانی‌مدت لازم است.
مهار کننده‌های رنین (renin inhibitor; RI) فشار خون را بیشتر از دارونما (placebo) کاهش می‌دهند، به طوری که بزرگی این تاثیر شبیه به مهار کننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (angiotensin converting enzyme; ACE) فرض می‌شود. با این حال، اثربخشی یک دارو را در کاهش فشار خون نمی‌توان به عنوان یک شاخص قطعی از اثربخشی آن در کاهش مورتالیتی و موربیدیتی در نظر گرفت. اثربخشی و ایمنی RIها در مقایسه با مهار کننده‌های ACE در درمان هیپرتانسیون مشخص نیست.
ارزیابی مزایا و مضرات مهار کننده‌های رنین در مقایسه با مهار‌کننده‌های ACE در افراد مبتلا به هیپرتانسیون اولیه.
متخصص اطلاعات گروه هیپرتانسیون در کاکرین در بانک‌های اطلاعاتی زیر برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده تا آگوست 2020 به جستوجو پرداخت: پایگاه ثبت تخصصی گروه هیپرتانسیون در کاکرین، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE (از 1946)؛ Embase (از 1974) و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و ClinicalTrials.gov. ما همچنین با نویسندگان مقالات مرتبط برای یافتن مطالعات منتشر شده و منتشر نشده بیشتر تماس گرفتیم. در این جست‌وجوها هیچ‌گونه محدودیتی از نظر زبان مطالعه اعمال نشد.
مطالعات تصادفی‌سازی شده، کنترل شده فعال، و دوسو-کور (RCTs) را با حداقل چهار هفته دوره پیگیری در افراد مبتلا به هیپرتانسیون اولیه، که مهار کننده‌های رنین را با مهار کننده‌های ACE مقایسه کرده و موربیدیتی، مورتالیتی، حوادث جانبی یا پیامدهای فشار خون را گزارش کردند، وارد کردیم. افراد مبتلا به هیپرتانسیون ثانویه اثبات شده حذف شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌های وارد شده را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و داده‌ها را برای آنالیز استخراج کردند.
ما 11 RCT با 13,627 شرکت‌کننده، و با میانگین سنی پایه از 51.5 تا 74.2 سال وارد مطالعه کردیم. طول مدت پیگیری از چهار هفته تا 36.6 ماه متغیر بود.
هیچ تفاوتی بین RIها و مهار کننده‌های ACE برای این پیامدها وجود نداشت: مورتالیتی به هر علتی: خطر نسبی (RR): 1.05؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.18؛ 5 کارآزمایی؛ 5962 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین؛ کل انفارکتوس میوکارد: RR:0.86؛ 95% CI؛ 0.22 تا 3.39؛ 2 RCT؛ 957 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین؛ حوادث جانبی: RR:0.98؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.03؛ 10 RCT؛ 6007 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط؛ حوادث جانبی جدی: RR: 1.21؛ 95% CI؛ 0.89 تا 1.64؛ 10 RCT؛ 6007 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین؛ و خروج از مطالعه به دلیل عوارض جانبی: RR: 0.85؛ 95% CI؛ 0.68 تا 1.06؛ 10 RCT؛ 6008 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین. هیچ اطلاعاتی در مورد کل حوادث قلبی‌عروقی، نارسایی قلبی، سکته مغزی، بیماری کلیوی مرحله انتهایی یا تغییر در ضربان قلب در دسترس نبود. شواهدی با قطعیت پائین نشان داد که RIها به نسبت بیشتری از مهار کننده‌های ACE فشار خون سیستولیک: تفاوت میانگین (MD): 1.72-؛ 95% CI؛ 2.47- تا 0.97-؛ 9 RCT؛ 5001 شرکت‌کننده؛ و فشار خون دیاستولیک: MD: -1.18؛ 95% CI؛ 1.65- تا 0.72-؛ 9 RCT؛ 5001 شرکت‌کننده، را کاهش می‌دهند، اما به نظر می‌رسد این نتیجه بیشتر به دلیل سوگیری باشد تا یک اثر واقعی.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.