سوال مطالعه مروری
ما یک مرور سیستماتیک را برای بررسی این موضوع انجام دادیم که افراد مبتلا به سرطان کولورکتال، بدون نشانه‌ها، که در آن سرطان به بخش متفاوتی از بدن گسترش پیدا کرده (متاستاز یافته)، زمانی که شیمی‌درمانی را بلافاصله دریافت کنند یا منتظر بمانند تا نشانه‌های مرتبط با بیماری تظاهر پیدا کند (شیمی‌درمانی تاخیری)، عمر طولانی‌تر خواهند داشت و کیفیت زندگی آنها حفظ خواهد شد یا خیر؟
پیشینه
یک فرد از پنج فرد مبتلا به سرطان کولورکتال علاج‌ناپذیر است. برای آنها بهترین درمان شیمی‌درمانی تسکینی است. شیمی‌درمانی می‌تواند موجب عوارض جانبی نظیر اسهال یا نارسایی کبدی شود. اگر فرد مبتلا به سرطان کولورکتال غیر-قابل درمان تشخیص داده شود، اما هنوز هیچ نشانه‌ای بروز نکرده باشد، یک استراتژی مداخله‌ای امکان‌پذیر می‌تواند شیمی‌درمانی تاخیری باشد تا زمانی که نشانه‌ها ظاهر شوند، تا از عوارض جانبی و ناراحتی برای فردی که درمان را دریافت می‌کند، اجتناب شود.
ما می‌خواستیم بررسی کنیم که به تاخیر انداختن درمان شیمی‌درمانی، تاثیرگذار بر بقا و سایر پیامدهای مرتبط، مانند سمیّت و کیفیت زندگی، در مقایسه با شروع فوری شیمی‌درمانی است یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
ما سه کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده را وارد کردیم. در این کارآزمایی‌ها، افراد مبتلا به سرطان کولورکتال علاج‌ناپذیر، بدون نشانه‌ها، شیمی‌درمانی را فوری دریافت کردند (گروه استاندارد) یا شیمی‌درمانی آنها به تاخیر افتاد (گروه مداخله). در مجموع، تعداد 176 شرکت‌کننده در گروه‌های استاندارد و 175 شرکت‌کننده در گروه‌های مداخله وجود داشت.
نتایج کلیدی
داده‌های موجود به ما اجازه دادند تا تجزیه‌وتحلیل‌ها را برای بقای کلی (overall survival; OS) و سمیّت‌ها کامل کنیم. شرکت‌کنندگان مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، علاج‌ناپذیر بدون نشانه‌ها، که شیمی‌درمانی را فوری دریافت کردند، طولانی‌تر از کسانی که شیمی‌درمانی آنها تا زمان بروز نشانه‌ها به تاخیر افتاد، زندگی نکردند. برای معیارهای سمیّت‌ها، یافته‌های ما به دلیل داده‌های پراکنده فقط از دو کارآزمایی و تعداد کم شرکت‌کنندگان قطعی نبودند. داده‌های کافی برای مقایسه دیگر پیامدهای مورد نظر، مانند کیفیت زندگی، بقای بدون پیشرفت بیماری (طول زمان در طول و بعد از درمان که فرد با این بیماری زندگی می‌کند، اما بدتر نمی‌شود) و سازگاری با شیمی‌درمانی (یک شرکت‌کننده قادر به تکمیل رژیم شیمی‌درمانی بود) موجود نبود.
کیفیت شواهد
بر اساس داده‌های بسیار پراکنده و عدم قطعیت شواهد، ما قادر به تعیین این مساله نبودیم که تفاوتی در بقای کلی و سایر پیامدهای مهم در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک و درمان‌ناپذیر که شیمی‌درمانی را فورا دریافت کرده‌اند یا پس از بروز نشانه‌ها آن را دریافت کرده بودند، وجود دارد یا خیر.
بر اساس تعداد محدودی از کارآزمایی‌ها، داده‌های بسیار پراکنده و عدم قطعیت شواهد، این مرور نتوانست تعیین کند که تفاوتی در بقای کلی یا دیگر پیامدهای مرتبط از نظر بالینی، بین شیمی‌درمانی فوری یا تاخیری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه وجود دارد یا خیر. نتایج باید با احتیاط تفسیر شوند.
برای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه، درمان تسکین‌دهنده و سیستمیک را می‌توان سریعا شروع کرد یا می‌توان تا زمان بروز نشانه‌های مربوط به بیماری آن را به تاخیر انداخت. مزیت بقای بالقوه با آغاز درمان تسکین‌دهنده و سیستمیک بلافاصله پس از تشخیص بیماری در برابر عوارض جانبی بالقوه در حال حاضر تحت بحث و بررسی قرار داد و در این مرور مورد بررسی قرار گرفت.
ارزیابی تاثیرات انجام فوری در برابر تاخیری شیمی‌درمانی، با یا بدون درمان هدفمند، بر بقای کلی، سمیّت، کیفیت زندگی، بقای بدون پیشرفت بیماری و سازگاری با شیمی‌درمانی برای افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه.
ما CENTRAL؛ 2018، شماره 8؛ MEDLINE Ovid؛ Embase Ovid؛ PsycINFO؛ پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت و Clinicaltrials.gov را از زمان آغاز به کار تا 23 آگوست 2018 جست‌وجو کردیم. محدویت‌هایی در زبان یا تاریخ انتشار اعمال نکردیم. فهرست منابع همه مطالعات وارد شده را برای شناسایی کارآزمایی‌هایی که احتمالا از جست‌وجوهای الکترونیکی یافت نشدند، جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده، که به ارزیابی شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر و بدون نشانه پرداخته بودند.
پروسیجرهای استاندارد روش‌شناسی را بر اساس توصیه‌های کاکرین و گروه سرطان کولورکتال در کاکرین به کار بردیم. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعاتی را که در جست‌وجوهای منابع علمی شناسایی شدند، مرور کردند، کارآزمایی‌های مرتبط را انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند و خطر سوگیری (bias) مطالعات وارد شده را مورد بررسی قرار دادند. از ابزار کاکرین برای ارزیابی خطر سوگیری، نرم‌افزار Review Manager 5 برای متاآنالیز، رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد و نرم‌افزار GRADEpro GDT برای توسعه جدول «خلاصه یافته‌ها» استفاده کردیم.
ما سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (351 شرکت‌کننده) را وارد کردیم که به ارزیابی شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری در افراد مبتلا به سرطان کولورکتال متاستاتیک، درمان‌ناپذیر، و بدون نشانه پرداخته بودند. ارائه شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در بقای کلی ایجاد کند (نسبت خطر (HR): 1.17؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.93 تا 1.46؛ 3 مطالعه؛ 351 فرد؛ شواهد با کیفیت پائین). برای سمیّت، ارائه شیمی‌درمانی فوری در برابر تاخیری ممکن است تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در خطر تهوع و استفراغ درجه 3 یا 4، (خطر نسبی (RR): 0.84؛ 95% CI؛ 0.31 تا 2.25؛ 2 مطالعه؛ 140 فرد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، استوماتیت (stomatitis) (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 0.47 تا 2.55؛ 2 مطالعه؛ 140 فرد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا اسهال (RR: 0.69؛ 95% CI؛ 0.34 تا 1.40؛ 2 مطالعه؛ 140 فرد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) ایجاد کند. ما مطمئن نیستیم که شیمی‌درمانی تاخیری تفاوتی در کیفیت زندگی (شواهد با کیفیت بسیار پائین)، بقای بدون پیشرفت بیماری (شواهد با کیفیت پائین)، یا سازگاری با شیمی‌درمانی (شواهد با کیفیت پائین) ایجاد می‌کند یا خیر، زیرا داده‌های کافی برای تجمیع برای این پیامدها نداشتیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.