سوال مطالعه مروری
تاثیر تغییر رژیم غذایی با محدود کردن نمک، کافئین و الکل، به‌تنهایی یا همراه با یکدیگر، بر نشانه‌های افراد مبتلا به بیماری منییر چیست؟
پیشینه
تقریبا 200 نفر از هر 100,000 نفر از منییر رنج می‌برند. در صورتی که هیچ دلیلی برای این وضعیت شناسایی نشود، بیماری منییر نامیده می‌شود و در صورتی که برای پیشرفت آن دلیل مشخصی وجود داشته باشد سندرم منییر (Ménière's syndrome) نامیده می‌شود. بیمارانی که از آن رنج می‌برند، دچار سرگیجه (اپیزودهایی از گیجی)، از دست دادن شنوایی، احساس فشار در گوش‌ها و وزوز گوش (صدای زنگ یا وزوز در گوش‌ها) می‌شوند.
در حال حاضر هیچ‌گونه درمان استانداردی برای بیماری منییر وجود ندارد و گزینه‌ها می‌توانند از تغییرات رژیم غذایی، تا داروها و در برخی موارد جراحی متغیر باشند. تصور می‌شود که بیماری منییر ناشی از اختلال حجم یا ترکیب مایع در گوش داخلی است (اندولیف (endolymph) نامیده می‌شود). مصرف نمک در رژیم غذایی می‌تواند بر غلظت الکترولیت‌ها (نمک‌ها و مواد معدنی که می‌توانند باعث تحریک الکتریکی در بدن شوند) در خون تاثیر بگذارد، که به نوبه خود می‌تواند ترکیب اندولیف را تحت تاثیر قرار دهد. بنابراین مصرف نمک ممکن است در حملات نقش داشته باشد و محدودیت آن در رژیم غذایی می‌تواند برای کنترل حجم و ترکیب اندولیف مورد استفاده قرار بگیرد. مصرف کافئین و الکل می‌تواند منجر به تنگ شدن عروق خونی (انقباض عروقی (vasoconstriction)) و کاهش میزان خون در گوش داخلی شود، که ممکن است نشانه‌های بیمار را بدتر کند. بسیاری از پزشکان تغییرات رژیم غذایی را به‌عنوان درمان خط اول توصیه می‌کنند، زیرا گمان می‌رود گزینه‌ای نسبتا ساده و ارزان باشد. می‌خواستیم بدانیم که تغییرات رژیمی برای اطمینان از اینکه بیماران، مشاوره صحیحی را در مورد گزینه‌های درمانی دریافت می‌کنند یا خیر، و اطمینان از اینکه درمان‌های بالقوه مناسب‌تر به علت صرف وقت برای مداخلات غیر-موثر به تعویق نمی‌افتند (این تاخیر منجر به نشانه‌های ناخوشایند و پیشرفت بیماری خواهد شد)، موثر هستند یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
ما به جست‌وجوی مطالعاتی با کیفیت بالا (کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده) در مورد تغییرات رژیم غذایی (محدودیت یا جایگزینی یا هر دو در نمک، کافئین و الکل) در مقایسه با عدم اعمال محدودیت در بیماران بزرگسال مبتلا به بیماری یا سندرم منییر پرداختیم. جست‌وجوی ما تا مارچ 2018 به‌روز است.
نتایج کلیدی
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
کیفیت شواهد و نتیجه گیری‌ها
هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در مورد محدود کردن مصرف نمک، کافئین یا الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر وجود ندارد. اگر این سوال باید پاسخ داده شود، پژوهش با کیفیت بالا در این زمینه، در قالب یک مطالعه ضروری خواهد بود که از روش‌های دقیق (به‌عنوان مثال، تصادفی‌سازی و کورسازی، یا استفاده دقیق از پایگاه‌های ثبت بیمار) استفاده کرده و به دقت بیمارانی را به کار گیرد که معیارهای تشخیص بیماری منییر را داشته باشند. بررسی هرگونه سوال در رابطه با آسیب‌ها یا عوارض ناخواسته امکان‌پذیر ناشی از تغییرات رژیم غذایی مهم خواهد بود.
شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده وجود ندارد که بتواند از محدودیت مصرف نمک، کافئین یا الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر حمایت یا آن را رد کند.
انجام پژوهش با کیفیت بالا در این زمینه ضروری است. بهترین شواهد ممکن است از یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده به دست بیاید که با استفاده از متدولوژی دقیق برای انتخاب بیمار، تصادفی‌سازی و کورسازی و پایبندی شدید به معیارهای تشخیصی Bárány Society به مقایسه مداخلات تغذیه‌ای (برای مثال رژیم غذایی کم نمک در برابر توصیه کلی رژیم غذایی سالم) پرداخته باشد. با این حال، ممکن است با استفاده از اطلاعاتی که به دقت از پایگاه ثبت بیماران به دست آمده و شامل اطلاعاتی در مورد مصرف مواد مورد علاقه در رژیم غذایی مانند نمک، کافئین و الکل است، بتوان به صورت عملی‌تر به این سوال پژوهشی پرداخت. پاسخ به سوال در مورد هرگونه آسیب یا تاثیرات ناخواسته امکان‌پذیر ناشی از اصلاح رژیم مهم خواهد بود.
بیماری یا سندرم منییر (Ménière) یک اختلال مزمن گوش داخلی است که منجر به حملات پراکنده سرگیجه، از دست دادن شنوایی حسی‌عصبی (sensorineural)، احساس پری گوش و وزوز گوش (tinnitus) می‌شود.
درمان قطعی برای بیماری منییر وجود ندارد و گزینه‌های درمانی از اصلاح رژیم غذایی تا دارو و جراحی متغیر است.
اصلاح رژیم غذایی، از جمله محدود کردن مصرف نمک، کافئین و الکل، یک گزینه مدیریتی است که به‌طور گسترده برای بیماران مبتلا به بیماری منییر به‌عنوان درمان خط اول توصیه می‌شود. قبلا هیچ مرور سیستماتیکی در مورد این مداخله انجام نشده است.
ارزیابی تاثیرات محدودیت رژیم غذایی در مصرف نمک، کافئین و الکل در بیماران مبتلا به بیماری یا سندرم منییر.
متخصص اطلاعات گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین برای یافتن کارآزمایی‌های منتشر شده و منتشر نشده به جست‌وجو در پایگاه ثبت گروه گوش و حلق و بینی (ENT) در کاکرین (via CRS Web)؛ پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL); PubMed؛ Ovid Embase؛ CINAHL؛ Web of Science؛ ClinicalTrials.gov؛ ICTRP و منابع اضافی پرداخت. تاریخ جست‌وجو 28 مارچ 2018 بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده در مورد اصلاح رژیم غذایی، به ویژه محدودیت یا جایگزینی (یا هر دو) نمک، کافئین و الکل، در مقایسه با مداخله عدم ایجاد اصلاح این عوامل یا دارونما (placebo)، در بیماران بزرگسال مبتلا به بیماری یا سندرم منییر.
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم. پیامدهای اولیه ما کنترل سرگیجه یا کاهش حملات سرگیجه و عوارض جانبی بود. پیامدهای ثانویه عبارت بودند از شنوایی (تغییر در از دست دادن شنوایی یا پیشرفت آن)، وزوز گوش (شدت)، درک احساس پری گوش، بهزیستی (well-being) و کیفیت زندگی (تغییرات کلی) و سایر عوارض جانبی. برای استفاده از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) به منظور ارزیابی کیفیت شواهد مربوط به هر پیامد برنامه‌ریزی کردیم.
هیچ مطالعه‌ای را شناسایی نکردیم که معیارهای ورود را به این مرور داشته باشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.