دمانس (از جمله بیماری آلزایمر) یک نگرانی بهداشت جهانی است؛ حدود 24 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دمانس هستند و در سال 2040 این میزان احتمالا به 81 میلیون نفر به افزایش می‌یابد. دمانس یک بیماری به آرامی پیشرونده است، و افراد مبتلا ممکن است زوال تدریجی را طی هشت تا ده سال تجربه کنند. داروهایی که برای افراد مبتلا به دمانس خفیف تجویز می‌شوند، ممکن است دیگر برای دمانس پیشرفته تا شدید مناسب نباشد. استاتین‌ها که برای کاهش سطوح کلسترول در خون تجویز می‌شوند؛ در بسیاری از موارد، به پیشگیری از انفارکتوس میوکارد (حملات قلبی) یا سکته مغزی کمک کنند، اما مزایای آنها فقط پس از استفاده از آنها برای یک دوره طولانی، به مدت ماه‌ها یا سال‌ها دیده می‌شود. این داروها دارای عوارض جانبی شناخته شده مانند درد عضلانی هستند و معلوم نیست که مزایای این داروها در افراد مبتلا به دمانس پیشرفته بیشتر از خطرات آن باشد.
ویژگی‌های مطالعه
چندین بانک اطلاعاتی پزشکی را در 11 فوریه 2016 برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی که به مقایسه ادامه استاتین با قطع مصرف استاتین، در افراد مبتلا به دمانس پرداخته باشند، جست‌وجو کردیم.
یافته‌های کلیدی
هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که برای ورود به مرور ما مناسب باشد. این موضوع بر نیاز به انجام پژوهش بیشتر با کیفیت بالاتر تاکید می‌کند.
هیچ شواهدی نیافتیم که ما را قادر به تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد قطع مصرف استاتین در دمانس کند. به منظور بررسی تاثیرات شناختی و دیگر تاثیرات استاتین‌ها در شرکت‌کنندگان مبتلا به دمانس، به ویژه هنگامی که بیماری پیشرفته است، نیاز به انجام مطالعات تصادفی‌سازی و کنترل شده وجود دارد.
حدود 24 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به بیماری دمانس (dementia) هستند؛ در سال 2040، این میزان احتمالا به 81 میلیون نفر افزایش خواهد یافت. دمانس یک بیماری پیشرونده است و معمولا هشت تا ده سال پس از شروع اولین نشانه‌های منجر به مرگ‌ومیر می‌شود. مراقبت‌های پایان زندگی باید بر درمان‌هایی که کیفیت زندگی را بهینه می‌کنند، تاکید داشته و پزشکان باید مداخلات غیر-ضروری یا غیر-مفید را به حداقل برسانند. استاتین‌ها، مهار کننده‌های ردوکتاز کوآنزیم A 3-هیدروکسی-3-متیل (3-hydroxy-3-methylglutaryl coenzyme A (HMG-CoA) reductase ؛(HMG-COA) هستند؛ آنها به سنگ‌بنای دارودرمانی برای مدیریت هیپرکلسترولمی تبدیل شده‌اند، اما مزیت آنها در آخرین هفته‌ها یا ماه‌های زندگی مشخص نیست. قطع استفاده از استاتین‌ها ممکن است کیفیت زندگی را در افراد مبتلا به دمانس بهبود بخشد، زیرا این بیماران در معرض داروی غیر-ضروری یا عوارض جانبی قرار نمی‌گیرند. با این حال، این داروها ممکن است به پیشگیری از حوادث عروقی بیشتر در افراد سن بالا که برای چنین رویدادهایی پُر-خطر هستند، کمک کند.
بررسی تاثیرات خروج یا ادامه مصرف استاتین در افراد مبتلا به دمانس بر: پیامدهای شناختی، عوارض جانبی، پیامدهای رفتاری و عملکردی، مورتالیتی، کیفیت زندگی، موربیدیتی عروقی، و هزینه‌های خدمات مراقبت سلامت.
ما ALOIS؛ (medicine.ox.ac.uk/alois/)، و پایگاه ثبت تخصصی گروه دمانس و بهبود شناختی در کاکرین (Cochrane Dementia and Cognitive Improvement Group) را در 11 فوریه سال 2016 جست‌وجو کردیم. هم‌چنین جست‌وجو‌های بیشتر را در MEDLINE؛ EMBASE؛ PsycINFO؛ CINAHL؛ Clinical.Trials.govو WHO Portal/ICTRP در 11 فوریه سال 2016 انجام دادیم، تا اطمینان حاصل کنیم که جست‌وجوها تا جایی که امکان‌پذیر است جامع و به‌روز هستند.
تمام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با گروه کنترل دارونما (placebo) یا عدم درمان وارد کردیم. هیچ محدودیتی از نظر زبان اعمال نکردیم.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم این موضوع را ارزیابی کردند که مطالعات بالقوه مرتبط، معیارهای ورود را بر اساس روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین دارا هستند یا خیر. هیچ مطالعه‌ای را برای ورود مناسب نیافتیم و بنابراین، هیچ داده‌ای را آنالیز نکردیم.
با استفاده از راهبرد جست‌وجو، 28 مرجع منحصربه‌فرد شناسایی شد، که همگی حذف شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.