سوال مطالعه مروری
آیا تکنیک‌های تشنج‌زدایی به آرام کردن بزرگسالانی که در شرایط مراقبتی پرخاشگر هستند، کمک می‌کند؟ کدام روش بهتر عمل می‌کند؟
پیشینه
دلایل بسیاری وجود دارد که نشان می‌دهد چرا افراد ممکن است در شرایط مراقبت، از جمله بیماری جسمی یا روحی، پرخاشگری کنند. افراد می‌توانند از طیف وسیعی از تکنیک‌ها برای کمک به آرام‌سازی افرادی که به شدت پرخاشگرانه رفتار می‌کنند استفاده کنند، از جمله صحبت کردن با فرد و تفسیر حرکات غیر-کلامی و زبان بدن. این رویکرد تشنج‌زدایی (de-escalation) نامیده می‌شود. اگرچه این رویکرد به‌طور گسترده‌ای آموزش داده شده و مورد استفاده قرار می‌گیرد، ما در مورد این‌که تشنج‌زدایی چقدر موثر است یا این‌که کدام یک از تکنیک‌ها بهتر عمل می‌کند، اطلاعات کمی داریم.
ویژگی‌های مطالعه
تمام شواهد موجود در مورد این موضوع را جست‌وجو کردیم، فقط دو مطالعه یافتیم. یکی از این دو مطالعه 306 فرد مبتلا به دمانس را با میانگین سنی 86 سال وارد کرد که در 16 خانه پرستاری در فرانسه زندگی می‌کردند. مطالعه دوم هنوز در حال انجام است و نتایج را برای این مرور ارائه نکرد.
نتایج کلیدی
این مطالعه حوزه‌هایی را که برای ما مهم است، مانند تعداد آسیب‌های وارد شده به کارکنان یا ساکنان ارزیابی نکرد. با این وجود، این مطالعه تاثیر آموزش کارکنان را بر سطح پرخاشگری ساکنان سه ماه پس از پایان آموزش اندازه‌گیری کرد. برخی از اندازه‌گیری‌ها، نه همه آنها، کاهش پرخاشگری فیزیکی و کلامی را نشان دادند.
کیفیت شواهد
قابلیت اطمینان شواهد موجود در یک کارآزمایی وارد شده بسیار پائین است و سوالات مهم مانند آسیب‌رسانی را بررسی نکردند. بنابراین، ما نمی‌توانیم بگوییم که تکنیک‌های تشنج‌زدایی موثر هستند یا خیر.
به‌روز بودن شواهد
شواهد تا سپتامبر 2017 به‌روز است.
شواهد محدود به این معنی است که در مورد اثربخشی تشنج‌زدایی و اثربخشی نسبی تکنیک‌های مختلف هم‌چنان عدم قطعیت وجود دارد. بنابراین در مورد اثربخشی این مداخله، انجام پژوهش با کیفیت بالا بسیار ضروری است.
پرخاشگری اغلب درون محیط مراقبت سلامت و اجتماعی رخ می‌دهد. پرخاشگری می‌تواند منجر به آسیب بیماران و کارکنان شده و بر عملکرد و بهزیستی (well-being) کارکنان تاثیر منفی بگذارد. تشنج‌زدایی (de-escalation) مداخله‌ای است که عمدتا برای مدیریت پرخاشگری به‌طور گسترده استفاده و توصیه شده اما اثربخشی این مداخله به‌طور کلی و تکنیک‌های خاصی که شامل آن هستند، نامشخص هستند.
ارزیابی تاثیرات تکنیک‌های تشنج‌زدایی برای مدیریت پرخاشگری ناشی از علل غیر-روان‌پریشی در بزرگسالان در مراکز مراقبت، در کارکنان و کاربران خدمات.
ما CENTRAL؛ MEDLINE؛ Embase؛ PsycINFO؛ CINAHL و 14 بانک اطلاعاتی دیگر را در سپتامبر 2017 و پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها را در اکتبر 2017 جست‌وجو کردیم. هم‌چنین منابع را کنترل کرده، و برای شناسایی مطالعات منتشر شده و منتشر نشده اضافی، با نویسندگان مطالعه و متخصصین در این زمینه تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) و شبه-RCTهایی را وارد کردیم که به مقایسه تکنیک‌های تشنج‌زدایی با روش استاندارد یا تکنیک‌های جایگزین برای مدیریت رفتار پرخاشگرانه در مراکز مراقبت بزرگسالان پرداختند. مطالعاتی را حذف کردیم که در آنها شرکت‌کنندگان مبتلا به روان‌پریشی بودند.
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
این مرور فقط یک مطالعه خوشه‌ای-تصادفی‌سازی شده را با 306 فرد مسن مبتلا به دمانس با میانگین سنی 86 سال وارد کرد که در 16 خانه پرستاری در فرانسه انجام شدند. این مطالعه هیچ یک از پیامدهای اولیه یا ثانویه ما را اندازه‌گیری نکرد اما تغییرات رفتاری را با استفاده از سه مقیاس اندازه‌گیری زیر اندازه‌گیری کرد: پرسش‌نامه تحریک پذیری کوهن – منسفیلد (Cohen‐Mansfield Agitation Inventory; CMAI؛ مقیاس 29 آیتمی)، پرسش‌نامه عصبی‌روانی (Neuropsychiatric Inventory; NPI؛ مقیاس 12 آیتمی) و مقیاس مشاهده ((Observation Scale; OS): مقیاس 25 آیتمی). برای CMAI، این مطالعه در چهار حوزه زیر نمره جهانی (29 آیتمی رتبه‌بندی شده در مقیاس هفت نمره‌ای (1 = هرگز اتفاق نمی‌افتد تا 7 = چند بار در ساعت اتفاق می‌افتد) و نمره کل را بین 29 تا 203 به دست آورد) و میانگین نمرات (آیتم‌های قابل ارزیابی (در مقیاس 7 نمره‌ای رتبه‌بندی شده) تقسیم بر تعداد کل آیتم‌های نظری) را گزارش کرد: رفتار فیزیکی غیر-پرخاشگرانه، مانند قدم زدن (13 آیتم)؛ رفتار کلامی غیر-پرخاشگرانه، مانند تکرار (چهار آیتم)؛ رفتار فیزیکی پرخاشگرانه، مانند ضربه زدن (نه آیتم)؛ و رفتار کلامی پرخاشگرانه، مانند فحش دادن (سه آیتم). چهار مقیاس از پنج مقیاس CMAI در گروه مداخله بهبود یافت (جهانی: تفاوت میانگین (MD) تغییر: 5.69- نمره؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 9.59- تا 1.79-؛ فیزیکی غیر-پرخاشگرانه: MD تغییر: 0.32- نمره؛ 95% CI؛ 0.49- تا 0.15-؛ کلامی غیر-پرخاشگرانه: MD تغییر: 0.44- نمره؛ 95% CI؛ 0.69- تا 0.19-؛ و کلامی پرخاشگرانه: MD تغییر: 0.16- نمره؛ 95% CI؛ 0.31- تا 0.01-). تفاوتی در نمرات تغییر در مقیاس فیزیکی پرخاشگرانه وجود نداشت (MD تغییر: 0.08- نمره؛ 95% CI؛ 0.37- تا 0.21-). با استفاده از دستورالعمل‌های سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE)، به دلیل خطر بالای سوگیری (bias) و غیر-مستقیم بودن معیارهای پیامد، کیفیت این شواهد را بسیار پائین ارزیابی کردیم. در پایان مطالعه هیچ تفاوتی در نمرات تغییر NPI یا OS بین گروه‌ها وجود نداشت.
یک مطالعه در حال انجام را نیز شناسایی کردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.