سوال مطالعه مروری
کدام داروها برای پیشگیری از بروز میگرن دهلیزی موثر هستند؟
پیشینه
میگرن دهلیزی شکلی است از میگرن که نشانه‌های اصلی آن به سرگیجه و سیستم تعادل مربوط می‌شود. این یک مشکل رایج است، که 1% از جمعیت عمومی و احتمالا بیشتر را تحت تاثیر قرار می‌دهد زیرا به نظر می‌‌رسد کمتر از میزان واقعی تشخیص داده می‌شود. هنوز توافقی در مورد اینکه بهترین درمان برای پیشگیری از حملات میگرن دهلیزی کدام است، وجود ندارد.
ویژگی‌های مطالعه
فقط یک مطالعه در حال انجام را در مورد این موضوع یافتیم. این مطالعه در حال بررسی یک بتا بلاکر (متوپرولول) در مقایسه با دارونما (درمان ساختگی) است.
نتایج کلیدی
هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای شناسایی نشد که معیارهای ورود را داشته باشد. منتظر انتشار نتایج مطالعه در حال انجام هستیم. انتظار می‌رود آخرین بیمار تا پایان سال 2016 وارد شود.
شواهد در این مرور تا جون 2015 به‌روز است.
هیچ شواهدی را از RCTها برای پاسخ به سوال تعیین شده در اهداف مرور پیدا نکردیم. این مرور نیاز به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده را با روش انجام خوب برای پاسخ به سوالات مربوط به اثربخشی درمان‌های فعلی و جدید نشان داده است.
میگرن دهلیزی (vestibular migraine) یکی از علل شایع سرگیجه اپیزودیک (episodic vertigo) است. بسیاری از درمان‌های پیشگیرانه برای این وضعیت پیشنهاد شده، از جمله آنتاگونیست‌های کلسیم، بتا بلاکرها، داروهای ضد افسردگی، ضد تشنج‌ها، آگونیست‌های انتخابی 5-HT1، آنتاگونیست‌های سروتونین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs).
ارزیابی تاثیرات عوامل دارویی برای پیشگیری از بروز میگرن دهلیزی.
هماهنگ کننده جست‌وجو در کارآزمایی‌های گروه اختلالات گوش و حلق و بینی در کاکرین (CENTDG) بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کرد: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های CENTDG، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 5؛ 2015)؛ PubMed؛ EMBASE؛ CINAHL؛ Web of Science؛ Clinicaltrials.gov؛ ICTRP و منابع بیشتر برای یافتن کارآزمایی‌های منتشر شده و منتشر نشده. تاریخ جست‌وجو، 5 جون 2015 بود.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) در بزرگسالان (بیش از 18 سال) مبتلا به میگرن دهلیزی یا شک به میگرن دهلیزی بر اساس معیارهای انجمن Bárány/انجمن بین‌المللی سردرد (International Headache Society; IHS)، که در هر شرایطی تحت درمان قرار گرفتند، با مقایسه درمان‌های دارویی مورد استفاده در پیشگیری از بروز میگرن دهلیزی، شامل بتا بلاکرها، آنتاگونیست‌های کلسیم، ضد تشنج‌ها، داروهای ضد افسردگی، آنتاگونیست‌های سروتونین و داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) در مقابل دارونما (placebo) یا عدم درمان.
از پروسیجرهای روش‌شناسی (methodology) استاندارد مورد نظر مرکز همکاری‌های کاکرین (The Cochrane Collaboration) استفاده کردیم.
انجام جست‌وجو در متون علمی 558 گزارش را شناسایی کرد، اما فقط 11 مورد به اندازه کافی برای ارزیابی بیشتر مرتبط بودند. دو مطالعه را حذف کردیم زیرا از معیارهای تشخیصی IHS برای میگرن دهلیزی استفاده نکردند. هشت مطالعه دیگر را به دلایل مختلف مرتبط با روش انجام (مثلا نداشتن مقایسه کننده دارونما یا عدم مقایسه)، هدف (مثلا درمان میگرن دهلیزی به جای پیشگیری از بروز آن) یا انجام (مثلا ختم زودرس) حذف کردیم. یک مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم که متوپرولول را با دارونما مقایسه کرد. منتظر انتشار نتایج این مطالعه هستیم؛ انتظار می‌رود آخرین بیمار تا پایان سال 2016 وارد شود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.