پیشینه: نوزادان در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) در معرض استرس قرار دارند، از جمله صدای بلند و با شدت زیاد. صداهای محیطی در NICU، بلندتر از اکثر محیط‌های خانگی یا اداری است و شامل صداهای مزاحم برای مدت زمان کوتاه و در فواصل نامنظم است. سیگنال‌های صوتی رقابتی وجود دارند که نوزادان نارس، پرسنل و والدین را اغلب به چالش می‌کشند. سطوح صدا در NICU از 7 دسی‌بل تا 120 دسی‌بل متغیر است، اغلب بیش از حداکثر حد قابل قبول 45 دسی‌بل است که توسط آکادمی متخصصین اطفال آمریکا توصیه شده است. اختلال شنوایی در 2 تا 10 درصد از نوزادان نارس در برابر 0.1 درصد از جمعیت عمومی کودکان تشخیص داده می‌شود. سروصدا ممکن است باعث بروز آپنه، هیپوکسمی (hypoxaemia)، تناوب در اشباع اکسیژن و افزایش مصرف اکسیژن ثانویه به افزایش میزان ضربان قلب و تنفس شود، بنابراین، کالری در دسترس را برای رشد کاهش دهد. برای غلبه بر محیط پرسروصدا در NICU، صحبت کردن با صدای بلندتر لازم است، چنین وضعیتی تأثیرات منفی را بر پرسنل، نوزادان و خانواده‌های آنان افزایش می‌دهد. سطوح بالای سروصدا با افزایش میزان خطاها و تصادفات همراه است، که منجر به کاهش عملکرد پرسنل می‌شود. هدف تمام مداخلات در نظر گرفته شده برای گنجاندن در این مرور، کاهش سطوح صدا است که در مورد نوزادان به 45 دسی‌بل یا کمتر برسد. این امر می‌تواند با پایین آوردن سطوح صدا در کل بخش، درمان کودک در بخشی جداگانه از NICU یا در یک اتاق «خصوصی» یا در اینکوباتورهایی که سطوح صدا در آنها کنترل می‌شود، یا کاهش سطوح صدایی که به شخص شیرخوار می‌رسد با استفاده از گوش‌بند یا گوش‌گیر، انجام شود. با پایین آمدن سطح صدایی که به نوزاد می‌رسد، استرس حاصل از آن کاهش می‌یابد، در نتیجه، رشد نوزاد بهبود یافته و پیامدهای ناخواسته نوزادی کاهش می‌یابد.
نتایج: این مرور، فقط یک مطالعه کوچک و با کیفیت بالا را شناسایی کرد که از گوش‌گیر برای کاهش سطح صدایی که به نوزاد تازه متولد شده می‌رسید، بهره گرفت. روندی برای رشد بهتر در سن 34 هفتگی پس از قاعدگی (PMA) وجود داشت. شاخص رشد ذهنی (Mental Developmental Index) در 18 تا 22 ماهگی در گروه گوش‌بند سیلیکونی که شامل 6 نوزاد بود، در مقایسه با گروه کنترل که 6 نوزاد را در برگرفت، بالاتر بود.
نتیجه‌گیری‌‌ها: تا به امروز فقط 34 نوزاد نارس در یک کارآزمایی کنترل شده و تصادفی‌سازی شده (RCT) تکی برای مطالعه تاثیرات کاهش سروصدا شرکت داشته‌اند و نمی‌توان هیچ توصیه درمانی بر اساس آن داشت. انجام پژوهش بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
تا به امروز، فقط 34 کودک در یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) شرکت داشته‌اند که اثربخشی کاهش سطوح صدایی را که به گوش‌های نوزادان در NICU می‌رسد، آزمایش کرده‌اند. با توجه به حجم نمونه کوچک این کارآزمایی تکی، ما نمی‌توانیم هیچ توصیه‌ای برای عملکرد بالینی داشته باشیم. انجام و گزارش کارآزمایی‌های بزرگ‌تر و با طراحی خوب مورد نیاز است.
نوزادان در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU)، در معرض استرس قرار دارند، از جمله صدای بلند و با شدت زیاد. صداهای محیطی در NICU، بلندتر از اکثر محیط‌های خانگی یا اداری است و شامل صداهای مزاحم برای مدت زمان کوتاه و در فواصل نامنظم است. سیگنال‌های صوتی رقابتی وجود دارند که اغلب نوزادان نارس، پرسنل و والدین را به چالش می‌کشند. میزان صدا در NICU اغلب از حداکثر سطح قابل‌قبول 45 دسی‌بل که توسط آکادمی متخصصین اطفال آمریکا توصیه شده، تجاوز می‌کند. اختلال شنوایی در 2 تا 10 درصد از نوزادان نارس در برابر 0.1 درصد از جمعیت عمومی کودکان تشخیص داده می‌شود. سروصدا ممکن است باعث بروز آپنه، هیپوکسمی (hypoxaemia)، تناوب در اشباع اکسیژن و افزایش مصرف اکسیژن ثانویه به افزایش میزان ضربان قلب و تنفس شود، بنابراین، کالری در دسترس را برای رشد کاهش دهد. برای غلبه بر محیط پرسروصدا در NICU، صحبت کردن با صدای بلندتر لازم است، چنین وضعیتی تأثیرات منفی را بر پرسنل، نوزادان و خانواده‌های آنان افزایش می‌دهد. سطوح بالای سروصدا با افزایش میزان خطاها و تصادفات همراه است، که منجر به کاهش عملکرد پرسنل می‌شود. هدف مداخلات موجود در این مرور، کاهش سطوح صدا تا حد 45 دسی‌بل یا کمتر است. این امر می‌تواند با پایین آوردن سطوح صدا در کل بخش، درمان نوزاد در بخشی جداگانه از NICU یا در یک اتاق «خصوصی» یا در اینکوباتورهایی که سطوح صدا در آنها کنترل می‌شوند، یا کاهش سطح صدایی که به شخص شیرخوار می‌رسد با استفاده از گوش‌بند یا گوش‌گیر انجام شود. با پایین آمدن سطوح صدایی که به نوزاد می‌رسد، اثر استرس حاصل از آن روی سیستم‌های قلبی‌عروقی، تنفسی، عصبی و اندوکرین کاهش می‌یابد، در نتیجه، رشد نوزاد بهبود یافته و پیامدهای ناخواسته نوزادی کاهش می‌یابد.
هدف اولیه
تعیین تأثیر کاهش صدا بر رشد و پیامدهای طولانی‌مدت تکامل سیستم عصبی در نوزادان.
اهداف ثانویه
1. ارزیابی تأثیرات کاهش صدا بر پیامدهای کوتاه‌مدت پزشکی (دیسپلازی برونکوپولمونری، هموراژی داخل بطنی، لوکومالاسی دور بطنی، رتینوپاتی پره‌ماچوریتی).
2. ارزیابی تأثیرات کاهش صدا بر الگوهای خواب در 3 ماهگی.
3. ارزیابی تاثیرات کاهش صدا بر عملکرد پرسنل.
4. بررسی تأثیرات کاهش صدا در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (NICU) بر رضایت والدین از نحوه مراقبت ارائه شده.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (The Cochrane Library)؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL؛ چکیده جلسات علمی، پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی (clintrials.gov؛ Control-trials.com؛ and who.int/ictrp)، نشست‌های سالانه انجمن تخصصی بیماری‌های کودکان 2000 تا 2014 (Abstracts2ViewTM)، فهرست منابع کارآزمایی‌های شناسایی شده و مرورها را تا نوامبر 2014 جست‌وجو کردیم.
نوزادان نارس (سن پس از قاعدگی (PMA) کمتر از 32 هفته یا وزن هنگام تولد کمتر از 1500 گرم) تحت مراقبت در بخش احیا، حین انتقال یا زمانی که در NICU یا یک واحد پایین‌تر بستری شدند.
ما به گردآوری و تجزیهوتحلیل داده‌ها بر اساس روش‌های گروه مرور نوزادان در کاکرین (Cochrane Neonatal Review Group) پرداختیم.
یک مطالعه کوچک با کیفیت بالا، که به ارزیابی اثرات گوش‌بندهای سیلیکونی در برابر عدم استفاده از گوش‌بند پرداخت، برای مرور واجد شرایط بود. معیارهای ورود اصلی در پروتکل ما را سن کمتر از 48 ساعت در زمان شروع کاهش صدا تعیین کرد. ما یک انحراف از پروتکل خود ایجاد کرده و این مطالعه را که در آن برخی از نوزادان بیشتر از 48 ساعت سن داشتند، لحاظ کردیم. اختلاف معنی‌داری از نظر وزن در 34 هفتگی پس از قاعدگی (PMA) وجود نداشت: تفاوت میانگین (MD): 111 گرم (95% فاصله اطمینان (CI): 151- تا 374 گرم) (n = 23). از نظر وزن در سن اصلاح شده 18 تا 22 ماهگی بین گروه‌های مختلف، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد: MD؛ 0.31 کیلوگرم؛ 95% CI؛ 1.53- تا 2.16 کیلوگرم (n = 14). در شاخص تکامل ذهنی Bayley II یا Mental Developmental Index (Bayley II)، تفاوت معنی‌داری به نفع گروه استفاده کننده از گوش‌بند سیلیکونی در سن اصلاح شده 18 تا 22 ماهگی وجود داشت: MD: 14.00؛ 95% CI؛ 3.13 تا 24.87 (n = 12)؛ اما نه برای شاخص تکامل روانی Bayley II یا Psychomotor Development Index (Bayley II) در سن اصلاح شده 18 تا 22 ماهگی: MD: -2.16؛ 95% CI؛ 18.44- تا 14.12 (n = 12).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.