سوال مطالعه مروری
پزشکان می‌توانند از آنالژزی منطقه‌ای (تزریق ماده بی‌حسی موضعی در نزدیکی اعصاب یا محل جراحی) به جای کنترل مرسوم درد پس از جراحی استفاده کنند. آیا این انتخاب عملکرد طولانی-مدت مفصل را پس از تعویض الکتیو مفصل بزرگ (زانو، شانه و ران) بهبود می‌بخشد؟ این مرور سیستماتیک را برای بررسی اختلاف نظرات در مورد استفاده از آنالژزی منطقه‌ای میان تلاش‌ها برای محدود کردن هزینه‌های مراقبت سلامت و نشان دادن ارزش مداخلات انجام دادیم.
پیشینه
افراد برای بهبود تحرک، درد و عملکرد خود تحت تعویض مفصل زانو، شانه و ران قرار می‌گیرند. داروهای بی‌حس کننده موضعی در نزدیکی اعصاب یا محل جراحی برای کاهش درد پس از جراحی تزریق می‌شوند. نشان داده شده که آنالژزی منطقه‌ای منجر به نتایج بهتر جراحی (محدوده حرکتی مفصل، قدرت، توانایی راه رفتن، بالا رفتن از پله‌ها و غیره) در روزهای بلافاصله پس از جراحی می‌شود. مشخص نیست که این تاثیر بیش از سه ماه ادامه دارد یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی و چکیده‌ها را برای یافتن مطالعات مرتبط جست‌وجو کردیم. این جست‌وجو آخرین‌بار در جون 2015 به‌روز شد. شش مطالعه را با 350 شرکت‌کننده که به مدت حداقل سه ماه پیگیری شدند، پیدا کردیم. همه این مطالعات شرکت‌کنندگانی را وارد کردند که تحت تعویض مفصل زانو قرار داشتند.
نتایج کلیدی
از آنجایی که مطالعات پیامدهای یکسانی را گزارش نکردند، تجمیع نتایج دشوار بود. ما فقط توانستیم سه مورد از شش کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را تجمیع کنیم که تاثیر بی‌حسی منطقه‌ای را برای عملکرد بهتر پس از تعویض کامل زانو مطالعه کردند. با تجمیع داده‌های حاصل از 140 شرکت‌کننده، با دامنه حرکتی که در سه ماه پس از جراحی ارزیابی شد، تفاوتی با اهمیت آماری بین استفاده از آنالژزی منطقه‌ای و کنترل مرسوم درد با داروهای داخل-وریدی وجود نداشت.
هیچ یک از مطالعات وارد شده عوارض جانبی طولانی-مدت را مانند آسیب عصبی پایدار بررسی نکردند.
کیفیت شواهد
سطح کیفیت شواهد را بسیار پائین در نظر گرفتیم، زیرا مطالعات وارد شده با کالیبر بالا در نظر گرفته نشده و شامل شرکت‌کنندگان کمی بودند.
نتیجه‌گیری‌ها
برای تعیین اینکه بی‌حسی منطقه‌ای عملکرد پس از تعویض مفصل بزرگ را بهبود می‌بخشد یا خیر، اطلاعات کافی در اختیار نداریم. به انجام کارآزمایی‌های بالینی بیشتر و بهتری نیاز داریم تا تصمیم بگیریم که آنالژزی منطقه‌ای تاثیری بر نتایج جراحی پس از جراحی تعویض کامل مفصل شانه، ران یا زانو دارد یا خیر. به انجام پژوهش‌های بیشتری نیاز داریم تا مشخص شود که آنالژزی منطقه‌ای خطر افتادن را پس از تعویض مفصل افزایش می‌دهد یا خیر.
انجام مطالعات بیشتر و با کیفیت بالاتر برای تعیین تاثیرات آنالژزی منطقه‌ای بر عملکرد مفصل پس از تعویض مفصل بزرگ و هم‌چنین خطر عوارض جانبی (افتادن) مورد نیاز است.
آنالژزی منطقه‌ای برای کنترل درد موثرتر از آنالژزی مرسوم بوده و ممکن است توان‌بخشی پس از تعویض مفصل بزرگ را در کوتاه-مدت تسهیل کند. هنوز مشخص نیست که بی‌حسی منطقه‌ای پیامدهای عملکردی پس از تعویض مفاصل بزرگ را در مدت زمان بیش از سه ماه پس از جراحی بهبود می‌بخشد یا خیر.
ارزیابی تاثیرات آنالژزی و بی‌حسی منطقه‌ای بر پیامدهای عملکردی طولانی-مدت در مدت زمان 3؛ 6 و 12 ماه پس از جراحی الکتیو تعویض مفصل بزرگ (زانو، شانه و ران).
یک جست‌وجوی الکترونیکی را در چندین بانک اطلاعاتی (CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL) انجام داده و فهرست منابع و چکیده مقالات کنفرانس را به صورت دستی جست‌وجو کردیم. جست‌وجوی خود را در جون 2015 به‌روز کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که آنالژزی منطقه‌ای را در برابر آنالژزی مرسوم در بیمارانی که تحت تعویض کامل مفصل شانه، ران یا زانو قرار داشتند، مقایسه کردند. مطالعاتی را وارد کردیم که پیامد عملکردی را با پیگیری حداقل سه ماه پس از جراحی گزارش کردند.
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد نظر کاکرین استفاده کردیم. برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعه تماس گرفتیم.
شش مطالعه را با 350 شرکت‌کننده وارد کردیم که به مدت حداقل سه ماه پیگیری شدند. همه این مطالعات شرکت‌کنندگانی را که تحت تعویض مفصل زانو قرار گرفتند، ثبت‌نام کردند. مطالعات حداقل تا حدودی کورسازی شدند. سه مطالعه با خطر بالای سوگیری (bias) عملکرد و یک مطالعه با خطر بالای سوگیری ریزش نمونه (attrition bias) بودند، اما این خطر در موارد دیگر نامشخص یا در سطح پائین بود.
فقط یک مطالعه عملکرد مفصل را با استفاده از یک نمره کلی ارزیابی کرد. به دلیل ناهمگونی در پیامد و گزارش‌دهی، فقط توانستیم سه مورد را از شش RCT با هم ترکیب کنیم، دامنه حرکتی مفصل در سه ماه پس از جراحی به عنوان جایگزینی برای عملکرد آن مورد استفاده قرار گرفت. همه مطالعات از نظر سوگیری تشخیص، پُر-خطر بودند. با استفاده از مدل اثرات-تصادفی، تفاوتی با اهمیت آماری بین گروه‌های آزمایش و کنترل وجود نداشت (تفاوت میانگین (MD): 3.99 درجه؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 2.23- تا 10.21؛ P value = 0.21؛ 3 مطالعه، 140 شرکت‌کننده، شواهد با کیفیت بسیار پائین).
آنالیزهای بیشتری را انجام ندادیم زیرا عوارض جانبی فوری در هیچ یک از این مطالعاتی که به صورت تیپیکال کوچک بودند، بخشی از پیامدهای واضح محسوب نشدند، و عوارض جانبی طولانی-مدت پس از بی‌حسی منطقه‌ای نیز نادر است.
هیچ یک از مطالعات وارد شده عوارض جانبی طولانی-مدت را مانند آسیب عصبی پایدار مشاهده یا گزارش نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.