گلوتامین (glutamine) یک اسید آمینه غیر-ضروری است که در بدن انسان سالم به وفور یافت می‌شود. مطالعاتی وجود دارند که گزارش می‌دهند سطوح گلوتامین عضلانی و پلاسما در بیماران مبتلا به بیماری وخیم، یا پس از جراحی بزرگ، کاهش می‌یابد، بدین معنی که در این شرایط نیاز بدن به گلوتامین افزایش می‌یابد. طی دهه گذشته، چندین کارآزمایی بالینی تاثیرات مکمل گلوتامین را در بیماران مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی مورد بررسی قرار داده‌اند، و مرور سیستماتیک این شواهد بالینی نشان داد که مصرف گلوتامین در این بیماران ممکن است نرخ عفونت و مورتالیتی را کاهش دهد. با این حال، دو کارآزمایی بالینی در مقیاس بزرگ، که در سال‌های 2011 و 2013 منتشر شدند، هیچ تاثیر مفیدی را از مکمل‌های گلوتامین در بیماران مبتلا به بیماری حاد پیدا نکردند.
در این مرور، متون علمی موجود را تا می 2013 جست‌وجو کرده و مطالعاتی را وارد کردیم که پیامدها را در زمان مصرف مکمل‌های گلوتامین و بدون مصرف آن در بزرگسالان مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی بزرگ انتخابی مقایسه کردند. تعداد 57 مقاله را از 53 مطالعه کنترل‌شده و تصادفی‌سازی شده در این مرور وارد کردیم. این 53 مطالعه در مجموع 4671 بیمار مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی بزرگ انتخابی را وارد کردند. خطر مورتالیتی، طول دوره بستری در بخش مراقبت‌های ویژه و بروز عوارض جانبی تفاوت معنی‌داری بین افرادی که گلوتامین دریافت کردند و افرادی که آن را دریافت نکردند، نداشت. با این حال، یافته‌های ما نشان دادند که خطر بروز عوارض عفونی در بیماران دریافت‌کننده گلوتامین، 79% خطر افرادی بود که گلوتامین دریافت نکردند. به بیان دیگر، برای پیشگیری از وقوع یک مورد عفونت، 12 بیمار باید مکمل گلوتامین دریافت کنند. این نتیجه باید با احتیاط تفسیر شود زیرا سطح کیفیت شواهد برای عوارض عفونی، متوسط بود. نمودار قیفی (funnel plot) برای این پیامد نشان داد که مطالعات کوچک‌تر با پیامدهایی به نفع بیمارانی که مکمل مصرف نکردند، منتشر نشده‌اند، و تحقیقات بیشتر احتمالا بر تخمین تاثیر مداخله برای این پیامد اثر خواهد داشت. یافته‌های این مرور هم‌چنین نشان دادند که میانگین طول دوره بستری در بیمارستان در بیماران بدحال یا تحت جراحی که مکمل گلوتامین دریافت کردند، 3.46 روز کوتاه‌تر از بیماران بدون مصرف مکمل گلوتامین بود. این نتیجه هم‌چنین باید با احتیاط تفسیر شود زیرا ناهمگونی قابل‌توجهی بین این مطالعات وجود داشت. ما در این مرور دریافتیم که میانگین تعداد روزهای استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی در بیماران دریافت‌کننده مکمل گلوتامین 0.69 روز کمتر از بیماران بدون مصرف مکمل گلوتامین بود.
این مرور، شواهدی را با کیفیت متوسط یافت که مکمل گلوتامین نرخ عفونت و روزهای نیاز به دریافت ونتیلاسیون مکانیکی را کاهش می‌دهد، و شواهدی با کیفیت پائین نشان می‌دهد که مکمل‌های گلوتامین طول مدت بستری را در بیمارستان در بیماران به شدت بد-حال یا تحت جراحی کاهش می‌دهد. با این حال، به نظر می‌رسد تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر خطر مورتالیتی و طول مدت بستری در ICU داشته باشد. تاثیرات مداخله بر خطر عوارض جانبی جدی غیر-دقیق بود. به دلیل وجود خطر بالای سوگیری کلی، سوگیری مشکوک انتشار، و ناهمگونی متوسط تا قابل‌توجه در مطالعات وارد شده، قدرت شواهد در این مرور مختل شد.
گلوتامین (glutamine) یک اسید آمینه غیر-ضروری است که در بدن انسان سالم به وفور یافت می‌شود. مطالعاتی وجود دارند که گزارش می‌دهند سطوح گلوتامین پلاسما در بیماران مبتلا به بیماری وخیم یا پس از جراحی ماژور کاهش می‌یابند، یعنی گلوتامین ممکن است یک اسید آمینه ضروری شرطی در شرایط استرس شدید باشد. طی دهه گذشته، چندین کارآزمایی بالینی در مورد بررسی تاثیرات مصرف مکمل گلوتامین در بیماران مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی انجام شده، و مرور سیستماتیک این شواهد بالینی نشان داده که مصرف مکمل گلوتامین ممکن است نرخ عفونت و مورتالیتی را در بیماران مبتلا به بیماری بحرانی کاهش دهد. با این حال، دو کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده در مقیاس بزرگ که اخیرا انجام شده‌اند، هیچ تاثیر مفیدی را از مصرف مکمل گلوتامین در بیماران مبتلا به بیماری بحرانی پیدا نکردند.
هدف از انجام این مرور آن بود که:
1. ارزیابی تاثیرات مصرف مکمل گلوتامین در بزرگسالان به شدت بد-حال و در بزرگسالان پس از جراحی بزرگ بر نرخ عفونت، مورتالیتی و دیگر پیامدهای مرتبط از نظر بالینی.
2. بررسی ناهمگونی بالقوه در گروه‌های مختلف بیماران و مسیرهای مختلف برای تامین تغذیه.
پایگاه ثبت تخصصی گروه مروری بی‌هوشی در کاکرین (CARG)؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین (2013، شماره 5)، MEDLINE (1950 تا می 2013)، EMBASE (1980 تا می 2013) و Web of Science (1945 تا می 2013) را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های بالینی کنترل‌شده را با تخصیص تصادفی یا شبه-تصادفی افراد وارد کردیم که مکمل گلوتامین را در مقابل عدم-مصرف مکمل یا دارونما (placebo) در بزرگسالان مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی بزرگ انتخابی مورد بررسی قرار دادند. کارآزمایی‌های متقاطع (cross-over) را از مرور خارج کردیم.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم، به استخراج داده‌های مرتبط از هر مطالعه وارد شده با استفاده از یک فرم استخراج استاندارد شده داده‌ها پرداختند. برای عوارض عفونی و پیامدهای مورتالیتی و موربیدیتی، از نسبت خطر (RR) به عنوان معیار خلاصه با 95% فاصله اطمینان (CI) استفاده کردیم. در صورت امکان، تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک منفعت (number needed to treat for a benefit; NNTB) و تعداد افراد مورد نیاز برای درمان تا بروز آسیب (number needed to treat to harm; NNTH) را محاسبه کردیم. داده‌های پیوسته (continuous data) را در قالب تفاوت بین میانگین‌ها (MD) با 95% CI ارائه دادیم.
جست‌وجوی ما 1999 عنوان را شناسایی کرد، که 53 کارآزمایی (57 مقاله) معیارهای ورود ما را برآورده کردند. تعداد 53 مطالعه را با مجموع 4671 شرکت‌کننده مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی بزرگ انتخابی وارد کردیم. هفت حوزه خطر بالقوه سوگیری (bias) را آنالیز کردیم. در 10 مطالعه، خطر سوگیری در همه حوزه‌ها در سطح پائین ارزیابی شد. سی-سه کارآزمایی (2303 بیمار) داده‌هایی را در مورد عوارض عفونی بیمارستانی ارائه کردند؛ گردآوری این داده‌ها نشان داد که مکمل گلوتامین نرخ عوارض عفونی را در بزرگسالان مبتلا به بیماری وخیم یا تحت عمل جراحی بزرگ انتخابی کاهش داد (RR: 0.79؛ 95% CI؛ 0.71 تا 0.87؛ P ＜ 0.00001؛ I² = 8%؛ شواهد با کیفیت متوسط). سی-شش مطالعه مورتالیتی کوتاه-مدت (بیمارستانی یا کمتر از یک ماه) را گزارش کردند. نرخ ترکیبی مورتالیتی ناشی از این مطالعات بین گروه‌های دریافت‌کننده مکمل گلوتامین و گروه‌هایی که مکمل دریافت نکردند، از نظر آماری تفاوتی نداشت (RR: 0.89؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.02، P = 0.10؛ I² = 22%، شواهد با کیفیت پائین). یازده مطالعه مورتالیتی طولانی-مدت (بیش از شش ماه) را گزارش کردند؛ متاآنالیز این مطالعات (2277 شرکت‌کننده) RR معادل 1.00 را به همراه داشت (95% CI؛ 0.89 تا 1.12؛ P = 0.94؛ I² = 30%، شواهد با کیفیت متوسط). تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه عوارض عفونی و پیامدهای مورتالیتی هیچ تفاوت آماری معنی‌داری را بین گروه‌های از پیش تعریف شده پیدا نکرد. طول مدت بستری در بیمارستان در 36 مطالعه گزارش شد. ما دریافتیم که طول مدت بستری در بیمارستان در گروه مداخله کوتاه‌تر از گروه کنترل بود (MD؛ 3.46- روز؛ 95% CI؛ 4.61- تا 2.32-؛ P < 0.0001؛ I² = 63%، شواهد با کیفیت پائین). طول دوره بستری اندکی طولانی در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) در گروه دریافت‌کننده مکمل گلوتامین از 22 مطالعه (2285 شرکت‌کننده) یافت شد (MD؛ 0.18 روز؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.29، P = 0.002؛ I² = 11%؛ شواهد با کیفیت متوسط). روزهای نیاز به دریافت ونتیلاسیون مکانیکی (14 مطالعه، 1297 شرکت‌کننده) در گروه مداخله کمی کوتاه‌تر از گروه کنترل بود (MD؛ 0.69- روز؛ 95% CI؛ 1.37- تا 0.02-، P = 0.04؛ I² = 18%؛ شواهد با کیفیت متوسط). هیچ شواهد بارزی مبنی بر تفاوت بین گروه‌ها از نظر عوارض جانبی و کیفیت زندگی وجود نداشت، با این حال، نتایج برای عوارض جانبی جدی غیر-دقیق بوده و مطالعات کمی در مورد کیفیت زندگی به ارائه گزارش پرداختند. آنالیز حساسیت (sensitivity) با حضور فقط مطالعاتی با خطر پائین سوگیری نشان داد که مکمل گلوتامین تاثیرات مفیدی در کاهش مدت بستری در بیمارستان داشت (MD؛ 2.9- روز؛ 95% CI؛ 5.3- تا 0.5-؛ P = 0.02؛ I² = 58%، هشت مطالعه) در حالی که هیچ تفاوت آماری معنی‌داری بین گروه‌ها برای همه پیامدهای دیگر وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.