تاثیر هیپوترمی درمانی به عنوان یک درمان محافظت کننده عصبی پس از بروز ایست قلبی‌ریوی در کودکان

ایست قلبی‌ریوی (cardiopulmonary arrest) در کودکان غیر معمول است اما تعداد کودکانی که زنده می‌مانند بسیار اندک است. آسیب مغزی در بازماندگان می‌تواند برای کودک و خانواده ویرانگر باشد. پیش از این مشخص شده بود که سرد کردن بیمار تا دمای 32 تا 34 درجه سانتیگراد، که 3 تا 4 درجه سانتیگراد کمتر از حد طبیعی است (هیپوترمی درمانی) باعث بهبود بقا و کاهش آسیب مغزی در نوزادانی می‌شود که هنگام تولد از اکسیژن محروم بوده، و هم‌چنین در بزرگسالان پس از ایست قلبی‌ریوی. علل ایست قلبی‌ریوی در کودکان متفاوت از بزرگسالان است، و خفگی (asphyxia) هنگام تولد نیز متفاوت است، بنابراین تاثیر هیپوترمی درمانی بر نسبتی از کودکانی که زنده مانده یا دچار آسیب مغزی می‌شوند، نامشخص است.

بنابراین یک مرور سیستماتیک کاکرین را در متون علمی، با جست‌وجو در بانک‌های اطلاعاتی پزشکی (CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE) تا دسامبر 2011 انجام داده و برای یافتن شواهد منتشر شده و منتشر نشده با کیفیت بالا، با کارشناسان بین‌المللی تماس گرفتیم. جست‌وجوهای ما نتوانست هیچ مطالعه تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را پیدا کند که معیارهای ورود را داشته باشد. با این حال، چهار کارآزمایی در حال انجام را یافتیم که پس از تکمیل، ممکن است به مرور ما کمک کنند.

در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی‌شده و کنترل شده برای حمایت یا رد استفاده از هیپوترمی درمانی ظرف چند ساعت پس از بازگشت خودبه‌خودی جریان خون به دنبال ایست قلبی‌ریوی در کودکان وجود ندارد. دستورالعمل‌های بین‌المللی احیا در حال حاضر توصیه می‌کنند که پزشکان استفاده از این روش درمانی را در نوزادان و کودکان در نظر بگیرند، اگرچه برای اطمینان از اینکه این توصیه صحیح است در غیاب گزینه‌های درمانی غیر از مراقبت‌های حمایتی در بخش مراقبت‌های ویژه که در دسترس هستند، انجام تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

بر اساس نتایج این مرور، نمی‌توانیم هیچ توصیه‌ای را برای عملکرد بالینی ارائه دهیم. انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل ‌شده مورد نیاز است و نتایج کارآزمایی‌های در حال انجام در صورت در دسترس بودن ارزیابی می‌شوند.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

ایست قلبی‌ریوی در بیماران اطفال اغلب منجر به مرگ‌ومیر یا زنده ماندن با آسیب شدید مغزی می‌شود. هیپوترمی درمانی، کاهش دمای مرکزی بدن به 32 تا 34 درجه سانتیگراد، ممکن است آسیب مغزی را در دوره پس از بازیابی گردش خون کاهش دهد. این درمان در نوزادان مبتلا به انسفالوپاتی هیپوکسیک ایسکمیک و بزرگسالان پس از مشاهده ایست قلبی‌ریوی ناشی از فیبریلاسیون بطنی موثر بوده است. تاثیر هیپوترمی درمانی پس از ایست قلبی‌ریوی در بیماران اطفال ناشناخته است.

اهداف: 

ارزیابی اثربخشی بالینی هیپوترمی درمانی پس از وقوع ایست قلبی‌ریوی در کودکان.

روش‌های جست‌وجو: 

پایگاه ثبت تخصصی مروری بیهوشی در کاکرین؛ پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین 2011، شماره 11)؛ Ovid MEDLINE (1966 تا دسامبر 2011)؛ Ovid EMBASE (1980 تا دسامبر 2011)؛ Ovid CINAHL (1982 تا دسامبر 2011)؛ Ovid BIOSIS (1923 تا دسامبر 2011)؛ و Web of Science (1945 تا دسامبر 2011) را جست‌وجو کردیم. بانک‌های اطلاعاتی پایگاه ثبت کارآزمایی‌ها را برای یافتن کارآزمایی‌های در حال انجام جست‌وجو کردیم. هم‌چنین با کارشناسان بین‌المللی در زمینه هیپوترمی درمانی و مراقبت ویژه کودکان تماس گرفتیم تا مطالعات منتشر شده و منتشر نشده بیشتری را بیابیم.

معیارهای انتخاب: 

ما برنامه‌ریزی کردیم تا کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده و شبه-تصادفی‌سازی شده و کنترل شده‌ای را وارد کنیم که هیپوترمی درمانی را با نورموترمی یا مراقبت استاندارد در کودکان، از سن 24 ساعت تا 18 سال، پس از ایست قلبی‌ریوی کودکان مقایسه کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود ارزیابی کردند.

نتایج اصلی: 

هیچ مطالعه‌ای را پیدا نکردیم که معیارهای ورود را داشته باشد. چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده در حال انجام را پیدا کردیم که ممکن است در آینده برای آنالیز در دسترس قرار گیرند. تعداد 18 مطالعه غیر تصادفی‌سازی شده را حذف کردیم. از این 18 مطالعه، سه مطالعه هیپوترمی درمانی را با درمان استاندارد مقایسه کرده و هیچ تفاوتی را در مورتالیتی یا نسبتی از کودکان با پیامد عصبی خوب نشان ندادند؛ گزارش به صورت نقل قول (narrative) از آن ارائه شد.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information