هشت مطالعه (1018 شرکت‌کننده) را وارد کردیم. میانگین سنی شرکت‌کنندگان از 56 تا 68 سال متغیر بود. بیشتر مطالعات در مراکز منفرد در ژاپن (چهار مطالعه)، چین (دو مطالعه)، فرانسه (یک مطالعه) و ایالات متحده آمریکا (یک مطالعه) انجام شدند. خطر سوگیری (bias) در مطالعات برای اکثر حوزه‌ها پائین یا نامشخص بود.

استفاده از استنت در برابر عدم استفاده از آن

تاثیر استنت‌ها بر کاهش احتمال تشکیل فیستول پانکراس در افرادی که تحت پانکراتیکودئودنکتومی قرار داشتند، به دلیل کیفیت پائین شواهد نامطمئن بود (RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.39 تا 1.14؛ 605 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه). خطر وقوع مورتالیتی در بیمارستان در افرادی که استنت دریافت کردند، 3% و در افرادی که استنت داشتند، 2% (95% CI؛ 1% تا 6%) گزارش شد (RR: 0.73؛ 0.28 تا 1.94؛ 605 شرکت‌کننده؛ 4 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط). تاثیر استنت‌ها بر نیاز به انجام جراحی مجدد، به دلیل فواصل اطمینان گسترده نامطمئن بود (RR: 0.67؛ 0.36 تا 1.22؛ 512 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط). شواهدی را با کیفیت متوسط ​​پیدا کردیم مبنی بر اینکه استفاده از استنت‌ها تعداد کل روزهای بستری را در بیمارستان فقط تا کمتر از چهار روز کاهش می‌دهند (تفاوت میانگین (MD): 3.68-؛ 95% CI؛ 6.52- تا 0.84-؛ 605 شرکت‌کننده، 4 مطالعه). خطر تاخیر در تخلیه معده، عفونت زخم و تشکیل آبسه داخل شکمی نامطمئن بود (تخلیه معده: RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.24 تا 2.35؛ شواهد با کیفیت متوسط) (عفونت زخم: RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.40 تا 1.32؛ شواهد با کیفیت متوسط) (تشکیل آبسه: RR: 1.38؛ 0.49 تا 3.85؛ شواهد با کیفیت پائین). تجزیه‌وتحلیل زیر گروه بر اساس نوع استنت، شواهد محدودی را ارائه داد مبنی بر اینکه استنت‌های خارجی منجر به کاهش خطر تشکیل فیستول در مقایسه با استنت‌های داخلی می‌شوند.

استنت‌های خارجی در برابر استنت‌های داخلی

به دلیل وجود شواهدی با کیفیت پائین، تاثیر استنت‌های خارجی در مقایسه با استنت‌های داخلی بر خطر تشکیل فیستول پانکراس، انجام جراحی مجدد، تاخیر در تخلیه معده و تشکیل آبسه داخل شکمی، نامطمئن بود (تشکیل فیستول: RR: 1.44؛ 0.94 تا 2.21؛ 362 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه) (انجام جراحی مجدد: RR: 2.02؛ 95% CI؛ 0.38 تا 10.79؛ 319 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه) (تخلیه معده: RR: 1.65؛ 0.66 تا 4.09؛ 362 شرکت‌کننده؛ 3 مطالعه) (تشکیل آبسه: RR: 1.91؛ 95% CI؛ 0.80 تا 4.58؛ 362 شرکت‌کننده، 3 مطالعه). در مطالعاتی که استنت‌های داخلی و خارجی را مقایسه کردند، نرخ مورتالیتی در بیمارستان کمتر از آنهایی بود که استفاده از استنت‌ها را با عدم استفاده از استنت مقایسه کردند. یک مورد مرگ در گروه استنت خارجی رخ داد (RR: 0.33؛ 0.01 تا 7.99؛ شواهد با کیفیت پائین). هیچ موردی از بروز پانکراتیت در شرکت‌کنندگانی که استنت داخلی داشتند رخ نداد، در مقابل سه مورد در کسانی مشاهده شد که استنت خارجی دریافت کردند (RR: 0.15؛ 0.01 تا 2.73؛ شواهد با کیفیت پائین). به دلیل فواصل اطمینان گسترده در محدوده میانگین تاثیر 1.7 روز کمتر با استنت‌های داخلی، تفاوت میان تاثیر استنت‌های داخلی و خارجی بر کل روزهای بستری در بیمارستان نامطمئن بود (9.18 روز کمتر تا 5.84 روز طولانی‌تر؛ 262 شرکت‌کننده؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). آنالیز عفونت زخم نمی‌تواند تاثیر محافظتی را با هر دو رویکرد رد کند (RR: 1.41؛ 0.44 تا 4.48؛ 319 شرکت‌کننده؛ 2 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط).

جایگزینی شیره پانکراس با جراحی در برابر عدم جایگزینی شیره پانکراس

برای تعیین تاثیر جایگزینی شیره پانکراس، شواهد کافی از یک کارآزمایی کوچک وجود نداشت.